Het leven van Nourdinne (VOLTOOID)

Hoofdstuk 6

Ik moet vandaag werken. En ik kan Ahmed nergens heen brengen. Sowieso niet naar de moeder van mijn beste vriend. Ik dacht dat zij geen problemen had met Ahmed maar blijkbaar dus wel. Ik zucht en was mijn gezicht. Ik doe woedoe en begin te bidden.
"Papa" hoor ik hem zachtjes zeggen. Ik maak mijn gebed af en kijk hem aan. Hij ziet er heel ziekjes uit. Miskien.

Ik pak mijn telefoon om me ziek te melden. Maar net op dat moment wordt er op de deur geklopt. Ik loop er naar toe en doe open. Verbaast staar ik haar aan. "Bouthaina" fluister ik. "Dit... is voor Ahmed" zegt ze en geeft me een tas. "Wat is dit? En waarom?" "Hij wou speelgoed" zegt ze zacht. Waarom praat ze altijd zo zacht. "Oh, je moet niet alles geven wat hij aan jou vraagt hoor. Het kost vast veel geld" zeg ik. "Nee, ik doe het uit liefde. Ik mag kinderen graag" zegt ze weer zacht. "Oké, bedankt" zeg ik. "Bou!" roept Ahmed. Hij rent naar haar toe en knuffelt haar meteen. "Je ziet er heel ziek uit Ahmed" zegt ze. "Hij is ziek, sinds gisteren" zeg ik. "Oh wat erg" zegt ze bezorgd. "Bou wil je hier blijven?" vraagt Ahmed aan haar. Ze kijkt me aan. Ik knik langzaam. "Ik ga eerst medicijn voor je halen" zegt ze en loopt weg.

Niet veel later komt ze terug. "Slik dit Ahmed, dan word je weer beter" zegt ze met een glimlach. Door haar gezichtssluier kan ik merken dat ze glimlacht. "Merci!" riep hij. Shit! Ik moet werken. Zal ik aan haar vragen of ze op Ahmed wilt passen! Nee dat is onbeleefd. Maar ze mogen elkaar graag dus waarom niet? Maar het is ook onbeleefd. Pfff ik weet het niet. Ik ga me gewoon ziekmelden.

Ik pak mijn telefoon en toets het nummer in. "Goedemorgen u spreekt met het bedrijf Ibis Pontorson, wat kan ik voor u doen?" "U spreekt met Nourdinne Omari, ik zou graag ziek willen melden" "Geboorte datum?" "3 mei 1994" "Ja, u bent afwezig meld. Nog vragen?" "Nee hoor bedankt" "Daag" en toen hing ik op. Ik werk als schoonmaker trouwens. Niet denken dat ik een zakenman ben. Helaas...

"Waarom heb je ziekgemeld?" vraagt Bouthaina zacht. "Ik moet op mijn zoon passen" zeg ik. Ze knikt. "Ik uh... Ik kan dat wel doen" hoor ik haar zacht zeggen. "Wat?" "Ik wil wel op Ahmed passen" "Zou je dat echt willen?" "Tuurlijk, waarom niet hij is een schat" "Dat zei de vorige oppasser ook. Maar blijkbaar had zij problemen met mijn zoon" zucht ik. "Ik heb geen problemen met Ahmed. Ik pas graag op hem. We kunnen het goed met elkaar vinden" zegt ze. "Oh ehh dankjewel. Maar het kan nu niet meer ik heb me toch ziekgemeld" zeg ik. Ze knikt.

"Op welke dagen werk je?" vraagt ze. "Gewoon maandag tot vrijdag" zeg ik. "Ik zou dan graag op Ahmed willen passen wanneer je aan het werk bent" zegt ze. "Dankjewel dat waardeer ik echt" zeg ik. Ze gunt me een glimlach en speelt verder met Ahmed. Ik zou graag meer willen weten over haar. Ik weet alleen haar naam! "Hoe oud ben je?" vraag ik uiteindelijk. "Ik ben 20 jaar" zegt ze zacht. 20... mooie leeftijd. "Werk je niet?" ze slikt hoorbaar en kijkt weg. Het is duidelijk dat ze niet over wilt praten. "Sorry dat ik het vroeg" "Het maakt niets uit" zegt ze.

-

"Het is 5 uur. Ik moet gaan" zegt ze en staat op. "Jammer" mompelt Ahmed. "Ik kom snel weer terug kleine" zegt ze lief. "Hoelaat begin je met werken morgen?" vraagt ze. "10 uur" "Dan kom ik 10 voor 10 om op Ahmed te passen" zegt ze. "Nogmaals heel erg bedankt" "Geen probleem" Ahmed neemt nog afscheid en ze loopt weg. "Bou is mooi papa" zegt Ahmed. "Hoe weet jij dat? Je hebt haar gezicht nooit gezien" "Jawel! Ik heb het wel gezien" "Oh" hij lacht en rent naar zijn kamer met zijn nieuwe speelgoed.

PP Bouthaina.
Salaam Alaikum, ik ben Bouthaina. Ik ben 20 jaar oud. Ik kom uit een rijke familie. Maar dat vind ik juist niet leuk. Mijn familie is rijk en ze gunnen niemand wat. Ik word niet geaccepteert hoe ik ben. Ze willen dat ik korte kleding draag. En ze zijn geen Moslim. Alleen ik. Ik ben trots op mezelf. Een jaar geleden besloot ik om op mezelf te wonen. Mijn ouders hebben een huis voor me geregeld, en elke maand word er wel miljoenen op mijn bankrekening gestort. Omdat ik niet normaal veel geld heb, help ik arme mensen graag. Dat is zeg maar mijn hobby geworden.

Mijn ouders vinden mij een schande omdat ik bedekte kleren draag. Ze wilden mij uithuwelijken aan een rijke man. Maar hij wilde me niet omdat ik bedekte kleren draag. Gelukkig ben ik niet met hen getrouwd want hij is vreselijk. Het leven gaat de laatste tijden alleen maar om geld...

Ik ben vaak in het arme drop waar Ahmed woont. Ik heb van hem gehoord dat zijn moeder bijna nooit thuis is. En zijn vader ziet er altijd uitgeput uit. Kijk zulke mensen hoor je te helpen!!!

•••••••

🌟🌟❤