Perfect Two (Completed)

♥Chapter 18- Goodbye♥

Yohan's POV

"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya. I miss her voice. If only I could cuddle her tight and kiss her forehead but I can't do that because of what happened.

I tried my best to express my love for her. But it's not enough. I don't really know why I'm here, standing infront of a girl who doesn't love me the way I do.

"Zamille, pwede ba tayong mag-usap?" tanong ko. Here we go again, I know I look desperate pero mali bang umasang baka may chance pa, may chance pang magkaayos kami?

"For what? Diba nag-usap na tayo? Sinabi ko na sayo lahat diba? Ano pang gusto mong pag-usapan natin ha?" okay lang sakin na sungitan mo ako. Alam kong may dahilan ka kung bakit ka lumalayo sakin at pilit na umiiwas.

"Excuse me. I need to go." aalis na sana siya kaso hinawakan ko ang braso niya at hinila papalapit sakin.

"Gusto ko tumingin ka sa mga mata ko at sabihin mo na lumayo na ako, na ayaw mo na ako makita at hindi mo ako mahal." I know di niya kaya yun. Alam kong may nararamdaman rin siya sakin but why she need to hide it?

"Lumayo ka na sakin. Ayaw na kitang makita at hindi naman talaga kita mahal. Yohan, goodbye. Thank You for being a good friend to me. Don't you worry naramdaman ko rin naman na minahal mo ako pero sorry di ko kayang suklian yun." binitawan ko ang pagkakahawak ko sakanya at ngumiti siya sakin at saka umalis. Tiningnan ko siya habang umaalis akala ko di niya kaya. Akala ko minahal niya ako. Akala ko lang pala.

Siguro nga kailangan na nating magpaalam sa isa't-isa. Goodbye Zamille, I love you and you will still stay in my heart forever.

Zamille's POV

Natatandaan ko pa rin ang tagpo namin ni Yohan. Ang sakit na pakawalan ang taong mahal na mahal mo.

Hindi totoo na gusto kong lumayo ka sakin.

Hindi totoo na ayaw na kitang makita.

Hindi totoo na hindi kita minahal.

Ang totoo ay mahal na mahal kita at ayaw kong malayo ka sa piling ko.

Pero hindi ko na kayang baguhin ang kapalaran nating dalawa. Hindi ko na pwedeng baguhin yung mga sinabi ko sayo.

Kahit hindi kami napagbigyan ng tadhana na maging kami, masaya pa rin ako at nagpapasalamat sakanya kasi sa tuwing kasama ko siya pakiramdam ko, may nagmamahal pa rin sakin at hindi ako iiwan hanggang kamatayan.

Goodbye Yohan, I Love You and you will always stay in my heart forever. Siguro hanggang dito na lang nga siguro tayo.

I know that we both love each other,
But still we can't be together.

"Anak?" pinunasan ko kaagad ang luha ko, pagkapasok ni Mommy sa pinto.

"Baby, alam kong umiiyak ka at malungkot ka ngayon. I'm your mother so I know kung ano ang nararamdaman mo ngayon." napayapos ako kay Mommy at napahagulgol.

"About kay Yohan, right?" tanong niya. "Paano niyo po nalaman?" hindi ko naman naiku-kwento kay Mommy na may lihim na pagtingin ako kay Yohan.

"Sabi kasi ng kuya mo, nakita niyo kanina si Yohan. Tapos nag-cr ka lang daw sandali at pagbalik mo tulala ka na daw at hindi mo daw ginagalaw yung pagkain mo." explain ni Mommy.

"Ma? Bakit ganun sila? Lahat na lang ng lalaki na mahalaga sa buhay ko umaalis. Una, si Daddy tapos sunod si Rovie. Ngayon naman si Yohan. May mali ba sakin?" tanong ko. Dalawang box na ng tissue ang nauubos ko, kulang na kulang pa sa luhang umaagos sa mga mata ko.

"Walang problema sayo anak. Tandaan mo ito. May mga tao talagang mawawala sa piling natin pero alam kong hindi sila mawawala sa puso mo. Naka-lock na sila diyan at hindi na makakawala. Yes ni-let go mo siya but he will still stay in your heart. And I know one day, magkikita ulit kayo. Dun muna malalaman kung may nararamdaman ka pa rin ba sakanya." pero paano kung hindi na kami magkita?

