Vriend & Vijand

45. Punt uit ✔

Pov Anas

Na mijn buik gevuld te hebben op dit late tijdstip, bel ik Mo op: nu wil ik echt wel gaan slapen.

Hij neemt niet op wat verrassend is omdat hij normaal altijd meteen opneemt, hoe laat het ook mag zijn. Ik probeer het nog eens, maar nog steeds geen antwoord. Zou ik hem gaan zoeken of er van uit gaan dat hij gewoon ergens is met nieuwe vrienden?

Dan maar naar Omar bellen. In tegenstelling tot Mo neemt hij wel op.

'Vriend, wat bel je om 4u? Heb je enig idee wat mensen doen om dit uur? Wel dat vertel ik je wel even: SLAPEN!' bromt hij boos.

'Ik weet het, maar ik ben eigenlijk de huissleutel vergeten dus kan je de deur zometeen open doen?' vraag ik poeslief.

'Nee. Zoek maar een slaapplaats doei.'

Ongelovig kijk ik naar mijn telefoon en zie dat hij dus echt heeft opgehangen.

Fijn.

Ik ga dus echt niet heel de tijd rondzwerven: ik ben geen dakloze. Ik bedank de bediende van de snackbar en vertrek. Ik voel een hand op mijn schouder en draai me verbaasd om.

Owh Samir! 'Hey man, wat doe je hier nog zo laat?' vraagt hij

'Ik kan jou hetzelfde vragen, toch?'

Hij grinnikt om mijn opmerking en haalt 3 zakjes boven. Cocaïne, dat zag ik meteen aan de structuur van het poeder.

'Ik weet heus wie jij bent hoor, Anas. Je bent dik bevriend met Anouar (...)'

Hoe weet hij dat? Ik bedoel, ik heb nog nooit van een Samir gehoord.

'Ik werkte voor Abdullah. Ik moest hem en zijn broertje vermoorden,weetje. Nu is hij dood en ben ik niet meer gedwongen voor hem te werken.'

Hij steekt een sigaar op en biedt me er één aan. Vriendelijk weiger ik, maar als hij aandringt neem ik hem toch aan.

'Weetje, onze groep kan heus wel wat hulp gebruiken. Zeker professionele.' begint hij.

Ik weet waar hij op doelt: hij wil mij en de andere twee bij zijn groep.

'Ik weet niet,we wilden eigenlijk stoppen.'

Hij lacht hard en luid. 'Je weet wat ze zeggen: eens in de onderwereld, kom je er niet meer uit. Trouwens, ik zei niets over de anderen. Ik ben tegen jou bezig.'

Ik twijfel en dat ik volgens mij ook duidelijk aan mijn gezicht te zien aangezien hij mij een harde klap geeft op mijn rug.

'Denk er rustig over na, ja? Hier heb je alvast mijn nummer en trouwens kom je dan om 16u nog?'

Ik knik, ik ben best benieuwd naar deze jongen.

'Cool! Eerlijk gezegd heb ik geen zin om te gaan slapen. Ik blijf gewoon een nachtje door doen, denk ik.' mijmert hij tegen zichzelf.

'Ik join je wel, ik kan toch niet naar huis.'

We nemen plaats op een bankje en zitten daar dan tot de zon opkomt.

Pov Anouar

De zon schijnt fel door het raam heen waardoor ik wakker word. Ik denk niet dat het al heel lang licht is omdat het toch nog een beetje fris is. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk even of mijn broertje al wakker is. Nee hoor, hij draait zich gewoon rustig om. Volgens mij zou dat kind niet eens wakker worden als je een hele fanfare naast hem laat spelen.

Ik probeer er op allerlei mogelijke manieren achter te komen hoe laat het is. Zoiets weet ik gewoon graag. Na een tijdje heb ik wel door dat ik er toch niet achter ga komen, geef ik het op en concentreer me op de rechtszaak. Ik weet eigenlijk niet of het eigenlijk de bedoeling is dat ik ook wat zeg.

'Ontbijt!' roept de cipier.

