Bana açık açık kendini anlatması ile oldukça gönlümü kazanmıştı bile. Yani ne bileyim eski sevgilisinin konusunun açılmasından o da memnun değildi ama şimdiden durumu açıklamıştı bana. Sıra bendeydi sanırım.
"Aslında sıradan bir insanım. Ne senin gibi bir spora ilgim var ne de bir enstrümana falan. Pek fazla arkadaşım olmamakla beraber son dershane döneminde iyi arkadaşlıklar edindim. Ceren de bunun örneklerinden. On sekiz yaşındayım ve senden iki yaş küçük oluyorum bu durumda. Bu senin için sıkıntı yaratır mı peki"diyerek misilleme yaptığımda gülümsemişti.
"Kısasa kısas diyorsun ha hanımefendi. Hayır hatta çok mu çok memnun olurum."
Ellerimizin hala ayrılmaması çok hoşuma gitmişti. Ve Giray kendisi de farkında değildi sanırım baş parmağı ile de elimin üzerini okşuyordu. Dediğim gibi kendi bile farkında değildi.
"Annem ev hanımı babam ise Kula'daki eski müteahitlerden. Bir de ağabeyim var işte fotoğraflardaki 25 yaşında. Lise tercihlerimi Sağlık Meslek Lisesi üzerine yaptım bir anlık kararla ve Salihliyi kazandım. Buradan kırk beş kilometre uzaklıkta. Dört yıl yılın sonunda ise hemşire olarak mezun oldum."
"Hadi canım. Şimdi hemşire misin sen?"
"Evet niye bu kadar şaşırdın ki Giray?"
"Sana yakışacak bir meslek olduğunu kabul etmeliyim. Yani çok naif bir yapın olduğunu düşünüyorum."dediğinde utanmıştım birazcık.
"Şey teşekkür ederim. Ha bu arada bazen eline koluna yapışabilirim."
"Neden?"
"Allah aşkına bu damarlar nedir ya? Gel bana intraket* tak diyor."
(İNTRAKET: Damar yolu açmayı sağlayan ekipmandır.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Bir Instagram sayfasında görmüştüm sanırım aslında dikkatimi çekmemişti ama aklımda kalmış sanırım. Hemşire sevgiliniz olursa yüzünüzden çok damarlarınıza bakabilir. Ona göre hazırlıklı olun gibisine bir şey yazıyordu. Çok haklılarmış."
"Evet ilk öğrendiğim zaman anne ve babamın falan peşinde kan arayan vampir gibi dolaştığım günleri hatırlıyorum."dediğimde bu sefer kahkaha atmıştı.
"Hadi ya."
"Aynen işin bir tuhaf kısmı var ki on dört yaşındayken kan verdiğimde ağlıyordum. Şimdi ise çok rahatım. Hastanelerden korkardım şimdi benim ekmek teknem oldular."
"Kader be güzelim. Bir şey sormak istiyorum."
"Sor bakalım."derken aslında ne soracağını tahmin edebiliyordum.
"Bu zamana kadar sevgilin oldu mu?"
"Sevgilim olmadı."dediğimde şaşkınca bana bakmıştı. Ne vardı canım. Taliplerim olmadı demedim sadece sevgilim olmadı.