"Thank You Mommy, kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko." sabi ko.

Kinabukasan, maaga ulit akong pumasok. Nalaman kong hindi na pumapasok si Yohan.

Dumaan ang maraming araw, hindi pa rin siya pumapasok. Aaminin ko gusto kong bawiin lahat ng sinabi ko sakanya. Hindi ko pala kayang mawala siya sakin. Pero tila tadhana na nga ang pumipigil para di kami magkita.

Hanggang mag-graduation na, wala pa rin si Yohan. Maraming nagsasabi na tumigil na si Yohan sa pag-aaral at tanging career na lang niya ang iniintindi niya ngayon.

"Congrats sa dalawa kong apo! Lalong-lalo ka na Zayn jusko kahit nagka-cutting classes ka, naka-graduate ka na rin. Mukhang napabago ka talaga ni Agnes ah. At syempre sa aming prinsesa na Cum Laude! Congrats apo. This call for a celebration! Sa wakas Graduate na kayo." bati ni Lolo. Natawa naman kami sa pagka-energetic ni Lolo.

"Proud ako sainyo mga anak. Pina-realize niyo sakin na kaya kong maging single mom. I can't believe it, graduate na kayo! May soon to be nurse at tv reporter na ako." mangiyak-ngiyak pa si Mommy. I'm so proud na graduate na ako, ang saya sa pakiramdam. Lahat ng paghihirap ko, nagbunga na. Kahit may kalokohan ako minsan sa school akalain mo yun naka-graduate pa rin ako.

Lumingon-lingon ako, umaasa ako na makita ko siya. Baka umattend siya at kunin niya diploma niya diba?

"Hinihintay mo pa rin siya? Wag ka ng umasa na darating yun. And please kalimutan mo na yung lalaking yun, masasaktan ka lang ng masasaktan." sabi ni Kuya. Siguro nga tama si Kuya. I need to erase him in my life.

Pumunta na kami sa resto para kumain. Kasama ko sina Kuya, Agnes, Mommy at si Lolo at Lola. I ordered my favorite lasagna.

Natigil ako sa paghigop ng mango shake ko nung makilala ko kung sino yung nasa may table na nasa unahan namin. Is that Ate Stella? Omg.

"Oh para ka atang nakakita ng multo diyan. Sino bang tinitingnan mo?" tanong ni Kuya Zayn. "Kuya Ate S-Stella is back here in the Philippines." sabi ko. Napatakip ako ng bibig. I remembered andito nga pala si Agnes. Napalingon si Kuya Zayn sa kung saan ako nakatingin pati na rin si Agnes at sina Mommy.
 

And confirmed si Ate Stella nga yun. Then biglang may tumakbong bata sa akin.

"Hi kid. Do you want some chocolates?" tanong ko dun sa bata. Syempre pag bata ang tinanong mo kung gusto niya ng chocolates syempre, oo agad yan. Binigay ko na yung chocolates na natira kanina sa bag ko.

"Uhmm where's your mother?" tanong ko. "Stayn!" omg! Don't tell me anak ito ni Ate Stella?!

"Sorry Miss. Bayaran ko na lang--" nagkatinginan kaming dalawa ni Ate Stella. Tumaba ng konti si Ate Stella pero she's still beautiful.

"Zamille?" gulat na sabi niya. Tapos napansin rin niya na kasama ko buong fam ko tapos natigil siya nung makita niya si Zayn na hawak-hawak ang kamay ni Agnes.

"Ate Stella! How are you? Long Time No See ah. Sorry for the question pero anak mo?" tanong ko. Kinurot ako ni Mommy. Ouch naman ma! Gusto ko lang naman malaman kung totoo nga na ipinagpalit niya si Kuya tapos anak nilang dalawa yun.

"Yes, Stayn is my son." sabi niya sabay tingin kay Kuya. Oh wait Stayn? Diba yan yung loveteam na naisip ko dati kay na Ate Stella at Kuya Zayn? Kasi sabi ko ako ang number 1 fan ng loveteam nila and sabi ko ang tawag ko sakanila ay Stayn!

WAIT HINDI KAYA ANAK NI KUYA SI STAYN?! OMG WAG NIYONG SABIHIN TITA NA AKO AT MAY PAMANGKIN NA AKO?!