Vriend & Vijand

42. Zo hard als een rots ✔

Pov Hayat

Ik parkeer mijn auto op de personeelsparking. Ik ben nog op zoek naar mijn MSS-kaartje als ik getik op mijn raam hoor. Nassim? Wat doet hij nu hier? Ik doe mijn raampje open en vraag hem wat hij komt doen.

'Ewaja, mijn zusje wat morele steun geven.'

Ik vind het eerlijk gezegd echt heel lief van hem. Ik stap uit en omhels hem even kort. Samen lopen we naar de ingang en we scannen ons kaartje. Ik kijk op mijn horloge: 14u30. Er is nog tijd voor een theetje. Ik lust geen koffie, daarom drink ik zoveel thee. Ik voel blikken van mensen op mijn rug branden.

'Je bent populair big sis.' fluistert Nassim in mijn oor.

'Wat enig!' fluister ik sarcastisch terug.

In het cafetaria bestel ik dan een kamillethee en Nassim een chocolademelk. We zetten ons aan een random tafeltje en praten nog wat bij. Nassim probeert nog wat informatie los te krijgen over wat er gisteren precies is gebeurd is, maar ik laat niets los; het is gewoon een soort zwarte dag zoals bij de Amerikanen 9/11.

Hij geeft het tenslotte op dus we drinken de rest van onze drankjes op.

'Het is al 5 voor 3. Gaan we?' vraagt hij. Ik schuif mijn stoel naar achter en sta op, Nassim doet hetzelfde en we stappen de lift in. De deur waar ik iets meer dan een maand geleden ook stond voor mijn eerste opdracht.

Als ik die niet had aangenomen, zou Hicham dan nog leven?

Als ik het niet had aangenomen had ik hem waarschijnlijk niet eens gekend.

Nassim ziet dat ik niet echt aanstalten maak om aan te kloppen, dus doet hij het maar.

'Binnen.'

Nassim doet de deur open en ik zie Salma druk typen op haar laptop.

'Zet jullie.' zegt ze zonder op te kijken van haar scherm.

We nemen tegenover haar plaats en wachten tot ze wat gaat zeggen. Ze klapt haar laptop dicht en wendt zich tot ons.

'Wel Hayat, nogmaals gefeliciteerd met het volbrengen van je taak. Ik vind dat je echt trots op jezelf mag zijn. Anouar en Badr krijgen overmorgen een rechtszaak, ze hebben een advocaat aangevraagd. Nu dit is afgesloten, kan ik je meteen je nieuwe opdracht geven! Je-'

Ik onderbreek haar door mijn hand in de lucht te houden. 'Salma luister: ik heb besloten dat ik geen lid meer wil zijn van de MSS.' zeg ik dan.

Ze kijkt me verward aan alsof ze niet kan geloven dat ik dat net heb gezegd.

'Hayat, je bent net terug van een geslaagde missie. Ik snap niet waarom je dan ontslag wil nemen?'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik vind het niet leuk. Er vallen doden, dat wil ik niet zien.'

Nog steeds verward haalt ze een formulier uit de lade.

'Ik betreur dit ten zeerste Hayat, maar als dit echt is wat je wil dan kan ik je natuurlijk tegenhouden. Hier is het ontslagformulier.

'Ze reikt me een pen aan waarmee ik het kan invullen.

'Als je ooit nog terug wil beginnen, kom je maar langs.' zegt ze ten slotte.

'Zal ik doen.'

Ik weet zeker dat dat nooit zal doen, maar ik wil haar niet zo bruut beledigen.

'Trouwens, kan ik getuigen tijdens de rechtszaak van Anouar?' vraag ik dan opeens. Een geweldig idee schoot me te binnen: ik kan hen hieruit helpen.

'Uh ja? Voor de MSS getuig je dan ,neem ik aan?'

Ik knik met mijn hoofd.

Dat is een leugen, maar het is het waard.

'Ja dat kan. Ik stuur wel een mail naar diegenen die het organiseren. Het is dus overmorgen om 18u.'

Ze glimlacht nog naar me en ik neem afscheid van haar.

'Veel geluk nog meid!'

'Dankje!'

'Je gaat dus getuigen hé.' begint Nassim.

Ik geef geen antwoord.

'Ik neem ook aan dat je voor Anouar getuigt en niet voor de MSS.' gaat hij verder.

'Precies broertje. Ik wil toch ten minste iets goed doen.'

Pov onbekend

Hallo daar! Ik ben... Ja dat zeg ik niet anders ben ik niet meer onbekend toch? Wat je wel van me mag weten is dat ik ze allemaal haat.

Wie allemaal is? Die bende jongeren die denken dat ze de nieuwe Avengers zijn.

Tot nu toe zit het goed: van een paar van hen zal ik geen last meer hebben. Hicham is dood, Anouar en Badr zitten wel even zoet in de gevangenis, Hayat is voor de komende periode depressief. Alleen dat trio jongens Anas, Omar en Mohammed. Die kunnen misschien wel voor problemen zorgen, maar daar maak ik me voor nu niet echt zorgen over.

Eerst moet ik zien dat ik geld heb, anders kan je vrij weinig doen in deze wereld. Het leuke is dat ze nooit zullen verwachten wat hen te wachten staat. Ik zal hen mentaal breken tot ze uit waanzin elkaar zullen vermoorden.

Ja, misschien ben ik een beetje gestoord, maar ik noem het wraak. En anders zou het verhaal toch maar saai aflopen denk je niet? Ik wandel een winkeltje binnen en kijk of ik even kan bellen. Het meisje achter de toonbank schrikt blijkbaar van mijn verschijning.

Ik neem aan dat ik er niet echt geweldig uitzie.

'Het is 60 cent per minuut.' zegt ze bang.

'Meid, ik bel zolang als ik wil. GRATIS! Behalve als je een kogel door je kop wil.' zeg ik gemeen.

'Natuurlijk, gaat u maar.'

Ik pak de telefoon aan en toets snel het juiste nummer in.

'Ja?' hoor ik aan de andere kant.

'Dag mevrouw! Ik kan u met veel plezier mededelen dat 4 van die mormels uit de strijd liggen.'

Ze laat een duivels lachje horen.

'Mooi zo! En de anderen?'

'Die zijn nu nog vrij, maar daar maak ik snel genoeg een einde aan!' zeg ik snel.

'Alleen heb ik wel wat geld nodig,mevrouw.'

Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.

'Goed. Ik stort vanavond nog een mooi bedrag op je rekening. Maak er verstandig gebruik van.'

Met die woorden haakt ze af. Geweldig, ik schakel ze allemaal uit en dan is alles wat zij bezitten van mij.

Ik zei het toch, the story isn't done yet! Bereid jullie voor zou ik zeggen

Xoxoxo DawSatie