Nourdinne Omari. Een jongeman van 24 jaar. Zijn vrouw werd plots rijk en liet Nourdinne alleen met een zoontje van 4 jaar. Hij staat er helemaal alleen voor. Hij woont samen met zijn zoontje in een kleine arme dorp in Frankrijk.
"Papa ik wil ook ee...
"Hmm lekker!" roept Ahmed met een volle mond. "Bou kan lekker koken" zegt hij. "Dat klopt" zeg ik en kijk naar Bouthaina. "Shokran" zegt ze. In stilte beginnen we weer te eten. Zo gaat het nu bij mij: Eten, slapen, bank en tv. De hele dag door. Want ik heb geen werk. Ik ben ontslagen. Ik ben Bouthaina heel heel erg dankbaar. Wollah als ik ooit iets voor haar kon doen had ik zonder twijfel gedaan.
Ze eet zo schattig. Een pracht van een vrouw. "Papa kijkt naar bou" lacht Ahmed. "Stil en eet" zeg ik. Bouthaina kijkt me met een glimlach aan. Was dit maar Samira. Pff nee! Ik moet haar uit mijn hoofd zetten. Uit mijn hele leven! Ik kan nog steeds niet geloven wat ze me heeft aangedaan. Hoe kan een mens zo harteloos zijn?
"Papa wanneer gaan we mama zien?" ik kijk Ahmed met grote ogen aan. Die vraag had ik niet verwacht. "Ahmed, mama wilt ons niet. Vergeet haar oke?" zeg ik. Zijn mooie ogen vullen zich met water. "Niet huilen" zeg ik. "Ik wil een mama" huilt hij. Ik sta op en loop naar zijn stoel. "Het komt wel goed kleine. Niet huilen" zeg ik en veeg zijn tranen weg. Hij snikt en kijkt naar Bouthaina.
"Bou, wil jij mijn mama zijn?"
Uit schrik laat ze haar lepel vallen. "Ahmed!" riep ik streng. "Wees stil en eet" zeg ik. Hij knikt onschuldig en eet verder. Bouthaina eet niet verder en kijkt naar Ahmed. Shit! Ahmed waarom moest je dat vragen. Het sfeer is nu verpest. Ongemakkelijk begin ik te eten. Na het eten rijmt ze op.
"Het spijt me voor Ahmed. Dat was een domme vraag van hem" zeg ik. "Het maakt niets uit" zegt ze zacht. "Kan ik je ergens mee helpen?" "Nee shokran, ik ben al klaar" zegt ze. "Oh oke" "Wil je mee naar buiten?" vraagt ze. "Ja tuurlijk" ze glimlacht en loopt langs me naar boven. "Ahmed trek een jas aan" "Non" zegt hij. "Ahmed" "Non, je ne veux pas" "Het is buiten koud Ahmed" zegt Bouthaina zacht. Ze geeft hem een jas en hij trekt het aan.
"Wil jij rijden of moet ik mijn chauffeur bellen?" "Uhm ik uhh ik heb geen rijbewijs" zeg ik beschaamd. Ik heb nog nooit gereden! "Oh oke" zegt ze. Ze belt haar Chauffeur op en na 3 min is hij er al. We stappen in en hij rijdt weg. Ik heb geen rijbewijs, geen werk, ik woon bij een vrouw in huis. Ze heeft gewoon een zwerver in huis genomen. Hoewel ik haar zo erg dankbaar ben.
(Ze praten eigenlijk Frans, maar ik verhaal het in het Nederlands. Af en toe Franse woorden/zinnetjes #schrijfster)
-
18:23 We zijn net thuis. Het was een lange leuke dag. Bouthaina heeft wat dingetjes gekocht voor Ahmed en voor zichzelf. Ik wou helemaal niks. Ze heeft genoeg voor me gedaan. "Papa ik ben moe" zegt Ahmed. "Ga maar slapen kleine" zeg ik. "Eerst eten, douchen en dan slapen Ahmed" zegt Bouthaina. Met een glimlach kijk ik haar aan. Ze behandeld Ahmed als haar eigen zoon. Ik ben zo blij dat ik haar heb leren kennen. Ze is de enige die mij respecteert om hoe ik ben.
"Ahmed is in slaap gevallen" zegt ze zacht. Ik knik. "Hier dit is voor jou" ze geeft me een tasje. Ik haal eruit wat erin zit. "Ben je gek?! Bouthaina sorry maar dit ga ik echt niet aannemen. Je hebt me een onderdak gegeven, een auto, een creditcard dat is echt genoeg" zeg ik en geef haar terug. "Ja maar je gebruikt die creditcard niet eens" "Jawel, ooit" "Nourdinne, alsjeblieft? Neem het aan je zal het nodig hebben. Ik smeek het je" zegt ze onschuldig. "Dit is de laatste die ik ga aannemen oke?" ze knikt. Ze heeft gewoon een Iphone X voor me gekocht. Echt een gekkerd zij.
"Je bent te lief voor deze wereld Bouthaina" zeg ik zacht. "Shokran" zegt ze. Ik installeer alles op 'mijn nieuwe telefoon' "Mag ik als eerst een foto van jou maken om de camera uit te testen?" vraag ik. Ze knikt blozend. Stiekem wil ik gewoon een foto van haar maar sssttt! Ik maak snel een foto en laat het haar zien. "Je bent prachtig" zeg ik. "Dankje" zegt ze bijna fluisterend.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Bouthaina maar dan met grijze ogen!
"Nourdinne?" ik kijk haar vragend aan. "Ahmed... hij... hij noemde me mama" zegt ze met een rode hoofd. "Oh" kwam er uit mijn mond. "Je kan..." we worden onderbroken door de deur bel. "Ik verwacht niemand" zegt ze verbaast. "Laat het dan maar" zeg ik. En weer wordt er aangebeld. "Ik ga het even kijken" zegt ze en staat op.
PP Bouthaina Ik doe de deur open en ik krijg de schrik van mijn leven. Een woedende vader staat voor de deur......
