ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 2

Κεφάλαιο 23 - Συνεργασία

Ο Νικηφόρος πάτησε το γκάζι νευριασμένος και το αυτοκίνητο τινάχτηκε μπροστά.

"Ει !  Ήρεμα θα μας σκοτώσεις." του φώναξε η Δανάη και έβαλε τα χέρια της στις δύο πλευρές του καθίσματός της για να κρατηθεί από κάπου.

"Μπα! Υπάρχει μέσα σου και το αίσθημα του φόβου;" μίλησε ειρωνικά, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το δρόμο.

"Φυσικά και φοβάμαι, όταν υπάρχει λόγος να φοβηθώ." είπε εκείνη, κοιτάζοντας με άγχος τον σχεδόν άδειο παραλιακό δρόμο μπροστά της.

Το τηλέφωνο που κρατούσε στο δεξί της χέρι χτύπησε και η Δανάη πήγε να το απαντήσει αλλά ο Νικηφόρος εκνευρισμένος, άπλωσε το χέρι του και αφού της το πήρε, το έκλεισε.

"Τι κάνεις; Οι φίλοι μου ανησυχούν για εμένα." Αυτός που έπαιρνε τηλέφωνο ήταν ο Νικός.

"Αν οι 'φίλοι' σου ανησυχούσαν για εσένα, δεν θα σε άφηναν να κάνει βλακείες." είπε εκείνος και πέταξε το τηλέφωνο στο πίσω κάθισμα.

"Τι θέλεις επιτέλους από μένα; Γιατί δεν αφήνεις τον Πέτρο να κάνει τη δουλειά του, όπως είπες οτι  θα έκανες; Γιατί γύρισες; " Τα μάτια της Δανάης πετούσαν σπίθες.

"Δεν είμαι εγώ αυτός που δεν αφήνει τον Πέτρο να κάνει την δουλειά του. Αν εσύ λοιπόν τον άφηνες να  κάνει τη δουλειά του, ίσως εγώ να μη χρειαζόταν να γυρίσω. Όμως εσύ συνεχίζεις να τον ξεγελάς και να αγνοείς τον κίνδυνο, οπότε για να διαφυλάξω τιο καλό όνομα της εταιρίας μου, έπρεπε να έρθω εγώ ο ίδιος για να σε αναλάβω."

"Τι θέλεις να πεις;"

"Από εδώ και πέρα θα αναλάβω εγώ τη φύλαξη σου."

Εκείνη τον κοίταξε με μισόκλειστα μάτια: " Δεν θέλω εσένα."

Εκείνος γύρισε και την κοίταξε με ένα ειρωνικό χαμόγελο : " Γιατί νομίζεις οτι εσύ είσαι το όνειρό μου; Το μόνο που θέλω είναι να κάνω τη δουλειά μου, όπως πρέπει."

"Θα πω στον πατέρα μου οτι θέλω τον Πέτρο και όχι εσένα." έσφιξε εκείνη τα χείλη της με πείσμα.

Η φωνή του Νικηφόρου ακούστηκε σαν να απευθυνόταν σε ένα κακομαθημένο παιδί όταν της είπε: " Τότε και εγώ θα πω στον πατέρα σου, οτι θα πρέπει να βρει καινούρια εταιρία για να  αναλάβει την ασφάλειά σας." Χαμογέλασε ικανοποιημένος βλέποντας το σάστισμά της.

Σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή η Δανάη δεν του μίλησε. Ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στο κάθισμα και έκλεισε τα μάτια της, παριστάνοντας οτι κοιμάται, ενώ στην πραγματικότητα σκεφτόταν  αυτός ο απερίγραπτος άντρας, την είχε παγιδεύσει.

