Voleybol Aşkına...

8

Giray Tandoğan

Biraz önce olanlara inanamıyorum hala. Cansu ile tanışmış, konuşmuştum. Elini tutmuştum bir de. Görüşürüz demiştik falan hani. Olmuştu bunlar değil mi? Ben rüya görmemiştim.

"Oğlum kız gitti. Saf aşık gibi bakıp durma hadi. Terimiz soğuyacak."diyen Burak'ın sesini duyduğumda gülümsedim. Neyse rüya değilmiş. 

"Burak dalga geçme be oğlum. Sen bu kızın soyadını biliyor musun?" Evet en acilinden lazımdı. Bir şeylere başlamak lazımdı. 

"Biliyorum da sen ne yapacaksın ki?" Sırıtıyordu ve bu da demek oluyordu ki açık açık benimle uğraşıyordu.

"Oğlum söylesene lan. Pislik yapma."

" Neyse tamam. Daha fazla kızdırmayayım."

"Bence de iyi edersin Burak."

"Akgün. Cansu Akgün."

"Eyvallah."dedikten sonra onun arkasından soyunma odasına gitmeye başladım. Hızlı adımlarla soyunma odasına giderken adımı duymam ile arkama döndüğümde annemi ve babamı görünce gülümseyerek onlara doğru gittim.

"Oğlum."

"Annecim. Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk annecim. Nasılsın? Yemek yiyorsun değil mi?" Annem ya.

"Annecim ama büyüdüm farkındasın değil mi? İlk sorduğun soru bu olmamalı."

"Farkındayım oğlum da işte anne yüreği."

"Biliyorum annem. Güneş nasıl?" Güneş benim küçük kız kardeşimdi.

"İyi oğlum. O da gelmek istedi ama biliyorsun okulu var."

"Olsun annem sonra illaki görüşürüz zaten."diyerek tekrar anneme sarıldığımda babam gülerek bize bakıyordu. 

"Yine iyi iş çıkardın evlat."derken gururla bakıyordu bana. 

"Sağ ol baba. Senin gibi olmak için daha fazlasını yapmalıyım değil mi?" Güldü söylediklerime.

"Hadi oğlum sen git duşunu al da üşütürsün sonra." Annem araya girdiğinde gülümsedim söylediği cümleye. Canım annem hasta olurum diye korkuyordu. 

"Tamam annem. Burada mı olursunuz?"Babamın araya girmesi ile ona döndüm.

"Yok oğlum sizde yola çıkarsınız zaten. Biz seni bu kadar da gördük ya yeter bize."

"Şey ben sormadım hocaya ama sorayım isterseniz. Birlikte yiyelim yemeği."derken hocanın izin vermeyeceğini tahmin edebiliyordum aslında. Sonuçta bu ilk maçımızdı ve galibiyetle sonuçlanmıştı. Bunu güzel bir yemekle kutlayacağımızı ve daha sonrasında ise vakit kaybetmeden yola çıkacağımızı söylemişti.

"Yok oğlum şimdi bu ilk maçınız ve kazandınız. Takımca bir kutlama yaparsınız." Babamın dediğinde haklı olduğunu bildiğim içinde sesimi çıkarmamıştım. Bu yüzden hoca izin vermez demiştim ben de. Netice o da bir takım çalıştırıyordu ve olması gerekeni çok da iyi biliyordu.

"O zaman en kısa zamanda tekrar görüşürüz sevgili ailem."diye sırıtarak konuştuğumda ikisi de bana güldü. 

"Giray. Oğlum. "Annemin sıkıntılı çıkan sesi ile kaşlarımı çatarak ona baktım. Bir şey olmuştu işte.

"Ne oldu anne. Bir sıkıntı mı var?"

"Bilge bir hafta önce bize geldi. Seni aramış ama ulaşamamış." Eh be annem bende sağlığına falan bir şey oldu sandım.