ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 2

Κεφάλαιο 43 - Άλλη μία αποκάλυψη.

Στο δρόμο για το σπίτι, την Δανάη την πήρε ο ύπνος. Το ποτό σε συνδιασμό με την ψυχολογική ταλαιπωρία και την αϋπνία των προηγούμενων ημερών την νίκησαν. Ο Νικηφόρος πάρκαρε μπροστά στην πόρτα και φώναξε στον Πέτρο να ειδοποιήσει την Κατερίνα.

Μετά την σήκωσε στην αγκαλιά του και την πήγε στο δωμάτιό της. Την ακούμπησε με προσοχή στο κρεβάτι της. Στην πόρτα εμφανίστηκε η Κατερίνα, φορώντας μια μακριά ρόμπα, πάνω από τη νυχτικιά της.

"Μπορείς να την βοηθήσεις; Είναι κουρασμένη."  είπε ο Νικηφόρος στην γυναίκα χαμηλόφωνα.

Η Κατερίνα τον αγριοκοίταξε και μετά τον έπιασε από το μανίκι και τον έσυρε μαζί της έξω στον διάδρομο.

"Τι έγινε μεταξύ σας; Γιατί η Δανάη είναι χάλια αυτές τις μέρες;" τον ρώτησε κοιτάζοντάς τον αυστηρά.

Ο Νικηφόρος δεν απάντησε σε αυτό που τον ρώτησε αλλά είπε: " Από εδώ και πέρα θα μένω και πάλι εδώ. Αν χρειαστείς οτιδήποτε φώναξέ με. Πήγαινε μέσα τώρα, μπορεί να σε χρειάζεται." Έπιασε τη γυναίκα από τους ώμους και την έσπρωξε απαλά προς το δωμάτιο της Δανάης.

Εκείνη έφυγε μέσα μουρμουρίζοντας : "Αμ δεν είμαι εγώ αυτό που χρειάζεται!!!!"

Ο Νικηφόρος έκανε πως δεν την άκουσε και μπήκε στο δωμάτιό του. Έβγαλε το κινητό του και  τηλεφώνησε στον Δημήτρη που μόλις άκουσε οτι εκείνος θα έμενε πάλι στο σπίτι της Δανάης, άρχισε να τον δουλεύει.

Δεν είχε πει ακόμη τίποτα στην οικογένειά του για την εμφάνιση της Χριστίνας, θέλοντας να βεβαιωθεί πρώτα οτι όλα ήταν όπως τα έλεγε εκείνη. Δεν ήθελε να τους αναστατώσει χωρίς λόγο. Μετά όμως τις τελευταίες πληροφορίες που πήρε από το φίλο του,  θα έπρεπε πια να τους ενημερώσει.

Το επόμενο πρωί η Δανάη ήδη έτρωγε όταν  εκείνος κατέβηκε για πρωινό.

"Καλημέρα."

"Καλημέρα " του απάντησε και εκείνη τυπικά.

Η Δανάη είχε μπροστά της ένα πακέτο με χαρτιά και τα διάβαζε ενώ έπινε τον καφέ της. Ο Νικηφόρος έφαγε ανόρεχτα ένα κρουασάν, ενώ την κοίταζε.

"Μόλις τελειώσεις το πρωινό σου, μπορούμε να φύγουμε." του είπε εκείνη χωρίς να τον κοιτάξει και σηκώθηκε από το τραπέζι, κρατώντας το ποτήρι με τον καφέ της και το πιάτο της.  Όταν η Δανάη έφτασε δίπλα στην Κατερίνα τη ρώτησε: