Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 46

Extra deeltje👀💝

Nog steeds zijn mijn ogen gericht op haar ring.
Ik hoop niet dat ze gaat trou... Nee nee! Dat mag niet! "Dus jij bent die Nourdinne he" grijnst hij en komt voor me staan. "Chakir, het is beter als je vertrekt" zegt Bouthaina zacht. Ik heb haar zo gemist! Haar zachte stem... "Jij... jij bent de enige die haar gebroken achter liet hmm" "Chakir! Vertrek" zegt Bouthaina. "Ik..ik" breng ik Moeilijk uit. Hij kijkt me dodelijk aan en loopt weg.

Bouthaina tilt Ahmed op en drukt een kus op zijn wang. Zonder iets te zeggen loopt ze naar binnen. Ik loop achter haar aan. Mijn gedachten zijn bij haar ring. Is ze verloofd? Nee toch... Ze zet Ahmed weer op de grond en neemt plaats op de bank. Ik ga tegen over haar zitten en staar haar aan. Een traan glijd langs haar ooghoek. Ik ben de reden dat er tranen haar ogen verlaten. Ik ben echt vreselijk. Waarom liet ik haar toch achter? Waarom?!!!

Zeker 10 minuten bleef het stil. Ik ben gewoon te bang om iets te zeggen. "Waarom" Hoor ik haar heel zacht zeggen. Ik slik hoorbaar. "Bouthaina... ik.. het spijt me zo" breng ik moeilijk uit. Weer kijk ik naar haar ring aan. "Waarom Nourdinne? Waarom?" "Ik deed het alleen om Ahmed..." "Haal Ahmed er niet bij alsjeblieft" onderbrak ze me. "Het ging om hem" zeg ik zacht. En ik lieg ook niet. Ik moest Ahmed halen. Ik weet dat het op een andere manier kon, maar ik was dom. Ik dacht niet goed na.

"Het ging om hem? Serieus Nourdinne?! Je zei dat je niet meer van mij hield! Je zei dat je..." "Het was een leugen Bouthaina! Ik ben nooit gestopt met het houden van jou. Dag en nacht of beter gezegd elke seconden nacht ik aan jou Bouthaina. Ik heb echt spijt van mijn daden" zeg ik zacht. Onbewust rolt er een traan naar beneden. "Je mag me haten Bouthaina. Je hebt daar recht op en ik begrijp het als je..." "Je hebt me echt gebroken Nourdinne" snikt ze.

"Dat weet ik, en ik heb niet normaal veel spijt. Ik ben verschrikkelijk. Je hebt zoveel voor me gedaan en kijk wat ik terug doe? Je verdiend beter" zeg ik zacht. "Papa buiten spelen!" Riep Ahmed. "Ga youtube kijken op mijn telefoon Ahmed" zeg ik. "Maar.." "Ga!" Hij knikt en doet wat ik zeg. Ik sta op en ga naast haar zitten. Ik pak haar hand vast en bekijk de ring. Huilend trekt ze haar hand terug.

"Ik kan het niet vergeten Nourdinne. 3 Maanden lang stond ik overal alleen voor. Alleen mijn broer steunde mij. Verder niemand. Ik had gehoopt dat alles een droom was, maar helaas. Zo zie je maar dat mensen 2 gezichten hebben. Ik gaf jou alles Nourdinne. Ik was er altijd voor je. En wat doe jij? Mij gebroken achterlaten met het feit dat je niet meer van mij houdt. Heel jammer dit" zegt ze. Haar woorden dringen mijn oren binnen. "Ik hou niet van Samira. Ik hou van jou Bouthaina. Altijd al gedaan. Samira had... ze had die ene dag Ahmed meegenomen van school. Ik wilde niks tegen jou zeggen omdat ik je niet wilde laten stressen. Ik dacht dat het een goed idee zou zijn als ik haar liet denken dat ik van haar hou. Maar nee, ik heb spijt. Ik heb heel veel spijt" zeg ik.

"Waarom zei je dat gewoon niet? Waarom? Ik kon je helpen. We konden samen iets verzinnen. Maar jij... jij koos een andere weg" zegt ze. "Ik ben dom geweest. Het spijt me oprecht Bou. Ik hou van je en..." "Ik heb je al vergeven. Maar ik vergeet niet. Wat je me hebt aangedaan is verschrikkelijk" zegt ze.
"Ik ben de slechtste man die er bestaat" zeg ik snikkend. Ik doe mijn handen in mijn haar. "Ik... ik begrijp wel als je niks meer met mij te maken wilt hebben. Maar weet dat ik nooit ben gestopt met het denken aan jou. Ik heb nog nooit in mijn leven zoveel van iemand gehouden. Jij en Ahmed zijn mijn leven" zeg ik.

Ik pak haar hand nogmaals vast. "Ben je... ben je getrouwd?" Vraag ik met een strillende stem. "Zelfs dit weet je niet meer Nourdinne" zegt ze. Ik kijk haar vragend aan. "Dit is... dit is de ring die jij me gaf. Ik heb het nooit af gedaan" zegt ze en kijkt weg. Opgelucht kijk ik haar aan. Alhamdulillah Ya rabi!
Ik pak haar gezicht vast en veeg haar tranen weg.
Onverwachts knuffelt ze mij. Zonder twijfel knuffel ik haar strak terug. "Ik ben zo blij dat je terug bent Nourdinne. Ik hou van je" "Ik hou meer van jou hajati. Ik zal je nooit meer laten gaan. Ik zweer het op Ahmed" zeg ik.

Mijn droom afgelopen 3 maanden is uitgekomen.
Zal Samira ons nu eindelijk met rust laten?....

••••••••••

❤️🌟