ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 2

Κεφάλαιο 29 - Το αόρατο σχέδιο

Ο Νικηφόρος δεν πήρε καθόλου τα μάτια του από πάνω της, όσο εκείνη έτρωγε τη σούπα που της είχε ετοιμάσει η Κατερίνα. Στεκόταν όρθιος με τους γοφούς του να ακουμπάνε στο γραφείο της. Η Δανάη δεν μπορούσε να χωνέψει αυτήν τη νέα συμπεριφορά του προς εκείνη. Αναρωτιόταν τι είχε συμβεί όσο εκείνη έλειπε και είχε αλλάξει τόσο. Αισθανόταν την ζεστασιά στο βλέμμα του.

Μόλις τελείωσε το φαγητό της, η Κατερίνα πήρε το πιάτο και εξαφανίστηκε. Η Δανάη σηκώθηκε από το κρεβάτι της και είπε αμήχανα: " Ε... Θα πάω να δω λίγο τους γονείς μου."

Όταν μπήκε στη μεγάλη κρεβατοκάμαρα, η μητέρα της κοιμόταν, ενώ ο πατέρας της ήταν ξαπλωμένος δίπλα της με το χέρι του περασμένο γύρω της. Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της σηκώθηκε αμέσως και την αγκάλιασε σφιχτά: " Επιτέλους κοριτσάκι μου είσαι ασφαλής."

Μετά από λίγο της είπε: " Επειδή η μητέρα σου δεν ήταν και πολύ καλά, της έδωσα ένα ηρεμιστικό γιατί δεν ήξερα τι ώρα θα ξυπνούσες. "

"Καλά έκανες. Δεν υπήρχε λόγος να ταλαιπωρηθεί άλλο. Είναι ήδη πολύ αργά." Αγκάλιασε πάλι τον πατέρα της και τον φίλησε.

Όταν βγήκε από το δωμάτιο των γονιών της και πήγε στο δικό της, δεν περίμενε οτι θα έβρισκε και πάλι τον Νικηφόρο εκεί. Είχε καθίσει στην καρέκλα του γραφείου της και είχε ακουμπήσει τους αγκώνες του στα πόδια του και με το κεφάλι σκυμμένο, είχε τα δάχτυλά του περασμένα μέσα στα μαλλιά του.

" Γιατί δεν πήγες ακόμη για ύπνο; Είναι πολύ αργά." του είπε ξαφνιάζοντάς τον.

Σηκώθηκε αμέσως και την πλησίασε: " Είσαι καλά; Σου έκαναν τίποτα αυτοί που σε απήγαγαν;" τα μάτια του που την κοίταζαν με αγωνία έκαναν την καρδιά της να βροντοχτυπήσει στο στήθος της.

"Ειμαι μια χαρά. Δεν με πείραξαν."

Ανακούφιση φάνηκε στο πρόσωπό του: " Ο φίλος μου, μου είπε οτι αν και ο τύπος που συλλάβανε έχει μεγάλο ιστορικό, δεν είχε μέχρι τώρα ασχοληθεί με απαγωγές γι αυτό και η δουλειά ήταν ερασιτεχνική, ευτυχώς."

" Η κοπέλα που με βοήθησε, η Δέσποινα βρέθηκε;"

"Όχι. Δε νομίζω οτι θα τολμήσει να εμφανιστεί ξανά μπροστά σου."

Η Δανάη κούνησε το κεφάλι της : " Θα ήθελα να την βρω για να την βοηθήσω γιατί και εκείνη κινδύνευσε για να με βοηθήσει."

"Ισως το καλύτερο γιατην ασφάλειά της θα είναι να κρυφτεί ."

Η Δανάη κοίταξε το πρόσωπο του Νικηφόρου και τα μάτια της παγιδεύτηκαν από τα δικά του. Εκείνος την πλησίασε αργά και έπιασε τους ώμους της : " Δεν ήθελα να παραδεχτώ στον εαυτό μου πόσο με επηρρέαζες από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Προτιμούσα να πιστεύω όλα τα άσχημα που άκουγα για εσένα, για να σε κρατάω σε απόσταση, όταν αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν να είμαι δίπλα σου."