Dedykowane: x_miss_unicorn_x 😙
*Nina*
- Czekaj, czekaj, naprawdę wczoraj do niego poszłaś? - spytałam po raz kolejny na tej przerwie. Wysłuchałam właśnie całej historii opowiadanej przez Lunę, ale wciąż mnie to dziwiło.
- No tak, przecież mówiłam. - Zaśmiała się brunetka.
- Słodko - skomentowałam, a ona tylko pokręciła głową.
- Nie zrobiłam nic takiego, czułam, że to po prostu to, co powinnam.
- Oj tam, na pewno on docenił to o wiele bardziej, niż ci się może wydawać.
Uśmiechnęła się na te słowa.
- Ważne, że humor mu się polepszył.
- I że w końcu komuś zaufałaś, opowiadając o sobie - dodałam.
Dziewczyna milczała przez chwilę, wpatrując się w jabłko trzymane w dłoni.
- Oby wyszło mi to na dobre - mruknęła, a ja posłałam jej uśmiech.
- Na pewno wyjdzie.
- No dobra, teraz ty. Co robiłaś wczoraj po lekcjach?
- Aaaa... nic takiego - odpowiedziałam od niechcenia, przypominając sobie wczorajsze popołudnie. - Siedziałam u mamy w domu, przy książkach.
- Tylko? - Luna spojrzała na mnie podejrzliwie.
Lekki rumieniec oblał moje policzki.
Nienawidzę tego, że ciągle się rumienię, ugh.
- No, tak. Prawie tak - przyznałam niechętnie, a ona już wiedziała.
- Oj, Ninka, od kilku dni cały czas z nim piszesz. Szkoda tylko, że nie wiem z kim.
- Dowiesz się... kiedyś.
- Ej! Wiesz, że chcę wiedzieć już. To jakaś tajemnica?
- Nie teraz, Luna.
- Swojej przyjaciółce nie powiesz? - Gdy nie odpowiadałam, westchnęła ciężko. - No dobra, fajny jest chociaż?
Zaśmiałam się.
- Jeszcze mi nie podpadł. Obiecuję, dowiesz się, kiedy sama przyzwyczaję się do tej myśli.
- A co z Gastonem? - wypaliła nagle, a ja spochmurniałam.
- Chyba o tym rozmawiałyśmy, nie?
- No ale, gdyby tak się w tobie zakochał, to dałabyś sobie i jemu szansę?
- Proszę cię. - Spojrzałam na nią z politowaniem. - To się nigdy nie stanie.
- Ale tak czy nie? Czysto teoretycznie. - Nie odpuszczała.
- Luna, przecież wiesz, jak jest.
Chciała coś odpowiedzieć, ale ktoś jej przeszkodził.
- Siemka, dziewczyny! - przywitał nas Gaston, uśmiechając się szeroko.
- Cześć, Gaston. - Brunetka zaakcentowała imię chłopaka, patrząc na mnie znacząco.
- Hej - też mu odpowiedziałam.
- O nie, Nina, przypomniałam sobie, że pani z biblioteki chciała coś mi przekazać, muszę tam szybko iść! - Luna zarzuciła swój plecak na plecy. - Do zobaczenia potem! - pożegnała się i już jej nie było.
No ona sobie ze mnie chyba żarty robi.
Spojrzałam na mojego towarzysza, który stał obok z rękami w kieszeniach i uśmiechem na ustach. Jego włosy jak zwykle były porozrzucane we wszystkie strony, ale powiem wam, że to chyba moja ulubiona fryzura u chłopaków.
CZYTASZ
Give Me Your Light ~ Lutteo
Hayran Kurgu"Jeśli wydawało ci się, że tobie uda się mnie zniszczyć - masz rację. Wydawało ci się." Ból jest częścią życia każdego z nas. Nawet, jeśli myślisz, że wziosłeś się wysoko - uważaj, bo upadek może okazać się niemiłą niespodzianką. Bardzo boleśnie pr...
