Sevdam Ege'de ( Mazinin Gölgesi-1)

27. Bölüm Vazgeçmem

Merhabalar :)

Bölüm Şarkısı : Sezen Aksu- Seni Kimler Aldı

Keyifli Okumalar :)

***

Düzenlendi

***

Genç çift, evin önüne geldiklerinde  birbirlerine bakıp gülümsüyorlardı. Kalpleri aşkla çarparken dudaklarından tebessüm eksilmiyordu. Nihayet bütün olanlardan sonra mutluluğu, huzuru bulmuşlardı.

Her şeyi, bütün olumsuzlukları arkalarında bırakıp sıfırdan başlamışlardı. Yepyeni, bembeyaz bir sayfa açmışlardı. O sayfayı ise mutlulukları ile süsleyeceklerdi. Beraber mutluluklarını ve aşklarını yazacaklardı.

Gözleri konuşurken Ege, Buse'nin yüzünü avuçlarının içine aldı. Yanakları usul usul okşadı. Genç kız huzuru iliklerine kadar hissediyordu. O kadar haftadır acı çekip gözyaşı dökerken şimdi sevdası sayesinde gülümsüyordu. Mutluydu ve bunun tadını sonuna kadar çıkarmak istiyordu.

"Sevdam," dedi genç adam içli içli. Kara gözleri aşkla bakıyordu Buse'sine. "Minik sevdam benim."

"Seni çok seviyorum çok. Bu gece olan her şey için teşekkür ederim. En önemlisi yanımda olduğun, elimi tuttuğun için teşekkür ederim Ege'm."

"Ben senin her zaman yanında olacağım her ne olursa olsun seni asla bırakmayacağım Buse'm söz veriyorum." 

Bu sözlerle Buse'nin içi eriyordu, Ege'nin her bir kelimesi yüreğine dokunuyor, kendini bambaşka diyarlara götürüyordu. Ege elini tutup avucunun içine öpücük kondurunca ise gözlerini kapadı genç kız. Ne olurdu hiç bitmeseydi yaşadıkları bu an? Hep burada bu şekilde kalsalar?

Ege ufak ufak Buse'ye dokunurken içinin gittiğini hissediyordu. Öylesine güzeldi ki Buse, öylesine masum ve öylesine tatlı. Âşıktı, evet Buse'ye çok âşıktı genç adam. Yoksa ona bakarken yüreğini anlatamadığı bu tatlı duygular sarmazdı.

"Biliyor musun Buse, hani şu seni bulduğum zaman var ya işte ben o günden sonra doktor olmaya karar verdim."

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten tabii. Sen benim hayat ışığımsın sevgilim. Senin sayende belki de doğru mesleği seçtim.  O gün dedim ki kendimi doktor olmalısın sen doktor olup yaralı çocuklara yardım etmelisin. İlk önce çocuk cerrahı olmak istedim aslında. Fakat sonra değişti hayat işte."

"Ege ya iyi ki... iyi ki seni tanıdım. İyi ki seni sevdim iyi ki sen beni sevdin. Hiç gelmek istememiştim aslında İzmir'e fakat şimdi diyorum ki iyi ki gelmişim de seni tanımışım iyi ki benim sevdam olmuşsun Ege'm."

"Sen iyi ki çıktın karşıma hayat ışığım. Yoksa ben o karanlıkta ne zamana kadar yaşardım bilmiyorum."

Buse, Ege'nin yüzünü avuçlarının içine aldı. Aşkla baktı sevdiğine.

"Artık kötü günlerden bahsetmek yok. Bundan sonra sadece biz varız. Gelecek bizim için umut dolu biliyorum. "

"Senin sayende Buse'm. Senin sayende ben yeniden umudu öğrendim. Yeniden gülmeyi öğrendim. En önemlisi yeniden sevmeyi öğrendim."

"Ege," diyerek sımsıkı sarıldı genç adama, Buse. Ege'nin kollarında bir kez daha mutluluğu yaşarken hiç çıkmak istemiyordu aslında buradan. Tıpkı Ege'nin bu gece kendini bırakmak istememesi gibi. Bu gece bir şeylerin değiştiğine emindi genç adam. Buse'den hiç ayrılmak istememesinin nedeni kesinlikle buydu. Belki duygularından emin olmuş belki içindeki savaş bir son bulmuştu fakat her ne olduysa iyi bir değişim yaşamıştı Ege. Hiç mi hiç şüphesi yoktu bundan.