Aşk Tanecikleri | PJM

1.2

Bu bölüm sanki bir parça sıkıcı oldu gibi ama gerçekten çok tıkandım yazarken. Resmen ilhamlarım kaçtı ve uzunca bir süre gelmedi. Hala daha geldiklerini düşünmüyorum 😢 Umarım çok sıkılmadan okursunuz. Uzun süredir de yeni bölüm atamadığım için üzgünüm.

Beğenmediğiniz herhangi birşey olduğunda yazarsanız sevinirim. Böylelikle yanlışlarımın farkına varabilirim 😊 yani öz eleştiriye açık birisiyimdir.

Keyifli okumalar. ♥️

Salang

Gözlerimi açmaya çalıştığım esnada başımın ağrısı geçmişti ancak dudağımdaki acı ve kan hissi midemi bulandırmıştı. Gözlerimi araladığımda ise karşında Namjoon, Tae ve Hoseok'u görmüştüm. Endişeli bir şekilde beni izliyorlardı. Gözlerim Namjoon ile buluştuğunda konuşmaya başlamıştı.

"Salang, iyi misin?"

"Şey, iyiyim ama dudağım neden zonkluyor?" dedim dudağıma götürdüğüm elimle işaret ederek.

"Noona, bayıldın. Çok korktuk."Tae'nin yüz ifadesini gördüğümde kendimi kötü hissetmiştim.

"Çok üzgünüm, endişelendirdim. Ama bayılmamla dudağımın ne alakası var ki? "

Hoseok'n çıkarttığı garip ses üzerine ona doğru çevirmiştim bakışlarımı.

"Havalı bayılmadın ne yazık ki. Düşerken Jimin'in dirseğine kafa attın. " Kıkırdadı.
"Ah, üzgünüm. Ama baya garip bayıldın. Jimin seni tutmak için çaba sarf etti ama bu pek mümkün olmadı."

Ne kadar da güzel. Bayılmam yetmiyormuş gibi birde Jimin'e kafa atmıştım. Neden diğer insanlar gibi havalı bir şekilde bayılmamıştım ki.

"Noona, Jimin çok endişelendi ama. İyisin değil mi?"

"Evet iyiyim. Bu kadar endişelenmemeliydiniz."

"Jimin karnındaki yarar izinden bahsetince korktuk, ama otelin doktoru stresten bayıldığını söyledi." Namjoon bunları söylerken istemsizce karnımı göstermişti.

"Önemli birşey değil o" elimi karnımdaki ameliyat izimin üzerine koymuştum. "baş ağrım bazen dayanılamayacak kadar artıyor ve bayılmama sebeb oluyor. " o kadar rahat söylemiştim ki, Hoseok rahatlığıma şaşırmıştı sanırım

"Genelde bayılıyor musun ? "

"Ehuheh, o kadar ağrımasına müsade etmiyorum. Gerçekten üzgünüm, endişelendirmek istemezdim." Yüzüme bir gülücük yerleştirip rahatlamalarını sağlamak istemiştim.

"Sen iyiysen sorun yok." Namjoon her konuştuğunda sesindeki o garip tınıyı hissediyordum ama ne olduğunu anlayamamıştım, sanırım çok korkutmuştum herkesi. Sonuçta bildiğimiz su şişesi gibi devrilmiş ve dudağımı patlatmıştım.

"Diğerleri neredeler?"

Bu soruyu sorarken etrafıma bakmış ve koltukta uyuklayan Yoongi'i görmüştüm, ama diğerleri yoktu.

"Jimin'i soruyorsan hava almaya çıktılar. " Tae yüzüne muzip bir gülümseme yerleştirerek konuşmuştu.

"Sadece onu sormuyordum ama cevabımı aldım."