Soru işareti?

Beni siz zorladınız.

Sese doğru döndüm. Hafif esen rüzgar saçlarımı savuruyordu. İleri de bir silüet görüyordum. Güvende hissetmek için Eray'ın elinden tuttum ve hafif adımlarla sese doğru yürüyordum. Denizin dalgaları kayalara çarptıkça ortamdaki sessizlik azalıyordu. Yine bir oyunun içinde olmamdan korksam da Eray'ın yanımda oluşu beni sakinleştiriyordu. Eray'a baktığımda elinin belindeki silaha gittiğini fark etmiştim. Her an çıkaracakmış gibi tetikte duruyordu. Onun da benimle aynı şeyleri hissettiğine emindim. Silüet ve ben birbirimize yaklaştıkça görüntü netleşiyordu. Gözlerimi kısıp tüm dikkatimi vererek karşımdaki yüze bakmaya başladım. Aramızda sadece bir kaç metre mesafe vardı. Hava hafif karanlık olmasına rağmen karşımda yüzü tanıyordum. Görüntü iyice netleştikçe sesim çıkamaz olmuştu. Gözlerimden yaşlar çoktan akmaya başlamıştı. Karşımda gözleri yaşlı bir adam görüyordum... Karşımda bir buçuk senedir göremediğim babamı görüyordum!...

Aniden Eray'ın elini bırakıp babama doğru mutluluk gözyaşlarıyla koştum... Ona öyle bir sarıldım ki, hiç bırakmayacak gibi... Bana öyle bir sarılıyordu ki, yeni doğmuş bir bebeğe sarılır gibi... Hem incitmekten korkan,hem candan...

-Baba... Seni çok özledim! Neden ? Neden bunlar oldu? Neden her şey değişti?

-Artık hep birlikteyiz güzel kızım... Her şeyi unut. Yeni bir sayfa açıyoruz...

Gözlerimi Eray'a çevirdiğinde yanaklarını silerken görmüştüm. Bu durum onu da duygulandırmıştı. Ama ağladığını belli etmemek için çabalıyordu. Uygun zamanı kollayıp yanımıza yaklaştı ve babama elini uzattı.

-Merhaba... Şey.. Ben Eray.

Babam onu dikkatli gözlerle iyice süzdü. Babam sert bir insandır aslında. Ve Eray'a bakarken demin sarılıp ağladığım adam o değildi sanki. Yine ciddi tavrını yüzüne takınmıştı. Aniden beklemediğim bir tepki verdi ve gülümseyerek;

-Memnun oldum Eray. Bende Olgun. Ama tanışmamıza gerek olduğunu düşünmüyorum. Daha önce birbirimizi görmüştük. Burada.

-Beni hatırlıyor musunuz?

-Kısa bir an. Sana baktığımı fark ettiğin an gitmiştin. Daha öncede görmüştüm. Beni neden takip ettiğini anlamamış olsam da araştırmadım. Sende biliyorsun ki o süreçte araştıracak gücüm yoktu zaten.

Neyden bahsettiklerini sonunda anlayabilmiştim. Babamın sokakta yaşadığı dönemde Eray onu takip ettiğini söylemişti. Kısa bir sessizlik oluştuktan sonra Eray;

-En son gördüğümden beri iyi gözüküyorsunuz.

Babam hafif tebessüm etti ve;

-Eski bir dostuma borçluyum.

Dedi.

-Neler olduğunu,neler yaşadığını anlatmayacak mısın baba?

Dedim meraklı sesimle. Babam biraz düşündükten sonra;

-Rahat konuşacağımız bir yere gidelim.

Dedi. Eray ve ben kafamızla onayladıktan sonra yola doğru ilerledik.

-İsterseniz sizi yalnız bırakabilirim.

Dedi Eray. Babamdan ses çıkmamıştı. Bense;

-Sende gel.

Dedim. Babam yüzüme sert bir bakış atmıştı. Bense ona utangaç ve masum tavrımı takındıktan sonra;

-Eray beni kurtardığından beri onsuz bir yere gidemiyorum. Hem her şeyden haberi var. Sana güvenmediğimden falan değil baba yanlış anlama. Sadece olan her şeye şahit oldu.