Vriend & Vijand

46. Spreek goed of zwijg ✔

Pov Soumia

De nacht heb ik dus doorgebracht bij Mo thuis. Hij woont in een appartement samen met twee vrienden van hem. De ene is thuis en de andere is blijkbaar ergens buiten. Hij had de sleutel niet mee en hij is ergens buiten blijven hangen.

Ik kijk op de wandklok en zie dat het als 10 uur is. Ik stap uit bed, ofja Mo's bed. Hij stond erop dat ik in zijn bed ging en hij op de bank. Ik open mijn koffer en haal er een luchtige jurk uit. In de badkamer neem ik een snelle douche en kleed me op.

'Morning!' begroet Mo me.

'Goedemorgen!' groet ik hem terug.

'Lekker geslapen?'

'Ja hoor. Nogmaals bedankt voor alles.'

'Geen probleem hoor.'

We praten nog een tijdje tot zijn vriend dan binnenkomt.

'Soumia, dit is Omar, één van mijn beste vrienden. Omar dit is Soumia, een ontzettend aardig meisje dat ik gisteren heb leren kennen.' stelt hij ons aan elkaar voor.

Vreemd kijkt hij me aan, maar schenkt me dan toch een halve glimlach.

'Aangenaam.'

Hij wenkt Mo mee naar de keuken. Ik ben er bijna zeker van dat het over mij gaat. Niet dat ik dat die Omar kwalijk neem: ik zou ook even raar opkijken als mijn beste vriend een meisje meeneemt naar huis dat hij gisteren in een bos heeft gevonden.

Mo komt de keuken weer uit met een ietwat boos gezicht.

'Kom Soumia, we gaan ergens ontbijten.'

Zonder wat te zeggen trek ik mijn schoenen aan en volg hem braafjes. Zodra we in de auto zitten,open ik mijn mond.

'Heeft Omar wat gezegd?' vraag ik dan.

Het zou toch enorm belachelijk zijn als twee beste vrienden ruzie zouden maken om mij.

'Ja, maar trek het je niet aan. Je blijft net zolang bij mij als nodig. Hij zal wel wennen aan je gezelschap.'

Hij glimlacht naar mij en legt zijn hand op mijn been. Ik verstijf en denk weer aan hoe HIJ me aanraakte.

Mo voelt het en haalt snel zijn hand weg. 'S-sorry, i-ik wilde niet...' verontschuldigt hij zich stotterend.

'Het is goed. Ik weet dat jij geen slechte bedoeling hebt, alleen is het soms een beetje moeilijk voor mij.' troost ik hem.

Hij verandert van onderwerp om het weer gezellig te maken. Hij vertelt wat over zijn hobby's en ik over de mijne. Bij een gezellig tentje parkeert hij en we nemen plaats aan een tafeltje op het terras. Er zijn al aardig veel mensen aanwezig. Een ober komt ons twee menukaarten brengen.

'Wat neem jij?'
Ik werp nog snel een blik op de menukaart en antwoord dan op zijn vraag:

'Ik neem de pannenkoeken met stroop en een glas sinaasappelsap.'

'Goed dan neem ik dat ook.'

Hij geeft de bestelling door aan de ober die ons verzekerde dat het er zo aankomt. Ondertussen praten wij nog een beetje over serieuze dingen zoals mijn zwangerschap, maar ook over bullshit dingen zoals onze favoriete films.

Ondanks dat het echt geweldig is met Mo, voel ik me niet helemaal op mijn gemak: het lijkt wel alsof iemand ons in de gaten houd.

Pov Hayat

Bezweet word ik weer wakker. Volgens mij heb ik weer een nachtmerrie gehad, alleen kan ik me er niets meer van herinneren. Ik kijk me en zie dat Hafssa al op is. Ik sta op en doe het raam open. Een beetje frisse lucht is altijd goed.

Ik ga de badkamer in en draai de douchekraan open. Ik was me goed af, alsof ik al mijn zorgen er zo kon afspoelen. Het zou wel handig zijn.

