Aşk Tanecikleri | PJM

2.1

Bu bölüm birazcık kısa, bunun sebebi diğer bölümde abartmış olmam. 😂 Ayrıca konuyu daha çabuk bağlayabilmek içinde biraz kısa yazdım açıkçası. Umarım severek okursunuz. ♥️♥️ Öpüldünüz.

📚Keyifli okumalar.☕️🍪

___________________________

Konser Sabahı

Gözümün içerisine giren güneş ışığı ile gözlerimi daha çok sıkarak arkamı pencereye döndüm. Rüyamda yine garip şeyler görüyordum ve bu durum canımı sıkımaya başlıyordu.

Takıntılı biri gibi sürekli onunla olduğum rüyalar görmem normal değildi bence. Zaten genelde uyandığımda rüyaları hatırlamıyordum, sadece yüzünü gördüğüm sahneler vardı. Birde sürekli birlikte gezdiğimiz zamanda benden önce davranarak aldığı şu yüzüğü bana verdiğini görüyordum.

O konu canımı ayrıca sıkıyordu, belkide bilinç altıma yerleştirdiğim için sürekli aynı şeyleri görüp duruyordum. Emin değildim.

Gördüğüm rüyayı hatırlamadığım için, yerimden doğrularak komidindeki telefonumu alarak saat kontrolü yaptım. Çok erken değildi ancak biraz erken uyanmıştım, yinede tekrardan uyumamaya karar vererek yerimden kalkıp banyoya ilerledim.

O gün annem aradığı için gezimiz yarıda kesilmişti, o yüzden erkenden oteline bırakarak annemin yanına geçmiştim ama aklıma geldikçe gülüyordum.

Allahım. Annem resmen damat adayını görmek istediğini söylemişti gittiğimde. Tabi onu otele bıraktığım için göremeyerek hayal kırıklığı yaşamıştı ama, sorun değildi. Sonuçta annem damat adayım diye kafasına koyarak benide ümitlendirip hayal kırıklığımı en üst seviyelere taşıyabilirdi ve ben buna izin vermezdim.

Canım annem, benim mutluluğumu istiyordu ama olmayacak dua'ya Amin dememi isteyerek beni mutsuz edebilirdi. Ancak ona söylediğimde, bana 'Sen ne istersen elde edersin.' Diyerek gaz vermektende geri durmuyordu. Aslında bazen bu iyi birşey haline geliyordu ama aşk konularında pek etkili olmayabilirdi. Sonuçta aşk hayatı, iş hayatı gibi değildi. Yeni şeyler öğrendikçe mutlu olmayabilirdim.

Kafamdakileri boşverip rutin işlerimi hallettim ve banyodan ayrılarak mutfağa ilerledim. Can birkaç gündür bende kalıyordu ve gerçekten ona minnettardım. O yüzden güzel bir kahvaltı hazırlayarak onu ödüllendirecektim.

Dolaptakileri olabildiğince sessizce masanın üzerine çıkarttım. Evimin küçük olmasının zorluğunuda bu konuda yaşıyordum. Eğer biri varsa asla mutfakta gizli birşey yapamıyordum.

Ocağı yakıp yumurtaları kaynatmaya başladım. Kokmaması için kızartmayı tercih etmemiştim. Ama yaptığım işi o kadar sessiz halletmeye çalışıyordum ki, kendimi kasmaktan resmen başım ağrımaya başlamıştı.

"Yeter ama he.." sinirlenerek elimdeki tahta kaşığı tezgaha çarptım.

"Sessiz iş yapıcam derken boynum tutuldu be!" Söylenmelerime devam ederken, bir ses duyarak arkamı döndüm.

"Ne oldu? Ne bu sinir sabahın köründe?"

"Özür dilerim uyandırdım ama sana teşekkür için kahvaltı hazırlıyacaktım. Sonra sessiz olayım dedim. Tabi yapamadım. Birde kasılmaktan başım ağrıdı. Başım ağrıyıncada sinirlendim işte.. Bu kadar." Peş peşe söylediğim şeyler bittiğinde Can'ın yüzünde koca bir gülümseme oluştu.

"Ne kadar aptal bir insansın ya. Senden teşekkür etmeni isteyen oldu mu?" Dişlerimi kocaman göstererek yapmacık bir şekilde gülümsedim.

"Salang yapma! Sevimli değilsin." Koca ağız dolusu kahkaha attığımda oda benimle gülmeye başladı. İşte arkadaşım benimle güldüğünde tarifi olmayan bir mutluluk kaplıyordu içimi.