Vriend & Vijand

51. Challenge ✔

Woensdag:

Pov Anas

Ik check mijn bagage in en wacht samen met de anderen op de stem die ons vertelt dat we naar de juiste gate moeten.

Met de anderen bedoel ik Omar, Mo, Soumia, Nassim, Hafssa,Hayat, Chaimae, Kaoutar, Nadir en Samuel.

Hij stond erop om mee te gaan. Ik weet ook niet waarom, maar ik had er niet echt een probleem mee.

Tot hij met Hayat begon te praten en het nu lijkt alsof ze beste vrienden zijn. Ik irriteer me iedere seconde erger aan hem. Ik ga tussen hen in lopen en sla mijn beide armen om hen waardoor ze raar opkijken.

'Dus, waar gaat het over?' vraag ik onschuldig.

'Hayat gaat studeren in Montpellier! En ik ook!' zegt hij iets te enthousiast.

'Wat leuk!' reageer ik fake-blij.

Ze gaan verder met hun gesprek alsof ik er niet bij sta.

Flight 187 from Zaventem to Rabat departs in 30 minuts.

Dat is onze vlucht. Ik klem mijn handen beter om de rugzak die ik meeneem als handbagage. Opeens voel ik een dringend getik op mijn schouder.

Een duidelijk overstuurde Hayat drukt een brief recht in mijn gezicht. Ik pak hem uit haar bevende handen.

Ik zou maar uit de buurt van Samuel blijven. Anas' gezelschap is veiliger voor jou.

Vergeet niet dat ik overal ogen heb.

M

Kijk, ik haat M echt, maar als ze zo'n boodschap stuurt kan ik niet echt boos zijn.

'Dit is toch eng? Ze weet precies waar we zijn en wat we doen.'
Ik wil haar een knuffel geven, maar ze duikt weg.

'Hayat, ik weet echt niet wat jouw probleem is met mij. Ik heb je niet eens wat misdaan. Daarbij, je leest toch wat er in de brief staat!'

Over deze woorden moet ze denken en dan opent ze haar mond:

'We mogen niet naar M luisteren zei Samuel. Je hebt me inderdaad niets misdaan Anas, ik weet niet waarom ik zo doe tegen je. Sorry.'

Ze draait zich om en loopt terug naar Samuel die verrast maar wel blij staat te wachten. Ik merk op dat wij drieën de laatsten zijn. De rest zit volgens mij al op het vliegtuig.

Flight 187 from Zaventem to Rabat departs in 10 minuts.

We beginnen nu hard te lopen waarna we hijgend aan de deur aankomen. Een medewerker van de luchthaven lacht ons toe en loopt met ons mee naar het vliegtuig.

Ik kijk op mijn kaartje voor de nummer van mijn plaats. Stiekem gluur ik op het kaartje van Hayat. En ja hoor, ze zit naast mij.

Het vliegtuig zit al propvol dus kunnen we ons maar moeilijk een weg banen door de menigte mensen. Dat haat ik aan vliegtuigen.

Tot mijn verbazing zie ik dat alle koppels van onze squad niet naast elkaar zitten. Dat verklaart waarom er af en toe vieze blikken naar elkaar geworpen worden.

'Waarom zitten jullie op zulke rare plaatsen? Jullie moeten niet per se op de plaatsen van de kaartjes zitten.' zegt Hayat die net zo verbaasd is als ik.

Tegelijk wapperen ze met een papiertje. De ondertekening van M zie ik meteen. Ik neem het papier van Omar en zie een lijstje met namen staan:

Hafssa en Mohammed
Soumia en Nassim
Chaimae en Nadir
Kaoutar en Omar

Dit zijn jullie plaatsen, houd jullie eraan of er zullen gevolgen zijn. Ga maar lekker dicht tegen elkaar liggen.

Fijne vlucht

M

Vol afgrijzen kijk ik ernaar; het kan toch niet dat iemand die we niet eens kennen ons leven gaat bepalen. 'Draai het om.' zegt Omar bot.

Elk koppel gaat op date.

Hayat grist het uit mijn hand en verscheurt het in stukken.

'Doe normaal! We gaan ons echt niet door dat mens laten commanderen. Ga terug naast je partner zitten!'

Blij dat iemand er een einde aan heeft gemaakt, gaan ze allemaal weer naast hun geliefde zitten. Dan krijgt Hayat een papieren vlieger tegen haar hoofd. Ze bukt zich om het op te rapen.

'Hayat wil stoer doen? Dan zullen we een spel spelen. Voltooi 5 opdrachten en iedereen is dan van me verlost. ' leest ze hardop voor.

Zij en Samuel wisselen blikken uit waarna ze knikt.

'Goed M, waar je ook zit in dit vliegtuig: uitdaging geaccepteerd.'

Enkele mensen kijken haar raar aan alsof ze een of andere gestoorde is. Ze gaat triomfantelijk zitten. Ik ga links van haar zitten en Samuel rechts van haar.

Door de microfoon wordt gezegd dat we onze elektrische toestellen moeten uitschakelen en onze gordels moeten omdoen. Hafssa geeft nog een potje kauwgom door en dan voel ik het vliegtuig in beweging komen.

Morocco, here we come!

Pov Anouar

Verveeld staar ik naar de met krijt bekladde muur. Ik snap eigenlijk niet waarom ik in de Antwerpse gevangenis zit in plaats van de Rotterdamse.

Met een zucht bedenk ik me dat ik hier dus nog 362 dagen moet zitten.

Badr zit een paar cellen verder op waardoor ik hem alleen tijdens het eten zie. Straks moet ik kiezen welke namiddagactiviteit ik wil doen: pingpong, bingo, rugby, koken, houtbewerking of naar de gym.

Volgens mij ga ik toch voor de gym, ik moet mijn sixpack toch behouden?

De cipier die nu de wacht heeft is wel een aardige man. Omdat ik bijna de enige ben die rond dit uur wakker is, maakt hij een praatje met mij.

'Wel jongen, je wil niet weten hoe blij sommige mensen zijn dat je hier achter slot en grendel zit.' grapt hij.

'Nog 362 dagen, meneer.'

'Zorg dan alsjeblieft dat je niet weer wat doms gaat uithalen. Je bent een vrij aardige jongen, laat dat ook blijken.'

'Beloofd.'

Hij knikt nog een keer vriendelijk en gaat dan weer verder met zijn patrouille. Ik pak een van de boeken die ze mij op de eerste dag gegeven hebben: Julius Caesar van Shakespeare.

Niet te geloven dat ik gedoemd ben om dat te lezen. Die mongool van een Caesar werd door zijn zogezegde vrienden en dienaren van hem vermoord.

Snitches be like.

Na vijf pagina's verder gelezen te hebben, leg ik het gewoon weer weg. Ik kijk wat rond in de cel en dan zie ik een papiertje bungelen aan de afvoerbuis. Uit nieuwsgierigheid ga ik op een doos staan en pak het eraf.

Ik kan je hieruit krijgen. Kies als namiddagactiviteit rugby

M

Dat is langs de ene kant een erg aanlokkelijk voorstel, maar ik wil geen crimineel meer zijn. Ik moet mijn celstraf uitzetten!

Ik denk dat ik wel zal gaan, alleen om te kijken wie M is en hoe die er me hier uit kan krijgen.

Love Shakespeare though...

Keep reading 💕

Xoxoxo DawSatie