Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 42

Met mijn handen in mijn zakken loop ik heen en weer. Hoe moet ik dit oplossen? Wat moet ik tegen Bouthaina zeggen? Ik weet nu wel waar Samira is! Ik moet hoe dan ook mijn kind halen! Bouthaina mag hier niks van weten. Het is voor haar eigen best wil. Anders gaat ze veel stressen en dat is niet goed voor haar. Maar alsnog gaat ze stressen aangezien ik wel een manier weet om ons kind te halen. Het zal Bouthaina wel breken en mij ook maar... het kan niet anders!

Ik haal diep adem en loop naar binnen. "Salaam" groet Bouthaina mij meteen. "Alaikum salaam" zeg ik droog en neem plaats op de bank. "Kom even zitten ik moet met je praten" zeg ik. Ze knikt en doet wat ik zeg. Mijn hart wilt uit mijn lijf springen. Ik wil haar dit niet aandoen. Maar er is geen andere manier dan dit. "Wat is er? Je ziet er gespannen uit" zegt ze. "Ik ehh... ik" "Nourdinne? Wat is er aan de hand?" Ik zucht zacht. "Bouthaina... het spijt me maar, ik wil een toekomst met Samira opstarten" zeg ik met moeite. Haar mond valt een beetje open. Dit is vreselijk! Maar het moet wel!

"Je... je gaat me verlaten" zegt ze na letterijk 10 minuten. Haar eerst traan verlaat haar oog. Ik kan dit niet aanzien! "Het spijt me, ik moet gaan" zeg ik en sta op. Ik pak snel een paar spullen die ik nodig ga hebben. Daarna loop ik weer naar de deur. "Je kan me zo niet achter laten! Ik heb zoveel voor je gedaan Nourdinne... Wat.. wat is dit?" Huilt ze. "Ik besef me gewoon dat ik meer van Samira hou dan van jou" lieg ik. "Maar hoe? Jij hebt mij altijd wijs gemaakt dat ik de enige voor je was. Je behandelde me altijd goed, je gaf me het gevoel dat ik niet alleen was op deze wereld. Ik heb alles achter gelaten voor jou en nu ga je me verlaten? Hoe harteloos kun je zijn? Ik kan niks alleen doen Nourdinne. Alsjeblieft verlaat me niet" snikt ze. "Het kan niet" zeg ik met brok in mijn keel. "Ik heb je nodig in mijn leven" "Tot ziens" zeg ik en verlaat het huis. "Nourdinne!" Hoor ik haar nog roepen. Ik veeg een traantje weg. Vergeef het me alsjeblieft.

Ik kan niet aanzien hoe ze huilt. Ik verlaat haar niet, ik haal ons kindje. En snel, zo snel mogelijk kom ik weer terug en worden wij gelukkig. Ik hou van Bouthaina met heel mijn hart. Ik kon gewoon niet langer in ons huis blijven nadat ik haar zag huilen. Het breekt mijn hart. Vergeef het me Bouthaina.

-

Na uren reizen kom ik aan op het juiste adres.
Ik haal diep adem en bel aan. Na een tijdje wordt er open gemaakt door niemand anders dan Samira. Als ze mij ziet worden haar ogen groot. Ze wilt de deur dicht doen maar ik zet mijn voet ertussen. "Ga weg Nourdinne" zegt ze. "Ik kom met je praten" zeg ik. "Er valt niks te praten" "Het is belangrijk. Geloof me" zeg ik. Ze zucht en laat me naar binnen. "Papa!" Hoor ik Ahmed roepen. Ik laat mijn spullen vallen en omhels mijn kleine mannetje. "Als je MIJN zoon komt halen kan je nu al weg" zegt ze geïrriteerd.

"Ik kom met je praten over ons" zeg ik. "Over ons?" Ik knik. "Ahmed ga maar naar de speelkamer" zegt ze en hij doet wat ze zegt. Ik ga zitten op een bank en kijk haar aan. "Samira luister" begin ik. "Vertel snel want je moet gaan" zegt ze. "Ik... ik heb besloten om verder te gaan met jou" zeg ik. "Wat?!" Riep ze. "Je hoort het goed. Ik krijg jou gewoon niet uit mijn hoofd Samira. Ik heb Bouthaina achter gelaten voor jou. Ik hou van je" zeg ik. Een tijdje blijft het stil bij haar kant. "Hoe weet ik dat je niet liegt? Ik bedoel... het is niks voor jou om iemand zomaar achter te laten" "Het is niet zomaar! Ik heb haar achter gelaten omdat ik van jou hou! Wij hebben een kind en daarom willen met jou verder" zeg ik. "Oh... bewijs het" zegt ze. "Hoe?" "Weetje... je bent zo aantrekkelijk Nourdinne" zegt ze en komt op mijn schoot zitten. Dit is zo fout!

"Ehh ja" zeg ik ongemakkelijk. "Ik weet dat je me wilt" fluistert ze in mijn oor. "Ik ben moe, kan ik ergens slapen?" Vraag ik. Ze trekt me mee naar een kamer en doet de deur dicht. "Eh wat doe je?" Vraag ik. "Je houdt toch van mij?" "Ja maar..." "Ach vergeet dat zielige wijf. Je hebt nu vrijheid! Doe met me wat je wilt" zegt ze zehma verleidelijk. Als het kon had ik haar graag dood gemaakt. "Kom op! Bewijs dat je helemaal voor mij wilt gaan" zegt ze. "M...moet ik het op deze manier bewijzen?" Stotter ik. "Graag" zegt ze en duwt me op bed. Vervolgens komt ze op me liggen.

Langzamerhand gebeurt het.
Vergeef het me Allah!
Vergeef het me Bouthaina!

••••••••

Wat vinden jullie van de actie van Nourdinne?

🌟❤️