Should I Let Go?

CHAPTER 7

Camella point of View;

Unti unti kung iminulat ang aking mga mata, una una kong nakita ang isang puting kisame.

dO__Od

' Nasa langit naba ako!?kinuha naba ako ni Lord?sana hindi pa. Lord maawa po kayo sa akin hindi pa po ako nakatapos ng pag-aaral hindi pa po ako mahal ng mahal ko huhu, 'wag niyo muna akong kunin. '

SOMEONE 1: Doc, ano pong nangyari sakanya? bakit po siya nahimatay?.

SOMEONE 2: Base sa mga test namin, medyo stress siya kaya siya nahimatay kanina.

SOMEONE 1: Kailan po siya magigising Doc?.

SOMEONE 2: Maya maya, at pagka gising niya pakainin mo tapos yung ibinigay ko sa'yong gamot painumin mo, bukas kaayo makauwi pero 'wag kalimutan na painumin siya ng gamot okay?.

SOMEONE 1: Okay Doc, Thank you.

Narinig ko nalang ang pintuan ng sumara, hindi paba ako patay? nandito ako sa hospital. Thank you Lord I love you. Tumingin muna ako sa wall clock and its 3am?.

Unti unti kung iginala ang mga mata ko, at nakita ko doon si Richard na nakayuko kaya kumunot ang noo ko.

ME: Hoy!!

Bulyaw ko, agad naman niyang inangat ang ulo niya at tumingin sa akin at lumapit.

ME: Anong nangayari sa akin? bakit ako nandito?.

RICHARD: Before I answer that, okay kana ba? wala bang masakit sa'yo?.

ME: Oo okay lang ako, ano ngang nangayari bakit ako nandito?.

RICHARD: Tsk. Bigla ka nalang natumba, sabi nung waiter na lumapit sa akin  palagi mo daw binabanggit ang pangalan ko kaya ayun pinuntahan kita tapos sabi mo ' Mahal kita Richard' tapos nahimatay na.

dO__Od

ME: What!? sinabi ko iyon!!?.

RICHARD: HAHA, wala ka talagang matatandaan?.

ME: Kaya nga nagtanong ako diba? kasi hindi ko alam.

Nanahimik naman si Richard at maya maya binalutan niya ang dalawang orange na prutas, hindi ko talaga matandaan ang mga ginawa ko kanina lalo na't lasing ako kaya hindi ko maiwasanag magtanong kay Richard..

ME: Ano pa ang ginawa ko bago ako mahimatay?.

Bigla namang nagbago ang expression ng kanyang mukha na animo'y nalulungkot.

RICHARD: Marami kang sinabi sa akin, pero kinalimutan ko nalang 'yun kasi lasing ka.

ME: Tch!ano ngang sinabi ko?

RICHARD: Kung sasabihin ko ba sa'yo ngayun babawiin muna ang sinabi mo kanina?.

ME: Ano bang sinabi ko kanina?.

Kaya ayun kinwento niya lahat ng mga sinabi ko kanina at hindi rin ako makapaniwala sa mga sinsabi ko, akalain mo 'yun nagawa ko siyang pagsabihan ng ganung bagay akala ko kasi hindi ko kaya kapag sinabi ko sakanya kasi ganun ko siya kamahal..

RICHARD: So ano? babawiin mo na ang lahat ng sinsabi mo kanina ha?.

ME: No hindi ko babawiin, totoo naman talaga 'yun lahat e.

RICHARD: Ang daya mo naman!

ME: Eh malay ko ba kung ganun ang sinabi ko, at tsaka totoo yung lahat at hindi ko 'yun babawiin, lalayo na muna ako pero ito ang tatandaan mo hindi kita papakawalan.

RICHARD: Ha? bakit ?.

ME: Hindi kaba nakikinig sa mga kinwento mo! pero segi na nga, dahil natatakot ako na balang araw mahal mo ako tapos binitawan na kita,mas gusto ko pang masaktan kong ganun.

RICHARD: Thank you.

ME: Thank you for what? dapat ako ang mag thank you sa'yo.

RICHARD: Edi babawiin kuna, welcome nalang haha.

^__^

-__-

Tignan mo to, biro lang yun ah! binawa ka agad?.

RICHARD: Ito kainin mo muna itong prutas, dahil maghahanda na muna ako ng pagkain mo at pagkatapos mong kumain uminom ka ng gamot at bukas makakauwi na tayo.

ME: Anong tayo? wala namang tayo ah?.

RICHARD: Wew ang slow mo, anong gusto mo magpa-iwan nalang ako dito?  edi kung ganun edi segi magpapa-iwan nalang ako, nakakahiya naman kung sabay tayong uuwi bukas diba?

Hindi ko nalang siya sinagot inirapan ko nalang siya, nagsimula na akong kumain ng orange na kanina niya binalutan, habang si Richard naman hinanda ang mga pagkain sa mesa.

ME: Nasaan na sila Lola? bakit hindi sila dumalaw pati si Chrisy, Chacha at ang kapatid mo nasaan?.

RICHARD: Ang Lola mo at si Chrisy bukas nalang daw sila pupunta dito.

ME: Kung kailan uuwi na ako?.

RICHARD: Edi mag extend ka dito!

ME: Tch, pero seryoso bakit bukas? bukas din ba pupunta sila Janine dito?.

RICHARD: Hindi ko alam 'yun ang sinabi ni Chris kanina ng dumalaw siya mag-isa nung hindi kapa gising, at sila Janine naman mamayang gabi.

Hindi nalang ako sumagot, tumango nalang ako at ngumiti..

RICHARD: Kakain na tayo..

Lumapit siya sa akin at inalalayan na pumunta sa mesa na may mga pagkain habang dala dala niya ang dextrose ko.

ME: Salamat..

Nagsimula na kaming kumaing dalawa ng tahimik ng bigla nalang bumukas ang pinto at iniluwal nito ang isang lalaki....

HIM: I miss you Camella, are you okay? I heard what happened to you.

Yumakap siya sa akin ng sobrang higpit yung bang higpit na hindi kana makahinga..

dO__Od

To be continue..