Hij schuift twee dienbladen naar binnen die ik van hem overneem.

'Meneer, hoe laat is het?'

'Ja, dat wil je wel weten hé? Crimineel die je bent!'

Ik zie zijn hoofd helemaal rood worden alsof hij ieder moment kan ontploffen.

Oké, is dit tegenwoordig de reactie die je krijgt als je het uur vraagt?

'Jullie allochtonen ook weer! De gevangenissen zitten vol met mensen van jouw soort!'

Verbijsterd staar ik naar hem.

'Ach man, houd je met jezelf bezig. Jouw taak is de mensen hier voedsel brengen.' mengt een andere cipier zich.

'Ja, neem het ook nog voor hem op! Niet dat het me verbaast: je bent zelf een allochtoon!'

De man reageert er niet eens meer op en duwt hem aan de kant.

'Trek je er niets van aan, hij is niet goed in zijn hoofd.' zegt hij nog tegen mij voor hij ook weer verder gaat met zijn ronde.

'Het is trouwens 8 uur.' voegt hij er nog snel aan toe.

Ik bedank hem en begin aan mijn ontbijt. Het is geen luxe-ontbijt, maar het is een politiecel dus ik verwachtte ook niet echt een groots buffet. Badr wordt eindelijk wakker en kijkt versuft om zich eens.

'Ook goedemorgen, Doornroosje.'

Hij steekt zijn middelvinger op waarna hij opstaat, zich verfrist en ook ontbijt.

'Het is 8 uur.' deel ik hem mee.

'Oké, en nu?'

God, wat is er met deze mensen vandaag?

'Sorry', verontschuldigt hij zich daarna, 'ik ben gewoon slechtgezind.'

Zo begripvol mogelijk knik ik. We eten in stilte verder en daarna houden we ons bezig voor de rest van de ochtend: Badr door wat tv te kijken en ik blader wat door automagazines.

'Jullie zijn de gebroeders (...)?'

Een agente staat voor de deur met een telefoon in haar hand.

'Nee, de gebroeders Grimm! Nu goed?' antwoordt Badr chagrijnig.

'Niet zo'n toon tegen mij jongeman! Ik kwam jullie eigenlijk vertellen dat jullie nog recht hebben op één telefoontje. Wie van jullie gaat er mee?'

Ik sta snel op omdat er me een ideetje te binnen schiet. Badr laat me zonder morren gaan. Ik zou bijna gaan denken dat hij ongesteld is. Ik volg de agente naar een soort cabine waar ze me de telefoon overhandigt.

'Eén telefoontje, als diegene niet opneemt heb je pech.'

Ik wil één van de jongens bellen, liefst Mo want die neemt altijd op, maar het is zo dat ik alleen die van Anas ken. Alleen denk ik niet echt dat hij zo vroeg wakker is. Toch is hij mijn enigste optie, dus hoop ik gewoon dat hij toevallig opneemt.

'Hallo?'

'Anas! Met Anouar, je moet wat voor me doen'

'Ho ho ho, waar ben jij zelfs?'

'Bij de politie, ik heb vanavond een rechtszaak. Nu luister-'

'Serieus? Ga je jezelf eruit praten?'

'Anas, houd verdomme even je bek! Hayat wil voor me getuigen. Zorg ervoor dat ze de rechtszaal NIET haalt. Begrepen?'

'Waarom niet? Ze kan je helpen?'

'Nee Anas, ik wil het niet. Straks wordt ze ontslagen. De rechtszaak is om 18 uur. Haar adres is Elisabethlaan 15, 2000 Antwerpen.'

'Goed dan.'

'Hoe komt het dat jij wakker bent?'

'Lang verhaal.'

'Goed dan, houd je taai man!'

'Jij ook vriend, ik hoop echt dat ze je mild behandelen.'

'Hoop ik ook! Ciao!'

'Bye,bro!

Zal Hayat de rechtszaal halen? Let's hope so!

P.S. We hebben de 7k gehaald!!💎

Xoxoxo DawSatie