Should I Let Go?

CHAPTER 11

Camella point of view;

Nakatanaw ako ngayun sa labas ng bintana ng kwarto ko habang palubog na ang araw, malapit na kasing maggabi at gusto ko masaksihan iyon...

" Noona.." Bigla nalang bumukas ang pinto kaya lumingon ako doon. Si Chrisy pala.

ME: Do you need something?

CHRISY: Pupunta kaba sa party? I mean sa birthday ni Kuya Richard they invited us pati si Lola.

ME: Kayo nalang, paki sabi nalang kay Richard happy birthday.

CHRISY: Are you sure Ate? boring dito sa bahay wala kang makaka-usap kasi ang mga friends mo pupunta din sa party.

ME: I'm fine, mas mabuti ng dito lang ako sa bahay para may tao naman dito, okay lang naman kahit mga maid lang ang kasama ko.

CHRISY: Fine, pero kung nagbago ang isip mo ah? sabihan mo agad ako. I'll pick up you here.

Lumapit si Chrisy sa akin at niyakap ako at lumabas na sila sa kwarto ko, natanaw ko naman ang kotse ni Chrisy sa bintana na paalis. Medyo maaga sila pupunta sa party kasi tutulong din sila.

Gusto kong pumunta sa party pero 'wag na, nakakapagod lang naman mag mukang tanga doon, dito nalang ako sa bahay mag mumukmuk o matutulog.

Lumapit ako sa kama ko at humiga habang nakatanaw sa kisame, dapat naba akong matauhan? dapat ko naba siyang bitawan? pero ang sabi ko sakanya hindi ko siya bibitawan kahit nasasaktan na ako.

Kasalan ko naman talaga to eh, kasalanan to ng puso ko kung sino-sino nalang ang tinitibok nito kahit hindi naman pwede. Kung sana pwede pigilan ang pagtibok nito sana nagawa kuna noon pa, pero ayaw e.

knock, knock, knock.

" Mam Camella, may bisita po kayo sa baba.." Sabi nung maid.

ME: Salamat, pahintayin mo nalang sa baba..

Bumuntong hininga ako bago inayos ang sarili ko, bumaba naman ako sa hagdanan at pumunta sa sala. At nakita ko doon si Kenly na nanonood ng TV.

ME: Bakit ka nandito?

Lumingon naman siya sa akin, umupo ako sa tabi niya at nakisabay sa panonood ng palabas.

KENLY: Na miss lang kita hehe.

Pinisil ko ang dalawa niyang pisngi at ngumiti.

KENLY: Sana ganito lang tayo no? yung masaya kapag magkasama tayong dalawa at nagkukulitan at higit sa lahat nagmamahalan.

Hindi ako makatingin sakanya dahil nahihiya ako at higit sa lahat nagagalita ako sa sarili ko. Bigla nalang pinatay ni Kenly ang TV.

ME: B-bat mo pinatay?

Na ngangamba kong tanong, sa lahat ng gusto kong itanong 'yun pa talaga ang naitanong ko.

KENLY: May mga tao talagang Manhid at Tanga. Tanga kasi, may taong naghihintay sakanila at handa silang mahalin at hindi sasaktan, pero habol pa rin sila ng habol sa taong gusto nila na sinasaktan sila. Manhid kasi, hindi nila nararamdaman yung mga effort at pagmamahal namin sakanila.

Alam kong ako ang tinutukoy niya pero binabase lang niya sa iba, hindi ko namalayan umaagos na pala ang luha ko habang nakatingin sakanya.

ME: Kenly..Sorry.( Pinunasan niya ang luha ko pero tumutulo pa rin.)

KENLY: Shhh..'Wag kang umiyak hindi mo naman kasalanan.

ME: P-pero ako ang dahilan kong bakit ka nahihirapan at nasasaktan.

KENLY: Puso ka ba?( Umiling ako.) Si tadhana kaba?( Umiling uli.) Si kupido kaba( Umiling uli.) Hindi naman diba? tao ka lang Camella kaya 'wag mong sisihin ang sarili mo.

Niyakap niya ako, pero hindi ko siya niyakap ng pabalik kasi nanghihina na ako sa kakaiyak. Pero hinayaan ko nalang siya.

KENLY: Kung pwede sana ako nalang..Ako nalang ang mahalin mo ako nalang ang ibigin mo habang buhay.

Kumalas siya sa pagkayakap, at doon nakita ko sakanyang mga mata na namamasa. Umiiyak ba siya?, all of my life ngayun lang ako nakakita ng lalaki na umiiyak well, except kay Chrisy dahil umiiyak naman 'yun pag-pinapalo ko sa pwet.

KENLY: Ano ba to? ang drama natin no? tara punta tayo kila Richard maraming pagkain doon, siguro naman hindi pa tayo late no?.

Ngumiti siya, hindi ako kumibo nakatingin pa rin ako sakanya.

KENLY: Hoy..Matutunaw ako niyan.

ME: Ha?

KENLY: Wala, halika ka nga dito.

Hinila niya ako at nasubsub naman ang mukha ko sa dibdib niya.

Bakit hindi ko siya kayang mahalin? e crush ko naman siya? hindi ba pwedeng Crush turn into Love?.

To be continue..