ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 2

Κεφάλαιο 49 - Τι συνέβη;

Όταν οι μαυροντυμένοι άντρες, αφού έψαξαν για λίγο τον κήπο, έφυγαν, ο Νικηφόρος βοήθησε την Δανάη να σηκωθεί όρθια. Ο Πέτρος σκαρφάλωσε και πήδηξε γρήγοραέξω από τα κάγκελα   και περίμενε να περάσει η Δανάη.

Εκείνη δυσκολεύτηκε να σκαρφαλώσει και χάρηκε που είχε διαλέξει να φορέσει πιτζάμα  και όχι νυχτικιά. Ο Νικηφόρος ανέβηκε δίπλα της στο πεζούλι και μετά τη σήκωσε στην αγκαλιά του ώσπου εκείνη να μπορέσει να περάσει τα πόδια της πάνω από τα κάγκελα. Ο Πέτρος απ'έξω την έπιασε και την κατέβασε. Μετά ο Νικηφόρος πήδηξε πάνω από τα κάγκελα κάνοντάς το να φαίνεται σαν κάτι πάρα πολύ εύκολο.

 Όταν πάτησε και εκείνος στο έδαφος, πήρε την Δανάη από τα χέρια του Πέτρου και άρχισε να τρέχει προς το αυτοκίνητό του.

Την ώρα που εκείνοι απομακρύνονταν από το σπίτι, άκουσαν τις  σειρήνες των περιπολικών. Ο Νικηφόρος κοίταξε την Δανάη δίπλα του που έδειχνε σοκαρισμένη.

"Είσαι καλά." τη ρώτησε ανήσυχος. Δεν είχε συνηθίσει να την βλέπει έτσι.

"Ναι, καλά είμαι."

Ο Νικηφόρος άπλωσε το χέρι του και κάλυψε το δικό της που ήταν ακουμπισμένο στο πόδι της. 

Ο Πέτρος από το πίσω κάθισμα είπε : " Εμένα άφησέ με εδώ για ενημερώσω την αστυνομία. Όταν θα τελειώσωμε τα διαδικαστικά , αφού η Δανάη δεν θα είναι εδώ θα πάω σπίτι μου. Θα τα πούμε αύριο."

Ο Νικηφόρος συμφώνησε μαζί του: "Έχω μιλήσει ήδη με τον φίλο μου στην αστυνομία. Βρες τον και πες του οτι έχω την Δανάη μαζί μου και οτι είναι ασφαλής."

Μόλις ο Νικηφόρος σταμάτησε το αυτοκίνητο, ο Πέτρος βγήκε και πήρε το δρόμο για το σπίτι της Δανάης.

"Που πάμε; " τον ρώτησε εκείνη με μια περίεργη ηρεμία.

Εκείνος την κοίταξε : " Πηγαίνουμε στο σπίτι μου. Αυτή τη στιγμή είναι το ασφαλέστερο σημείο."

Όταν ο Νικηφόρος πάρκαρε στο υπόγειο γκαράζ, πήγε της άνοιξε την πόρτα και την πήρε στην αγκαλιά του. Πήραν το ασανσέρ  και ο Νικηφόρος πάτησε το τρία. Όταν μπήκαν στο διαμέρισμά του η Δανάη κοίταξε γύρω της με ενδιαφέρον. Η διακόσμηση ήταν λιτή και απέριττη. Το σπίτι φώναζε οτι ήταν αντρικό.

Εκείνος την άφησε απαλά πάνω στον καναπέ και πήγε για να βρει ότι χρειαζόταν για να περιποιηθεί τα πόδια της που είχαν τραυματιστεί.

Αφού της ξέπλυνε τα πόδια στο μπάνιο τη γύρισε στο σαλόνι και άρχισε να περιποιείται τα τραύματά της.

Η Δανάη τον κοίταζε όπως εκείνος ήταν σκυμμένος στα πόδια της: " Πως και γύρισες την κατάλληλη στιγμή;" τον ρώτησε με βραχνή φωνή.

Ο Νικηφόρος σήκωσε το κεφάλι του και στο βλέμμα του είδε μια σκιά.

" Η Κατερίνα προσπάθησε να σου τηλεφωνήσει και δεν σε έβρισκε. Μετά προσπάθησε να τηλεφωνήσει στον Πέτρο και τους υπόλοιπους φύλακες, χωρίς φυσικά να τους βρει. Στο τέλος τρελλή από ανησυχία τηλεφώνησε σε εμένα. Βλέπεις νόμιζε οτι ήμασταν μαζί.

 Οι εισβολείς είχαν μαζί τους τζάμερ και μπλόκαραν το σήμα των κινητών. Δεν μπορούσαμε να σας βρούμε και εσείς να μας ειδοποιήσετε. Εγώ ξεκίνησα αμέσως για να έρθω  και ο Δημήτρης ειδοποίησε την αστυνομία και πρέπει να είναι σπίτι σου τώρα."

Η Δανάη αναστέναξε, έσκυψε και τον αγκάλιασε: " Νόμισα οτι όλα θα τελείωναν και όταν θα γινόταν αυτό, εσύ θα ήσουν μακριά μου, με την ..." .

Ο Νικηφόρος που είχε τελειώσει με το πόδι της σηκώθηκε, κάθισε δίπλα της και την αγκάλιασε: " Εσύ θα είσαι πάντα η πρώτη προτεραιότητά μου. Το μυαλό μου είναι πάντα σε σένα."

Έξω από το παράθυρο φαινόταν το πρώτο φως της ημέρας και τα μάτια της Δανάης άρχισαν να κλείνουν. Αφού την πήρε ο ύπνος, ο Νικηφόρος συνέχισε για λίγο να την κρατάει στην αγκαλιά του. Η ψυχή του έτρεμε στη σκέψη οτι κάποιος θα μπορούσε να της κάνει κακό.

Θα έπρεπε να την κρατήσει στο σπίτι του. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί οτι εκείνη θα έμενε μαζί του μαζί του ή τουλάχιστον έτσι πίστευε.

Την σήκωσε στην αγκαλιά του και την πήγε στο κρεβάτι του. Αφού την σκέπασε, την φίλησε και βγήκε από το δωμάτιο. Έπρεπε να μιλήσει με τον Δημήτρη και τον φίλο του στην αστυνομία για να δει τι είχαν μάθει.