ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 2

Κεφάλαιο 66 - Μόνο να ξυπνήσεις...

Ο Πέτρος οδήγησε το αυτοκίνητο μέχρι το νοσοκομείο πατώντας συνέχεια την κόρνα και με το πόδι στο γκάζι, ενώ η Δανάη καθόταν στο πίσω κάθισμα κρατώντας στην αγκαλιά της τον αναίσθητο Νικηφόρο. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, μόνο τον κρατούσε στην αγκαλιά της και έκλαιγε. Δεν ήξερε πως να τον βοηθήσει και αυτό την τρέλλαινε. Τον έβλεπε να παλεύει για την ζωή του και αυτή μπορούσε μόνο να τον παρακολουθεί και να παρακαλάει να βγει σώος από αυτή την περιπέτεια. Κάποια στιγμή τον είδε με τρόμο να σταματάει να αναπνέει.

"ΠΕΤΡΟ, ΦΤΑΝΟΥΜΕ; ΓΡΗΓΟΡΑ!!!!" ούρλιαξε πανικοβλημένη και αισθάνθηκε το αυτοκίνητο να φρενάρει απότομα.

"Φτάσαμε" είπε εκείνος και πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητο φωνάζοντας βοήθεια.

Αμέσως δύο τραυματιοφορείς άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου, πήραν τον Νικηφόρο και τον βάλανε στο φορείο. Ένας γιατρός πήγε αμέσως δίπλα του και όλοι μαζί άρχισαν να τρέχουν προς το εσωτερικό του νοσοκομείου. Η Δανάη έτρεξε μαζί τους. Τα χέρια της και τα ρούχα της ήταν λερωμένα με το αίμα του Νικηφόρου αλλά εκείνη δεν την ένοιαζε τίποτα, το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει καλά ο Νικηφόρος.

Η Δανάη σταμάτησε στην πόρτα που οδηγούσε στα χειρουργεία και κοίταξε έντονα το χλωμό πρόσωπο του Νικηφόρου λίγο πριν κλείσουν οι πόρτες. Δεν ήξερε για πόση ώρα στεκόταν εκεί όταν επέστρεψε ο Πέτρος που είχε πάει για να παρκάρει το αμάξι. Δεν της μίλησε. Τι θα μπορούσε να της πει άλλωστε; Έβλεπε την κατάστασή της. Ήταν κατάχλωμη. Την έπιασε απαλά από τους ώμους και την οδήγησε σε ένα από τα καθίσματα του διαδρόμου. Εκείνη κάθισε σαν άψυχη κούκλα με τα μάτια της στραμμένα στην πόρτα.

"Θέλεις να σου φέρω κάτι να πιεις;" ρώτησε ο Πέτρος. Η Δανάη κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. Τα μάγουλά της ήταν μουσκεμένα από δάκρυα αλλά όταν σήκωσε το χέρι της για να τα σκουπίσει και το το είδε κατακόκκινο από το αίμα του Νικηφόρου και άρχισε να κλαίει με αναφιλητά. Ο Πέτρος τα έχασε και δεν ήξερε πως να την παρηγορήσει γι αυτό αισθάνθηκε ανακούφιση όταν είδε τους γονείς της να πηγαίνουν τρέχοντας προς το μέρος τους.

Η μητέρα της έκατσε δίπλα στην Δανάη και την πήρε στην αγκαλιά της ενώ ο πατέρας της πλησίασε τον Πέτρο και τον ρώτησε φανερά στεναχωρεμένος τι έγινε. Όταν ο Πέτρος του εξήγησε τι συνέβη ψιθυριστά, για να μην ακούσει η Δανάη, ο Κωστής κατέρρευσε βαρύς στην καρέκλα πίσω του: " Ώστε τελικά την έσωσε με τη ζωή του." ψιθύρισε.