ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 2

Κεφάλαιο 46 - Όταν η καρδιά οδηγεί το σώμα...

Η Χριστίνα σηκώθηκε από το κρεβάτι θυμωμένη. Ο Νικηφόρος μπορεί να έμεινε μαζί της όμως δεν μπήκε ξανά στην κρεβατοκάμαρα. Μόνο κατά διαστήματα άνοιγε την πόρτα και την ρωτούσε αν ήταν καλά. Μάλιστα είχε περάσει αρκετή φορά από την τελευταία φορά που είχε μπει για να την τσεκάρει.

Άνοιξε την πόρτα και βγήκε στο σαλόνι. Είχαν περάσει μεσάνυχτα. Στο δωμάτιο που φωτιζόταν μόνο από το φως της τηλεόρασης μπορούσε να δει τον Νικηφόρο στον καναπέ. Είχε γύρει πίσω το κεφάλι του και κοιμόταν. Η Χριστίνα τον πλησίασε αργά και κάθισε δίπλα του. Άπλωσε τα χέρια της και χάιδεψε το πρόσωπό του. Ο Νικηφόρος κουνήθηκε ενοχλημένος από αυτόν που προσπαθούσε να διακόψει τον ύπνο του και άνοιξε αργά τα μάτια του.

Η Χριστίνα άπλωσε τα χέρια της και άρχισε να ξεκουμπώνει τα κουμπιά του πουκαμίσου του ενώ πλησίασε το πρόσωπό της στο δικό του.

Ο Νικηφόρος για λίγο ζαλισμένος από τον ύπνο έχασε την αίσθηση του τόπου και του χρόνου. Η Χριστίνα χαμογέλασε πριν ακουμπήσει τα χείλη της στα δικά του.

Στο μυαλό του εμφανίστηκε το πρόσωπο της Δανάης.  Δεν ήθελε την Χριστίνα. Τίποτα δεν μπορούσε να γίνει όπως παλιά. Ακόμη και αν έμενε μαζί της, το μυαλό του θα ήταν πάντα στην Δανάη και στην ζεστασιά που τον πλημμύριζε όποτε την έβλεπε. Ακόμη και όταν ήταν κοντά της υπέφερε επειδή δεν μπορούσε να την έχει.

Άπλωσε τα χέρια του, έπιασε τα χέρια της Χριστίνας, την απώθησε με τρόπο και ελευθερώθηκε. Δεν πρόλαβε να δει το βλέμμα οργής στο βλέμμα τηςεπειδή εκείνη το έκρυψε αμέσως :

" Χριστίνα, πήγαινε να ξαπλώσεις. Πριν από λίγο δεν ήσουν καλά."

Εκείνη ξανατύλιξε τα χέρια της γύρω του: " Τώρα είμαι εντάξει. Έχω ανάγκη μόνο από εσένα, εσύ είσαι το φάρμακό μου." είπε με βραχνή φωνή ενώ προσπάθησε και πάλι να τον φιλήσει.

Ο Νικηφόρος απέφυγε το φιλί της και πετάχτηκε όρθιος: " Χαίρομαι που είσαι καλά.  Αφού συνήλθες ας φύγω και εγώ. "

Η Χριστίνα σηκώθηκε και προσπάθησε να τον πλησιάσει και πάλι αλλά ο Νικηφόρος άπλωσε τα χέρια του για να την κρατήσει σε απόσταση: " Χριστίνα, σε παρακαλώ, μην με φέρνεις σε δύσκολη θέση. Όσο και αν προσπαθώ, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από όταν έφυγες και τα αισθήματά μου απέναντί σου δεν είναι πια τα ίδια. Λυπάμαι για όσα πέρασες αλλά μακάρι τότε αντί να φύγεις μακριά μου να στεκόσουν δίπλα μου και να με άφηνες να σε βοηθήσω. Ίσως τότε...