"Hiç öyle oflama Cansu Hanım. Dün o kadar çok korkuttun ki beni."derken gözleri dolunca ben de kendimi kötü hissetmiştim. Haklıydı. Dün herkesi korkutmayı başarmıştım.
"Özür dilerim."
"Neyse artık olan oldu. Bundan sonra beslenmene dikkat edeceksin tamam mı?"
Evet şu an herkes bana ne olduğunu merak ediyorsunuz. Haklısınız da. Birkaç gündür yemek yiyemiyor oluşumun cezasını dün gece çekmiştim. Dün Giray ile konuştuktan sonra derse girmiştim ki buraya kadar da her şey normaldi.
Dersten çıktıktan sonra eve gitmek için toplanırken başımın dönüyor oluşunu önemsemeyerek sınıftan çıkmıştım. Tabi acele işe şeytan karışırmış sözü o kadar doğruymuş ki bir de başım dönerken kesin doğruymuş, merdivenlerden aşağıya yuvarlanarak inmiştim resmen. Rabb'ime şükürler olsun ki koluma yahut bacağıma herhangi bir şey olmamıştı ama dün de bütün gün uyumuştum. Daha doğrusu her ihtimale karşı uyutulmuşum. Bugün de müşahede de tutuyorlardı.
Burak'ın odaya sıkıntılı bir şekilde girmesi ile ona baktım.
"Öğrendi değil mi?"
"Kusura bakma Cansu. Bir anda beni arayıp sorunca saklayamadım." derken gerçekten de üzgün görünüyordu.
"Tamam. Sorun değil. Zaten bir şekilde öğrenecekti ya. Ceren telefonumu verir misin? Bu deli deli gelir bir de başına bir şey gelir."dediğimde hemen telefonumu uzatmıştı.
Giray'ı aramamla açması bir olmuştu telefonu.
"Cansu?"
"Giray. Sevgilim."dediğimde derin nefes koyuvermişti.
"Nasılsın? Ben geliyorum zaten yoldayım. Cansu niye bana haber vermediniz?"
"Giray. Sevgilim bak şimdi sen sakin bir şekilde Salihliye benim yanıma geleceksin. Bende sen gelinceye kadar uyuyup dinleneceğim."
"Salihli de misin?"
"Evet. Ne olur ne olmaz diye buraya getirmişler. Buranın hastanesi biraz daha gelişmiş ya."
"Tamam. Anladım canım."demişti sakince.
"Sakin olup yavaş yavaş geleceksin tamam mı?"
"Tamam Cansu'm. Hadi sen dinlenmene bak ben yanına geleceğim."dediğinde telefonu kapattım. Ceren ve Burak bana sorarcasına baktıklarında onlara döndüm.
"Yoldaymış,buraya gelecek. O gelinceye kadar bende uyuyacağım birazcık."dediğimde onlarda odadan çıkmak için hazırlanmışlardı.
Gözlerimi kapattığım an uykuya dalmam benim için pek de zor olmamıştı.
----
Ne kadardır uyuduğumu bilmiyorum ancak saçlarımda gezinen büyük ellerle birlikte yavaşça gözlerimi araladım.
"Giray. Ne zaman geldin sen? Neden beni uyandırmadın?"diye sorularımı hızlı bir şekilde art arda sorarken Giray dudağıma bastırdığı kendi dudakları ile susturdu beni.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
