Aşk Tanecikleri | PJM

1.3

Bu bölümü yazardıktan sonra hastalandığım için atmaya bir türlü fırsat bulamadım.

Bir geçmiş olsununuzu alırım 😂😂

Aralarda yorum atarsanız sevinirim. Birde Vote 😊

İyi okumlar

Salang

Düşmenin şoku ile kaç saniye Hoseok'un üzerinde kaldım bilmiyorum ama Jimin ile kesişen gözlerim kendimi üzerinden kaldırmam için yetmişti.

Ayağa kalktığımda elimi yerde uzanan bedene uzatıp bir süre bana bakmasına müsade ettim. Kalktığında ise elimden destek almamayı tercih etmiş ve söylenmeye başlamış bile.

"Neden bu kadar ağırsın ki?"

Ağır mıyım ?

"Sen bana şişko mu dedin?" Tabi ki de kilo takıntım yoktu ama böyle söylemeside canımı sıkmamış sayılmazdı. Ayrıca azıcık eğlenebilirdim belki.

"Hayır öyle birşey demedim ama gene de bir bayana göre biraz ağırsın."

"Bunun içimi rahatlatması mı gerekir? Açık açık kilolusun diyorsun yani?"

"Yanlış anladın. Öyle demek istemedim"

"Nasıl yanlış anladım? Ben gayet normal kilodayım.

Hem sizin kilo anlayışınız farklı." Sinirlenmiş miydim? Hayır!

Diğerlerine dönüp devam ettim. "Sizce de gayet normal bir kiloya sahip değil miyim?" Herkes olumlu biçimde kafa sallayınca tekrar Hoseok'a döndüm.

"Sen benim ayağım takıldı, kusura bakma demiyorsunda benim kiloma laf ediyorsun bence." Abartmış mıydım? Evet! Peki gerek var mıydı? Tabi ki hayır!

"Kilo takıntılı olduğunu bilmiyordum. Üzgünüm yanlış birşey söylemek istemezdim. Hem bencede gayet güzel bir kiloya sahipsin." Bunu söylerken beni incelemeyi ihmal etmemişti.

"Bence bu kadar takışmanızı gerektirecek birşey yok ortada "

"Ben takışmıyorum ki, Salang yanlış anladı beni. Gerçekten kilolusun falan demek istememiştim. Belki ben biraz zayıfımdır." Namjoon'a açıklama yapmaya çalışan Hoseok'un endişeli bakışlarını gördüğümde yaptığım şakayı daha fazla abartmaman gerektiğini anlamıştım ama alacağım tepkiden de korkmuyor değildim. O yüzden konuyu başka yöne çekmeyi tercih ettim.

"Sanırım biraz fazla alınganlık yaptım. Üzgünüm bu günlerde dengesizliğim üzerimde, burcumun getirdiği gereksiz bir huy." Olmuş muydu çok emin değildim ama anlayışla karşılamalarını umut etmekten başka seçeceğimde yoktu.

Olayı daha fazla uzatmadan selam vererek odadan çıkmak için yeltendiğim sırada içeri Can girdi ve deli aşıklar gibi sarılmaya başladı.

Onun yanında ufacık kaldığım için kollarından kurtulmak benim için çokta kolay olmamıştı ama gene de kurtulmuştum. Kollarından ayrılmamı fırsat bilerek yüzüme tedirgin bakışlarını sabitlemiş, suratımı kavradığı eliyle kafamı bir sağa bir sola çevirip bağırmaya başlamıştı.