Vriend & Vijand

35. Peace? ✔

Pov Hayat

Ergens wil ik zelfs niet eens weten wat er gebeurd is met die twee. Alsnog geef ik teveel om die sukkel Anouar; ik ben soms echt te goed voor mensen. Hij zoekt heel de tijd oogcontact, maar no way dat ik daarop ga reageren. Eerst gaat ie me behandelen als een stuk vuil en dan verwacht hij dat ik alles voor hem ga doen. Ik verzorg hem misschien, maar dat is alleen omdat ik goed wil doen voor deze verpeste maatschappij.

Thuis aangekomen, helpt iedereen om die twee te verzorgen. Chaimae en Kaoutar nemen Anouar voor hun rekening, ik en Hafssa nemen Badr. Ik kan hem nog steeds niet uitstaan, maar ja mijn haatgevoelens zet ik even opzij.

'Rol even je broek op, dan kan ik de compressor erop leggen.

Hij gehoorzaamt meteen en ik zie een vieze wonde verschijnen. God, dit had ik niet zien aankomen. Snel ga ik het flesje ontsmettingsmiddel halen en met een watje maak ik de wonde schoon.(A/N: ik geef jullie hele EHBO-cursus lol)

Daarna plak ik er een plakker op en rol zijn broekspijp weer naar beneden. Snel verzorg ik ook de rest en verplicht hem om nog een pijnstiller te nemen.

'Dankje.' zegt hij zacht.

'Sorry ik hoorde je niet?' zeg ik expres.

Rollend met zijn ogen springt hij op en mankt naar Anouar.

'Alles goed?' vraagt hij hem.

Ik zie Anouar kermend van de pijn in de zetel zitten en onbewust moet ik weer aan vroeger denken, toen ik hem altijd verzorgde na het spelen.

'Ga rusten jongens! Dat is het beste voor jullie. Hup hup' komt Kaoutar moederlijk zeggen.

Ze gaat mee naar boven en stopt hen allebei netjes in bed. Deze dame is helemaal klaar voor het moederschap.

'Jullie ook!', beveelt ze streng, jullie moeten ook bekomen!'

Nadir pakt haar hand vast, maar zij duwt hem weg.

'Kaoutar, kom mee nù!' Al morrend volgt ze hem naar de gang, wat een schattig koppel eigenlijk.

Misschien ben ik op een dag ook zo met Hicham hihi. Alsof hij mijn gedachten las, kwam hij aangelopen en deed zijn armen rond mij.

'Kom ga slapen.' fluistert hij in mijn oor. Aangezien ik zo moe ben, bied ik geen weerstand en laat me door Hicham optillen.

'Slaap zacht prinses.'

Dat is dan ook het laatste wat ik hoor.

Pov Kaoutar

'Okey praat, heb niet heel de nacht voor je.' zeg ik kortaf.

Ik klink echt als een typische Amerikaanse meid.

'Luister wifey, ik bedoelde het echt niet zo. Ik wil alleen het beste voor ons en onze baby. ' zucht hij.

'Alsnog, ik ben 25 honey ik weet wat ik kan en wat niet.'

Met gekruiste armen kijkt hij me aan.

'Oké ik weet niet altijd wat ik moet doen, maar meestal wel!' zeg ik ter verdediging.

'Het zal wel, kom gewoon hier.'

Hij houdt zijn armen gespreid voor een knuffel. No way man, ik moet eerst wat koppig doen: zit in de familie.

'Uiteraard heb ik te maken met een (..).' zegt hij melo-dramatisch.
Ik steek plagerig mijn tong uit en laat me dan toch omarmen door hem. Ik snuif zijn geur op en besef dat ik hem toch erg gemist heb.

'Trouwens hoe gaan we onze zoon noemen? Miloud?' zegt hij dan.

Ik kijk hem raar aan, wat denkt deze?

'Ten eerste weet ik niet eens of het een jongen is, ten tweede als het zo is, noem ik hem echt geen Miloud, schat. Waar haal je die lelijke naam zelfs vandaan?'

Gekwetst legt hij zijn hand op zijn hart, als hij er een heeft anyways.

'Ik vond het gewoon een mooie naam, ja! Wat stel jij dan voor, Miss Wijsneus.'

Ik dacht even diep na, wat zou een mooie jongensnaam zijn.

'Uhm ik weet niet, Isaaq denk ik. Oh en voor een meisje vind ik Asiyae mooi.'

Ons gezellig gesprekje werd onderbroken door Hafssa die de gang ik kwam gehold.

'Nadir, je moet nù komen, Hicham heeft je nodig!'

Alsof hij opeens een turbomotor in zich had, liep hij zo snel mogelijk naar Hichams kamer. Wat zou er aan de hand zijn? Bezorgd staart Hafssa hem na.

'Hafssa, wat is er met Hicham?' Ik wist sowieso dat als er iets met hem was, Hayat het zowat zou begeven, ze hebben misschien nog maar 3 weken, maar ze hebben echt een klik.

'Hij voelt zich opeens niet zo goed, echt raar.' zegt ze.

Ik wil de trap op, maar bedenk me: straks ga ik me voor niets stressen en dat is niet goed voor de baby.

'Hmm ik hoop dat het niets erg is.' zeg ik dan maar. Samen gaan we naar de woonkamer omdat we beiden geen zin hebben om te slapen. Dan maar een nachtje door!

Pov Hicham

Nadat ik Hayat heb ingestopt, wil ik eigenlijk gewoon een film kijken ofzo. Ik doe snel mijn pyjama aan en poets mijn tanden om me uiteindelijk in mijn bed te zetten en Netflix op te starten.

Op een of andere manier voel ik me opeens slecht: een misselijk gevoel overvalt me. Snel sta ik op om een glas water te halen,wat ik beter niet had kunnen doen aangezien ik daardoor viel.

Ik begon zwarte vlekken te zien en mijn ademhaling werd steeds onregelmatiger.

'Hicham? Alles goed?' hoor ik een meisjesstem vragen, alleen weet ik niet van wie.

'Haal Nadir even voor me alsjeblieft.' zeg ik met heel veel moeite. Ik hoor even daarna wat gestommel op de trap en voel dat Nadir me overeind helpt.

'Wat is er gebeurd?' vraagt hij bezorgd.

Ik ben niet in staat om antwoord te geven, zo belabberd voel ik me. Hij haalt dan maar een glas water en een Paracetamol voor mij die ik snel inslik.

'Dankje broer.'

'Moet ik Hayat anders halen voor je?' Eerlijk gezegd wil ik niets liever dan dat, maar het is zo gemeen om haar zomaar uit haar slaap te halen.

'Nee, hoeft niet, ze slaapt.' Nadir neemt plaats op de stoel naast mijn bed.

'Wel raar dat je je opeens zo voelt, er klopt hier iets niet.' zegt hij peinzend, meer tegen zichzelf dan tegen mij.

Ik gaap diep en nestel me gewoon weer in mijn dekens.

'Ach ja broeder, ik ga je laten! Welterusten.' Hij verlaat mijn kamer en voor ik het weet ben ik in dromenland.

Heeft Nadir misschien gelijk? 🤔

Xoxoxo DawSatie