Kime ne anlatacaksın?
Kimden ne dinleyeceksin?
İnsan hissettiğini nasıl dile döker?
Eğer gerçekten hissediyorsan bu imkansız... Anlatamazsın...Ben ne hissediyorum?
Öfke?
Hırs?
Mutsuz?
Mutlu?Daha kendime bile itiraf edemediğim duygularım var benim!
Daha aynaya baktığımda bile konuşamadığım cümlelerim var!
Uğur;-Susacaksın değil mi?
Bana cevap vermemişti. Gözleri hala boşluktaydı... Pişmanlığı sıktığı yumruktan bile belli oluyordu. Ona sinirliydim,bir insanın ölümüne sebep olmuştu. Gözleri hırsla öyle bir bürünmüştü ki,artık yaptıklarının arkasını,neye yol açacağını düşünemiyordu. Kendime de kızgınım aslında,onu durdurmadığım için,yaptıklarını sadece seyrettiğim için...
-Ne düşünüyorsun Açelya? Ne istiyorsun? Yetti mi? Aldın mı intikamını? Mutlu oldun mu? Efe'yi belki hapse atacaklar,Eray suçsuz yere bir ölüme tanık oldu,Hakan öldü. Bunları sen yaptın!
Bunları söylerken sesim gittikçe yükseliyordu. Ama o hiç istifini bozmuyordu. Aklından geçenleri çok merak ediyordum...
-Git.
Dedi gayet sessiz bir şekilde. Yüzüne dikkatlice baktım ve;
-Git mi? Bunu mu istiyorsun? Yanında beni mi istemiyorsun yoksa gerçeklerle yüzleşmekten mi korkuyorsun?
-Daha fazla bu olanlara tanık olmanı istemiyorum. Yanımda bana yardım edebilecek birini istemem saçmaydı. Senin hiç suçun yok ki,bu kadar pisliğin içinde ne işin var? Artık olanlara ve olacaklara karışmanı istemiyorum.
-Olacaklar? Hala bir şeyler yapmayı mı planlıyorsun?
Sonunda yüzünü bana döndü ve gözlerimin içine ciddi bir şekilde baktı;
-Bak! Ben bunu bitirmeyeceğim. Ne olursa olsun,sonuna kadar devam edeceğim. İntikamımı almadan ölmeyeceğim. En başında söylemiştim,bunun için kimi feda etmem gerekiyorsa korkmam ederim! Ben çok acı çektim,çok üzüldüm... Artık başımı kaldırma zamanı geldi. Evet Hakan'ın ölmesini planlamamıştım ve bu bana sürpriz oldu. Hatta o an benim yüzümden olduğu için kendimi suçlamıştım. Ama biliyor musun? Ben suçlu değilim! O bana zarar vermeseydi o konuma düşmeyecekti. Leyla onun yüzünden intihar etti. Herkes hak ettiğini yaşar Uğur. Hepsi hak ettiği yerde. Ve sen,artık benim yanımda olmayacaksın. Çünkü bunları hak etmiyorsun. Senin benim yaşadıklarımla hiç bir alakan yok,seni karıştıramam artık olanlara... Şimdi git ve her şeyi unut. Başının derde girmesini istemiyorum. Bu olanlara daha fazla tanık olmanı istemiyorum. Seni zor duruma sokmak istemiyorum!
-Açelya! Ben sana söz verdim! Ben sözümden dönmedim,dönmem. Ne pahasına olursa olsun,ne yaparsan yap ben yanında duracağım.
-Hayır!
Diyerek ayağa kalktı.
-Evet!
Diyerek sesini bastırdım. İyice yaklaştım ve gözlerine en sert bakışları atarak;
-Ben söz verdim! Ne yaparsan yap,yanında olacağım. Eğer şimdi beni gönderirsen,gider herkese her şeyi anlatırım.
Sorgulayarak bakıyordu gözlerime. Neden burada durmak istediğimi bende bilmiyordum. Sadece burada olmak istiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Soru işareti?
Mystery / ThrillerAdım Açelya. Açelya Yörük. Daha 22. yaşımda doğum günümde sevdiklerimden,ailemden,evimden,özgürlüğümden mahrum kaldım. Ben bu pis duvarların arasında mahkum kaldım. Özledim... En çokta kendimi. Eski beni özledim... Bir yıl boyunca tek bir ses duyama...