Als ik klaar ben en me afdroog, realiseer ik me dat ik mijn kleren ben vergeten. Typisch iets dat mij overkomt. Ik wikkel de handdoek dan maar strak om me heen. Snel kijk ik door de deuropening of er niemand in de gang loop zodat ik naar mijn kamer kan. Gelukkig, de kust is veilig.
Ik doe mijn huisjurk aan en bind mijn haar vast in een strakke vlecht.

Beneden is iedereen al actief bezig met hun activiteiten. Als ik de kamer binnenkom valt iedereen opeens stil. ' Jullie mogen heus verder doen hoor.' brom ik. Ik negeer hen verder en ga naar de keuken waar mijn moeder al druk in de weer is.

'Morgen.' gaap ik.

'Morgen, lieverd!'

Ze geeft me een dikke knuffel en legt een dienblad gevuld met allerlei lekkers op tafel. Ik bedank haar en zet me neer. Mijn gedachten dwalen weer af naar Hicham.

'Hayat! Er is post voor je!' roept Yassine.
Hij komt de keuken binnengewandeld met twee brieven in zijn hand. Hij legt ze naast het dienblad neer.

De eerste brief was van de MSS met een uitnodiging voor een gala. Oogrollend leg ik die op het keukenblad. Ik ben er bijna zeker van dat ik niet zal gaan. De andere is ook een uitnodiging.

Beste

Vrijdag 10 augustus wordt Hicham (...) begraven in Rabat. We nodigen u uit voor het middagmaal te Avenue Hassan 2, nr. 191, Rabat. We hopen op uw aanwezigheid.

De familie (...)

Een verloren traan drupt neer op de brief. Ik ben natuurlijk ontzettend blij dat zijn lichaam bij zijn familie is terechtgekomen. Ik draai de brief om en zie daar nog een kort tekstje staan.

Hichams moeder heeft nog wat voor jou, Hayat. Ze hoopt dat je zeker aanwezig zult zijn net als Hichams andere vrienden.

Hoe weet ze zelfs van mijn bestaan?

Oh, misschien heeft hij over mij verteld.

Ik laat de rest van mijn ontbijt staan en spurt naar boven waar ik mijn laptop opensla.

www.cheaptickets.be

Ik kijk of er en een vlucht beschikbaar is voor 8 augustus. Yes! Er is er een om 06.00 vanuit Zaventem. Ik moet het wel nog even aan de anderen zeggen en ook aan mijn moeder. Ik stuur een berichtje in de groepschat met een foto van de uitnodiging en van de prijs van het vliegtuigticket.

Ik boek alvast mijn ticket zodat ik zeker aanwezig ben. Ik zal sowieso niet bij de begrafenis aanwezig zijn, maar ik kan het daarna wel bezoeken en zijn moeder ook wat gezelschap houden.

'Hayat? Gaat het?'

Ik zie 4 hoofden in de deuropening: die van Hafssa, mijn moeder, Yassine en Nassim.

'Ja, zet jullie.'

Ze doen wat ik zeg en gaan alle vier op de rand van mijn bed zitten.

'Hicham wordt 10 augustus begraven en ik ben uitgenodigd. Het is in Marokko dus ik heb alvast een ticket geboekt.'

'Meid, ik ga mee!' zegt Hafssa vastbesloten.

'Uhm, als zij gaat, ga ik ook!' zegt Nassim.

Nassim boekt nog twee tickets via zijn telefoon. 'Dat is dan ook geregeld.'

Mijn moeder kijkt me verdrietig aan.

'Je verlaat me weer.' Ik krijg weer tranen in mijn ogen en neem haar in mijn armen. 'Nee mama, ik ben altijd bij jou. En hierna zal ik weer hier wonen, beloofd.'

*Snik snik*, ik krijg bijna spijt dat ik Hicham heb laten doodgaan 😪

Xoxoxo DawSatie