Sevdam Ege'de ( Mazinin Gölgesi-1)

21. Bölüm Son Süpriz

Uzun zamandan sonra yeniden merhaba herkese 💜

Bölüm Şarkısı : Buray Unutmuş Çoktan

Keyifli Okumalar :)

Düzenlendi

***

Siyahlar içindeki genç kadın, gecenin karanlığında karşısındaki evi izlerken feryat eden yüreğinin sesine, kulaklarını kapamıştı. Tıpkı aylar önce kalbinin yerine taş duvarlar inşa ettiği gibi. Silmişti, unutmuştu tüm güzellikleri ve acıyla büyümüş, güçlenmişti. Şimdi de her şeyin hesabını sormak, canını yakanların cannı yakmak için geri dönmüştü. Kendi adaletini, kendi sağlayacaktı. Bunun için yemin etmişti.

Ölümüne sebep olan kızdan, kendini unutup bir kez bile o kazanın peşine düşmeyen adamdan ve kendini bir kenara atıp mutlu mutlu yaşayan herkesten intikam alacaktı. Duygularına yenik düşen, zavallı zayıf kız değildi artık. Acılarla büyüyen güçlü bir kadındı. Hiç bitmez sandığı aşkı dönmüştü işte nefrete ve bu nefret ateşi herkesi yakacak kadar güçlüydü.

Pencerede gördüğü o kara gözler bile etkilemiyordu artık kendini. Yüreği buz kesmişti çünkü. Fakat kendi küllerinden doğacaktı hatta belki de doğmuştu bile. İntikam hırsı öyle çok kalbini sarmıştı bir zamanlar masum olan sevgisini yok etmişti. Ege'yi görmek acıtmamalı aksine kendine daha çok güç vermeliydi. Vermeliydi ki, herkesin canını yakabilsin.

Hayır birilerinin canını yakacağı için suçlu olmayacaktı çünkü kendinin de canı yanmıştı. Mazlumdan zalim doğar derlerdi işte bu sözün bir örneğiydi kendi. Mazlumdu lâkin mazlum kalmayacaktı ancak bu şekilde dindirebilirdi çünkü yürek yangınını.

"Mazide alev alev yandım belki lâkin  şimdi küllerimden doğma zamanı. Benim doğuşum sizin ateşiniz olacak!"

Sözlerini söylerken korkusuzdu, cesurdu hatta taştan bir heykeldi. Ne ses tonunda ne yüzünde gram duygu belirtisi yoktu. Acımasızlık damarlarına işlemişti belki de. Kaç dakika öyle durup evi izlediğini bilmiyordu genç kadın fakat bir anda
bahçeye çıkan iki kızı gördüğünde yutkundu. Birinin kızıl saçları hafif bir esintiyle uçuşuyordu çünkü. Bu saçlar ise tek bir kişiye aitti. Afra. İşte o an taş kesmiş kalbinde ufacık bir his belirdi ancak bunun ne olduğunu bilemedi.

Buse'nin hararetli konuşmasının nedeni ona attığı mesaj olmalıydı zira yüzü kireç gibi bembeyaz olmuştu.
Afra, onu kendine çekip sarılınca genç kadının içinden bir şeyler koptu. Her şeye rağmen Buse'ye sarılabiliyordu Afra. Bir umut diyordu bir umut belki o beni unutmamıştır. Fakat görüyordu ki, kimsenin umurunda bile değildi. Dolan gözlerine aldırmadı, duygularına yenik düşmemeyi çok önce öğrenmişti.

Ege'nin onların yanına geldiğini gördüğünde dikkatle inceledi bir zamanlar deli gibi sevdiği adamı. Hâlâ aynıydı, siyah gözleri ve siyah saçlarıyla hala çok çekiciydi. Karizmatik duruşu bir zamanlar kalbini durdururdu. Hele o saçları... saçlarıyla oynamaktan nasıl zevk alırdı. O gece karası gözlere bakmayı ne çok severdi. Sarılınca nasıl da içi huzur dolardı. O eşsiz gülümsemesi gökkuşağı kadar güzeldi. Bütün bunlar mazide kalmıştı fakat. Artık bunların hiç bir anlamı yoktu.

Ege'nin Buse'ye sarıldığında yumruklarını sıktı genç kadın. Hayır canı yanmamalıydı, yanamazdı bu aptalca duyguların yeniden yüreğini ele geçirmesine izin veremezdi. Onları izlemeye devam ederken Afra'nın içeri girdiğini gördü ve Buse'yle, Ege'nin baş başa kalışına şahit oldu. İkisinin dudakları birbirine yakınlaşırken daha fazla bu manzarayı izlemeye dayanamadı. Arkasını dönüp usulca uzaklaştı.