Geçmişin İzi(Geçmişten Gelen-2)

49.Bölüm

"Evet, bir ara buluşmalıyız. Ve belki bilmek istersin, Adelina geçen ay İngiltere'den döndü."

"Ne yapayım Alıjandro?"diye omuz silkti, rahat gözükmeye çalışıyordu ama gerildiği gözümden kaçmadı. 

"Neyse ben sizi yalnız bırakayım. Hala aynı evdesiniz değil mi? Ziyaretine gelmek isterim."

"Evet aynı ev... Gelirsen çok seviniriz."

Alijandro gittikten sonra Philipe'e baktım.

"Adelina kim hayatım?"

"Eskiden sana bahsettiğim gruptaki arkadaşlarımızdan biri."

"Ve?"

"Vesi yok. O kadar."

Kaşlarımın kalkmasını engelleyemedim.

"Yani zamanında sevgili değildiniz?"

"Tam öyle denemez." diye iç çekti.

"Philipe kadının adını duymak bile sana yetti!" diye bağırdım "En azından yalan söyleme!"

"O bana aşıktı ama ben ona aşık değildim. Ailelerimiz de bizi evlendirmeye çalışmıştı zamanında evet ama ben istemediğimi belirttim."

Derin bir nefes aldım. Bu konu üzerinde durmayacağım.

"Tamam." diye iç çektim "Bu konuyu kapatsak iyi olacak

"Kesinlikle." diye gülümsedi "Üzerinde durmaya değmez."

"Eve dönebilir miyiz? Yoruldum biraz."

"Elbette. Yolumuzun üzerinde yemekleri çok iyi bir yer var. Sahibini çocukluğumdan beri tanırım. İstersen orada yemek yeriz, sen de dinlenmiş olursun."

"Olur."

Philipe'nin koluna girince mağaradan çıktık. Ormandan çıktıktan kısa süre sonra Philipe'nin bahsettiği yere gelmiştik. Burası çok büyük bir yer, tahtalar ve garip bir şekilde mermer ağırlıklı bir dekorasyona sahip ama göze batmıyor. Mekanın sahibi hemen tanıdı Philipe'i.

"Escoder! Seni görmek ne güzel..." Beni görünce daha da gülümsedi "Nihayet yanında bir chica görebildik."

"Seni görmek de güzel Danilo. Sizi tanıştırayım,  Elenor bu bey Danilo, benim için ağabey gibidir. Danilo bu hanım da eşim Elenor."

"Hem de evlendin ha!" diye kahkaha attı "Çok sevindim! Siz bir masaya geçin ben de size harika bir sofra hazırlayayım."

Danilo'nun bu tepkisi içimin rahatlamasını sağladı. Philipe'e güvenmiyor değilim ama Adelina meselesi aklım karıştırmıştı.

Cam kenarındaki masaya oturduk. Buranın harika bir bahçesi var. Zaten içeri girmeden önce güzel çiçek kokuları karşılamıştı bizi. Bahçedeki çiçeklere bakarken Philipe elimi tuttu. Elini sıkıp hafifçe gülümsedim.

"Canının sıkkınlığı geçti mi?" diye gülümsedi.

"Canım sıkılmadı merak etme." dedim gülümseyip "Sana güveniyorum."

Danilo masamızı çok güzel donattı. Ne zamandır bu kadar mükellef bir sofrada bulunmamıştım. Yemekleri de çok lezzetliydi daha ne olsun.

Eve döndükten kısa bir süre sonra Carmen geldi. Yaseminler'de çok iiy vakit geçirmiş. Neredeyse bütün gün anlatıp durdu.

5 Haziran