Μόλις μπήκαν στο γκαράζ του σπιτιού, εκείνη άνοιξε τα μάτια της και έλυσε την ζώνη της. Βγήκε από το αυτοκίνητο και έφυγε στο δωμάτιό της, σαν σφαίρα, χωρίς να του πει καληνύχτα ενώ εκείνος την παρακολουθούσε μουτρωμένος. Το σπίτι ήταν σκοτεινό, πράγμα που σήμαινε οτι οι γονείς της Δανάης κοιμόταν.  Η γκαραζόπορτα άνοιξε και πάλι και μπήκε ο Πέτρος που μόλις πάρκαρε, πήγε κοντά του:

" Συγνώμη την πάτησα." είπε απολογητικά στον Νικηφόρο.

"Έχει βρει το κουμπί σου και σε παίζει. Την Δανάη απο εδώ και πέρα την αναλαμβάνω εγώ."

Ο Πέτρος δεν είπε τίποτα.

Ο Νικηφόρος πριν να μπει στο αυτοκίνητό του για να φύγει, είδε το τηλέφωνο της Δανάης στο πίσω κάθισμα. Το είχε ξεχάσει. Έβγαλε τα κλειδιά του και μπήκε στο σπίτι.  Ανέβηκε στο δωμάτιο της  και χτύπησε την πόρτα. Περίμενε για λίγο και μετά η πόρτα άνοιξε και η Δανάη τον κοίταξε με απορία: " Τι θέλεις ;"

" Ξέχασες αυτό στο αυτοκίνητο."

Εκείνη πήρε βιαστικά το τηλέφωνο από το χέρι του και λέγοντας " Ευχαριστώ" πήγε να κλείσει την πόρτα. Ο Νικηφόρος έβαλε το πόδι του στο άνοιγμα και την κράτησε ανοιχτή.

Η Δανάη την άνοιξε και πάλι: " Θέλεις και κάτι άλλο;"

"Θέλω να σε ρωτήσω γιατί έκανες κάτι τόσο άθλιο σήμερα. Γιατί μπήκες ανάμεσα στο ζευγάρι και μάλιστα ήσουν έτοιμη να πας με τον αρραβωνιαστικό της φίλης σου; Φαντάζεσαι τι σκάνδαλο θα γινόταν ανσας έβρισκαν μαζί οι φωτογράφοι;

Ξέρεις όταν σε γνώρισα, είπα ότι ήσουν απλά ένα κακομαθημένο κορίτσι αλλά αυτό που καταλαβαίνω βλέποντας και τους γονείς σου, είναι οτι εκείνοι δε φταίνε σε τίποτα. Όταν ήταν στο νοσοκομείο, θεώρησα οτι είχες αρχίσει να αλλάζεις αλλά να που έκανα λάθος. Τελικά νομίζω οτι έχεις έναν αδιόρθωτο,κακό χαρακτήρα.

Όμως υποχρέωσή μου είναι να σε προστατεύσω, γι αυτό για όσο καιρό θα πρέπει να συνεργαστούμε, θα σε παρακαλέσω να ακούς  αυτά που σου λέω και να μην κάνεις του κεφαλιού σου."

Η Δανάη τον κοίταζε σαστισμένη από τα σκληρά του λόγια αλλά μετά από λίγο συνήλθε και είπε με πολύ απαλή φωνή:

"Επειδή είμαι αδιόρθωτος και κακός χαρακτήρας, θα αγνοήσω εντελώς όσα μου είπες και θα σου δώσω ένα μικρό δείγμα της μελλοντικής μας συνεργασίας."

Πριν ο Νικηφόρος προλάβει να αντιδράσει η Δανάη του κλώτσησε με δύναμη το καλάμι, τον έσπρωξε πίσω και του έκλεισε με δύναμη την πόρτα στα μούτρα.

Εκείνος έμεινε στο διάδρομο να τρίβει το πονεμένο του πόδι, βρίζοντας μέσα από τα δόντια του την τύχη του, που έριξε εκείνη στο δρόμο του.

Πριν φύγει χτύπησε και πάλι την πόρτα της : " Εμείς θα τα πούμε αύριο. Σου το υπόσχομαι." η φωνή του ακούστηκε απειλητική.

Η Δανάη τον άκουγε ακουμπισμένη με την πλάτη στην πόρτα.