Geçmişin İzi(Geçmişten Gelen-2)

52.Bölüm

   Haftasonu  üniversite sınavına girenlerimize geçmiş olsun diyorum. Hayatınızın en önemli aşamalarından birini atlattınız. Tatilinizin tadını çıkartın. Bunu hakettiniz.

  Tercih döneminde veteriner fakültesi hakkında bir youtube canlı yayını ister misiniz? Belirtirseniz çok sevinirim. 

Keyıifli okumalar.

---------------------------------------------------

"Tamam canım üstümü değiştireyim inerim." dedi Philipe. Carmen gittikten sonra Philipe'e baktım.

"Takıntılı değildi öyle mi?"

"Ne diyeceğimi inan bilmiyorum. Sende üstünü değiştir birlikte bakalım ne istiyormuş."

Kabul etmekten başka çarem yoktu. Üstümüzü değiştirip aşağı indik. Adelina bizi görünce hafifçe gülümsedi.

"Kusura bakmayın bu saate rahatsız ettim ama yardımın gerek Philipe."

Yüzüne dikketlice bakınca sarsıl olduğunu anladım. Gerçekten yardım istiyordu.

"Adelina ne oldu?"dedi Philipe tereddütle.

"İki gün önce Barones ile konuşmuştuk. Kocam endişelendiğim gibi bana boşanma davası açmış. Buradaki insanları artık pek iyi tanımıyorum. Bana avukat lazım."

"Senin adına üzüldüm." dedi Philipe "Ama ben de yılardır burada değililm avukat bir tanıdığım yok ne yazık ki."

"Peki." diye iç çekti. "Teşekkür ederim. Size iyi günler."

"Kahvaltı yapmak ister misiniz?" dedim , bu kadını ağırlamak içimden gelmiyor tabii ama bir anda acıdım.

"Şu an iştahım yok. Ama teşekkür ederim. Evime gidip dinlenmek istiyorum."

"Sana eşlik edeyim." dedi Philipe.

"Zaten uykunuzdan ettim, zahmet etme."

"Benim de içime sinmez." dedim "Carmen evde olmasa ben de gelirdim. Philipe size eşlik etsin."

"Çok şirin bir kızınız var." dedi "Çok iyi yetiştirmişsiniz."

"Teşekkür ederiz. Hayatım arkadaşını bekletmeyelim istersen."

Philipe ve Adelina gittikten sonra ben de Carmen'e baktım. Odasında kitap okuyordu.

"Günaydın tatlım."

"Günaydın anneciğim. Kahvaltıya inebilir miyiz? Çok acıktım."

"Tabi canım. "

Kahvaltıyı bahçeye hazırlamıştım. Bahçeye gidince Carmen bana baktı.

"Babam nerede?"

"Gelen arkadaşıyla ilgilenmesi gerekti, dışarıda şimdi. Birazdan gelir, biz başlayalım kahvaltımıza."

Ben erken gelir zannetmiştim ama Philipe çok geç döndü eve. Philipe'e güvenmesem çoktan içim içimi kemirirdi ama bunca yıldan sonra kocama güvenim tam.

"Hayatım nerede kaldın?" dedim salona geçtiğimizde.

"Adelina Efrainlerin yakınında oturuyormuş. Oraya kadar gitmişken oğlumu da görmek istedim."

"Anladım. Gecikince merak ettim seni."

"Haber vermeliydim haklısın canım. Özür dilerim."

"Yok hayatım, özür dilemene gerek yok. Elbette oğlunla vakit geçireceksin. O da senin çocuğun."

Philipe beni öpüp gülümsedi.

"Teşekkür ederim bir tanem. Çok acıktım. Sofrayı kaldırdınız mı?"

"Evet, ama hemen hazırlarım."

"Gerek yok. Ben hallederim şimdi." Alnımı öpüp mutfağa gitti. Biraz sonra da tabağını hazırlayıp yanıma geldi.

"İstersen bahçeye çıkalım." diye gülümsedim "Temiz havada yap kahvaltını."

"Gerek yok canım. Ama bahçede karşılıklı çay içeriz olur mu?"

"Çay bitmek üzereydi ben tekrar demleyeyim o zaman."

Yanından kalkacakken ben, durdurdu.

"Kahvaltım bitsin öyle demlersin. Biriciğimin yüzünü göreyim biraz."

"Hayatım deminden beri beni görüyorsun ya zaten." diye gülümsedim.

"Sana diyorum sen bağımlılık yapıyorsun diye." Beni öpüp gülümsedi

"Hala mı? Sevgilim özür dilerim ama hiçbir bağımlılık bu kadar sürmez."

"Elbette sürer. Seni görünce yıllardan beri aynı heyecanı hissediyorum ben."

Philipe'i öpüp gülümsedim.

"Yemeğini bitir hadi."

Philipe kahvaltısını bitirdikten sonra Philipe saraya gitti. Ben de eve toparladım.

20 Haziran

Yazın ortasında nasıl oldu bilmiyorum ama Carmen hasta.İki gündür ateşi var, bir türlü düşüremiyoruz. Eğer yarında böyle olursa doktor çağıracağız.

21 Haziran

Dün gece yarısına doğru Carmen havae geçirecek noktaya geldi. Philipe de evde değildi. O saate kadar Efrain'in yanındaydı. Eğer Fatıma yanımda olmasaydı ne yapardım bilemiyorum. Fatıma doktor çağırmaya gitti de doktor gelince kendine geldi kızım.

Philipe eve geldiğinde Carmen uyuyordu ben de kızımın başındaydım. Kapıyı duyunca aşağı indim.

"Sen neredeydin!"diye bağırdım. Carmen'in duyması ihtimaline karşı Arapça konuştum, muhtemelen duymamıştır ama.... "Benim de Carmen'in de sana ihtiyacı vardı neredeydin dün gece!"

"Özür dilerim, uyuyup kalmışım."

"Uyuyup kaldın mı! Carmen dün gece havale geçirdi ve sen uyudun mu!"

"Carmen havalemi geçirdi! Nasıl şimdi?"

"İyi."diye iç çektim "Tüm gece senin adını sayıkladı."

"Ben... Çok özür dilerim."

"Özür dileme, sana çok kırgınım. Carmen şu anda uyuyor. Uyandığında görürsün."

]|,