Aşk Tanecikleri | PJM

3.3

Herkese merhaba😊 Biraz aradan sonra yine geldim. Biliyorsunuz kitabım gelmemişti, geldiğinde de okuyamadım baya çünkü yoğundum. Şimdi başladım, yine süper ilerliyor. 🙈

Biraz bu bölüme adapte olamadım o yüzden pek iyi olmayabilir ama sevmenizi umut ediyorum. Bazen kitapta kopukluklar oluştuğunu düşünüyorum çünkü ben unutkan bir insanım ve iki bölüm önce ne yazdığımı bazen unutuyorum, dönüp baktığımda ise kafamdaki  ile uyuşmuyor. 🥺

Şimdi bu bölümü buraya bırakıp gidiyorum, sizde bol bol aralara yorum atın, olur mu? 🥰 Bir sonraki bölümü texting yapabilirim, sevgiler. ♥️😘

🍪☕️Keyifli okumalar☕️🍪

________________________

"Karanlık geceni aydınlatan ışığın olabilir miyim?"

Nefesim kesilerek yüzüne baktım. Hangi mantıkla bana bunu söylüyordu bilmiyorum ama sanırım baloda söylediğim şeyleri unutuyordu.

"Jimin, arkadaş olamayacağımızı söylemiştim, ayrıca arkadaş olarak aydınlatabileceğin kadar ışık saçamazsın." Ellerini ellerimin üzerinden çekerek, bana bir adım daha yaklaştı. Bu sefer kendimden emin şekilde haraket etmeden bekledim. Kaçmayacaktım.

Bana bir adım yaklaştığında, geri gitmediğimi fark ederek yüzüne bir gülüme yayıldı.

"Kaçmaman hoşuma gitti, doğum günü kızı."

Tek kaşım havalanırken, devam etmesini bekler gibi tüm cesaretimle tanelerimi gözlerine sabitledim.

"Salang fark ettiysen o sabah sana, senden hoşlandığımı söyledim."

"Aynı zamanda üzerinden geçen bu zamana kadar benimle o konuyu konuşmayıp, beni belirsiz bıraktığınıda fark ettim." Bilmiş gibi konuştuğumda gülümseyerek kafasını salladı.

"Eğer kaçmasaydın o gün bu konuşmayı çoktan bitirmiş olurduk."

"Ben mi suçluyum?" Garip bir şekilde triplere girerek söylenirken ayağımla ritim tutuyordum.

"Suçlusun demiyorum ama senden hoşlanıyorum diyorum, ve sen bunu anlamamak için çırpınıyorsun. Beni sevdiğini sanıyordum." Bir adım uzaklaşarak kafasını eğdi ve bakışlarını kaçırdı. Anlayamadığım şey benden hoşlandığı değildi ki, anlayamadığım şey; sevgilisi varken benden hoşlanıyor olmasıydı.

"Merak ediyorumda bir sevgilin varken, benden nasıl hoşlanıyorsun? Yada benden hoşlanıyorsan, neden hala bir sevgilin var? Tamam, seni seviyorum ama sevgilin varken sana bağlanmam yanlış aynı şekilde senin benden hoşlanman gibi." Bir çırpıda saydırdığım bu kısım tam olarak ellerimi belime koyarak hesap sormam gereken kısımdı ancak ben elimde soğuyan kahve bardağı ile bunuyapamıyor, sadece sağ ayağım ile yerde ritim tutuyordum.

Ellerini çıkarttığı şapkasından serbest kalan mavi renkteki saçlarına daldırdı.

Siyahı seviyordum, keşke hep siyah kalsaydı.

Biraz usanmış gibi bir hali vardı ama eminim benim kadar usanmış olamazdı.

"Senin bazı şeyleri anladığını düşünüyordum ama yanılmışım Salang, sevgilim falan yok benim. Bunu gözlerime baktığında anlıyor olman gerekirdi."

Anlamam mı gerekirdi? Bana her seferinde anlam yüklü bakıyor olabilirdi ama bunların hiç birinde; 'aslında sevgilim yok' göstergesi görmemiştim. Belkide bende bir sıkıntı vardı bilemiyorum.