ေျခာက္ေနတဲ့ ျမက္ပင္ေလးေတြကို လက္ေလးနဲ႔ တုိ႔ထိရင္း အေတြးနယ္ကၽြံေနသူတစ္ေယာက္။
သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ျပံဳးေနသလား ရယ္ေနသလား
ဝမ္းနည္းေနသလား ေပ်ာ္ေနသလား ဘာမွန္းကို မွန္းဆ မရတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးကိုတပ္ဆင္ထား၏။
ဟိုး...အေဝးမွာ ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္းေနတဲ့ သေဘၤာႀကီးကိုပဲ ၾကည့္ၿပီးအားက်ေနသလား?
ဟိုး...မိုးေကာင္းကင္မွာ က်ီက်ီက်ာက်ာနဲ႔ ေတာင္ပံ တဖ်တ္ဖ်တ္ ခတ္ၿပီး လူးလာပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြကိုပဲ အားက်ေနသလား?
ဒါမွမဟုတ္ သူ တို႔ထိေနတဲ့ ျမက္ပင္ေျခာက္ေလးေတြကိုပဲ သနားေနတာလား?
သူဟာ တစ္ေယာက္တည္း အေတြးနယ္ကၽြံေနပံုေပါက္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူး?
"Minhyun ah~~~
မင္းမ်က္ႏွာက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ .... မိဘေတြကိုသတိရလို႔လား...
မင္းပဲ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္လာခ်င္တယ္ အေဖာ္လိုက္ေပးပါဆိုလို႔လဲ လိုက္လာရေသးတယ္
အခုက်ေတာ့ လဲ ဘာမွ မေျပာဘဲ ငိုင္ငုိင္ႀကီး ဆိုေတာ့ ငါကဘာလုပ္ေပးရေတာ့မွာတုန္း"
Rina .. Minhyun အမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း
အခု Minhyun ေနတဲ့အေဆာင္ ပိုင္ရွင္ေပါ့
Seoul ကိုတက္လာၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရင္း သူငယ္ခ်င္းလဲ မရွိေသးတဲ့minhyun အတြက္ Rina က သူ႔အမလိုပါပဲ။
MH : အဲ့လိုေတာ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေတြကို သတိရတာလဲ ပါပါတယ္ ။ တစ္ခါမွ လည္း ခြဲ မေနဖူးဘူးဆိုေတာ့ ။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္တာ ၁လ ရွိၿပီ သူငယ္ခ်င္းလဲ မရွိဘူး။ ဒါနဲ႔ စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်တာနဲ႔ အမသာဆုိ လိုက္မွာပဲဆိုၿပီး ေခၚလာလိုက္တာ က်ေနာ္က Seoul ကိုသိပ္မကၽြမ္းက်င္ေသးဘူးေလ
စပ္ျဖဲျဖဲ နဲ႔ေျပာျပန္ေတာ့လဲ Rina သူ႔ကို အျပစ္မဆိုႏိုင္ျပန္။ သူ႔ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ ေမာင္ ။ ငယ္ငယ္ထဲက အတူတူ ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသူေတြဆိုေတာ့ သူ႔ေမာင္အရင္းနဲ႔ မျခား။ Rina ကိုယ္တိုင္ကလဲ ေမြးရပ္ေျမ Japan ကိုစြန္႔ခြာၿပီး အေမနဲ႔ အတူ ကိုရီးယား မွာ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္တည္း ႀကိဳးပမ္းရင္းက ဒီလိုအေျခအေနထိေရာက္ခဲ့တာပဲ။ အေဖကေတာ့ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ကို လွည့္ေတာင္မၾကည့္သူမုိ႔ Rina ကလည္း Japan ျပည္ကို အင္မတန္ မုန္းခဲ့ၿပီ။
YOU ARE READING
Parallel Lines (ဆုံမှတ်မရှိ)(Minhwan)
Fanficမျဉ်းပြိုင်နှစ်ခု ဟာ ဘယ်တော့မှ ဆုံတွေ့ကြမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ လူတွေကပြောကြတယ်။ Theory အရတော့မှန်တာပေါ့။ Practical အနေနဲ့ ကိုယ် ဖြတ်မျဉ်းတစ်ကြောင်းဆွဲပြီး မင်းဆီ အရောက်လာမယ်ဆိုရင်ရော? (Unicode သီးသန့် ကိုအောက်ဆုံးမှာဖတ်နိုင်ပါတယ် ) /// မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ခု...
