Vriend & Vijand

11.Hoe slecht kan slecht zijn? ✔

Pov Anas:

Ik weet dat als Anouar hierachter zou komen ik sowieso dood ben. Maar ik kan deze kans niet voorbij laten gaan...

'Uhm,ewa, je weet toch we doen shit met drugs enzo.' begin ik.

Ze kijkt mij een tijd lang aan en knikt dan.

'Ik en de andere boys zagen je die ene keer zo vechten ofja al 2 keer en je bent serieus goed. Dus daarom willen wij jou bij ons team.' zeg ik snel.

'En Anouar stemde hiermee in?' vraagt ze met opgetrokken wenkbrauwen.

Shit wat moet ik nu zeggen? Anouar weet niet eens dat ik dit vraag, hij zou me vermoorden als hij hier was.

'N-nee maar dat komt nog?' Het komt er eerder als een vraag uit. Ugh ik had dit Omar moeten laten doen. Zelfs als die gast liegt denk je dat ie de waarheid spreekt.

'Wat moet ik precies doen?' vraagt ze zogenaamd ongeïnteresseerd maar ik voel dat ze heel nieuwsgierig is.

'Je gaat niks doen met drugs, jij gaat ons alleen dekking geven als wij een deal hebben ofzo. En dan ingrijpen als het nodig is.' zeg ik grijnzend.

Ze rolt met haar ogen en kruist haar armen over elkaar.

'Uhu en wat krijg ik?' vraagt ze highclass.

'Wat bedoel je?'

Ze facepalmt zichzelf en zwaait met haar handen voor mijn gezicht.

'Ik wil geld koe, niets is gratis deze tijden.'

Nu is het mijn beurt om met mijn ogen te rollen.

'Isgoed we hebben een deal.'

Stiekem ben ik echt trots op mezelf omdat het mij gelukt is. Deze keer is het niet de "Stoere Charmante Omar" of "Slimme Schattige Mohammed". Nee voor de eerste keer heb ik, Anas, iets voor elkaar gekregen.

'Uhm gaan we een film kijken?' hoor ik Hayat vragen.

'Ja tuurlijk, waarom niet.'

Ik ga naast haar zitten en open de zak M&M's.

'Ey ey wil je ook eentje ?'

Voor ik het besef heeft ze de zak uit mijn handen getrokken en propt ze een handvol M&M's in haar mond. 'entjsuh ish sfeel tu weinig'

Ze neemt nog een handje vol en als ik de zak terugpak is hij halfleeg.

'Dikke koe die je bent! Je hebt bijna het hele zakje opgegeten!'

Opeens uit het niets gaat ze helemaal stuk van het lachen.

'Eerst gaat ze alles opvreten en daarna lachen als een gehandicapte zeehond, cool' ,zeg ik hoofdschuddend.

Ik probeer mijn gezicht in de plooi te houden maar schiet ook gewoon in de lach. Dus iemand die op dat moment zou binnenkomen zou 2 rare sukkels op de grond zien die doodgaan van het lachen.

'HAHAHAHA EZEL DIE JE BENT' roept Hayat als ik mijn teen tegen de poot van de tafel stoot.

'Echt houd je bek jij. Ga liever de EHBO-doos halen.'

Schaterend rent ze naar boven om de doos te halen.

'Hode gezellige boel hier zie ik.'

'Ewa Omar,fakka man!' Ik geef hem een mannelijke knuffel ( jullie weten toch zo eerst hand en daarna schouder tegen schouder... zoiets ofzo)

'Rustig met jou man!'

Ik lach breed naar hem en knik.

'Ook goed.'

'En? Wat zei ze?' vraagt hij nieuwsgierig.

Ik wend mijn blik af en trek een triestige blik.

'Echt? Misschien is het beter zo man,Anouar zou je vermoordt hebben.' zegt hij en klopt op mijn schouder.

Ik geef hem een duw en lach hem uit (gewoon omdat het kan)

'Jawel ze doet het, maar ze wil gewoon betaald worden.' zeg ik enthousiast.

'Wie wil betaalt worden?' hoor ik opeens de stem van Anouar achter mij vragen. Ik geef Omar die blik van "help mij" maar hij haalt gewoon zijn schouders op.

'Yow ga je nog vertellen of ga je hier blijven staan als een tandenstoker?' grinnikt hij.

'ANAS DIKKERD IK HEB DE DOOS GEVONDEN!' gilt Hayat vanboven. Ik hoor haar de trap afstormen net een doorgeslagen buffel. Ik voel de blik van Anouar op mij branden maar negeer het. Als ik zou kijken zou ik een gekwetste, wantrouwige blik zien. Erger is als die blik van je bro komt. Ooit gaat hij het te weten komen, dat sowieso en die dag gaat ook meteen mijn einde zijn. Ik weet hoe veel hij om Hayat geeft en hij heeft ons duidelijk gemaakt dat Hayat niet bij het team mag. En toch heb ik het gewoon gedaan.

Oké op dit moment lig ik in het ziekenhuis. Wat er precies gebeurd is? Ja toen ik daar stond te denken gooide Hayat vanuit de EHBO-doos naar mij. Ze dacht dat ik hem zou opvangen maar helaas kreeg ik hem in mijn gezicht dat nu helemaal blauw-paars is. De verpleegster heeft me enkele zakjes ijs gegeven die ik tegen mijn gezicht moet houden. Naast mij zit Hayat zachtjes te snikken en ik zie dat Anouar haar knuffelt en wat dingen fluistert tegen haar. Aan mijn linkerkant staan Omar en Mo bezorgd van mij naar Anouar te kijken, ze voeren een gesprek maar ik kan niet horen waarover ze het hebben. Ik ga wat rechtop zitten en kuch even luid.

'Uh Anouar kan ik je even spreken?' vraag ik duidelijk. Omar en Mo snappen de hint meteen en nemen Hayat mee om wat te drinken te halen. Zodra de deur dichtgaat wend ik me tot Anouar.

'Bro kijk ik weet je vind mn beste vriendin leuk,heel leuk allemaal maar als je haar pijn doet ga ik jou alle continenten laten zien.' zegt Anouar dreigend.

Okey dat was duidelijk?

'Anou het gaat niet daarover man.'

Ik zucht en kijk hem strak aan. 'W-wat is er dan?' vraagt hij bezorgd. Scheef kijk ik hem aan en ik zeg moeilijk:

'Ik heb Hayat bij het team gevraagd.' mompel ik snel.

'JE HEBT WÀT?' schreeuwt hij woest.

'Anouar we hebben haar nodig ze kan van pas komen.' zeg ik met mijn kaken stevig op elkaar.

'Het team redt zich ook zònder Hayat! Geef je dan niets om haar? Al dat leuke gedoe was gewoon om haar bij het team te krijgen?' zegt hij.

Zijn ogen waren nu helemaal donker en ik lieg niet als ik zeg dat ik bijna in mijn broek doe.

'Natuurlijk niet! Je weet niet hoe leuk ik haar vind! Maar Anouar kijk naar haar talent. Zo iemand komt van pas,ons team zal alleen groeien!' probeer ik hem te overtuigen.

'NEE ZE MAG ER NIET IN!' schreeuwt hij.

'EY WAT GAAN JULLIE ZOMAAR SCHREEUWEN, DIT IS EEN ZIEKENHUIS HOOR!' komt Hayat tussenbeide.

'Ik ga.' zegt Anouar kort en verlaat de kamer.

Hayat kijkt ons éé voor één aan en gaat hem daarna achterna.

Oeps daar gaat Anouar... Enjoy the chapter x

Xoxoxo DawSatie