ၾကာျဖဴ မ်က္လံုးမ်ားကို ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လႈပ္ၿပီး ႏိုးလာသည္။
စစခ်င္းျမင္ကြင္းထဲ ေတြ႔လိုက္ရသည္က ျခံဝင္း ေမနန္းတို႔ ျခံဝင္း...
အာ သူ ဒန္းေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာပဲ..
ဒါေပမယ့္ အခုသူက ဘာလို႔ တေစာင္းႀကီးျဖစ္ေနတာလဲ..
တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေခါင္းအံုးထားလို႔မ်ား...!
အေတြးနဲ႔ အတူ ၾကာျဖဴ ဆတ္ခနဲ ငုတ္တုတ္ထိုု္င္လိုု္က္ေတာ့ ခြပ္ ခနဲ ဆိုေသာ အသံနဲ႔အတူ အာေမဋိတ္ သံခပ္တိုးတိုးကို ၾကားလိုက္ရသည္။
"ၾကာေလးရာ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါကြ ကြၽတ္ကြၽတ္"
"အယ္ sorry sorry ကိုမာန္ မေတြ႔လိုက္လို႔ နာသြားလား"
ကိုမာန္က သူ႔နားထင္ေစာင္းေလးကို ကိုင္ကာ သူမကို မ်က္ေမွာင္ကုတ္ ႀကည့္ျပီး...
"ခြပ္ ခနဲ ေတာင္ျမည္သြားတယ္မဟုတ္ဘူးလား?"
"ဟီး"
"ကိုမာန္ ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနတာလဲ"
"ထမင္းစားၿပီးၿပီး ခ်င္းထြက္လာတည္းက ခင္ဗ်ားက အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလ"
"အာာ"
"ကဲ ထေတာ့ အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ေနာက္က်ေနၿပီ"
ကိုမာန္က နာရီ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။
"ဘယ္ႏွနာရီ ႐ွိၿပီမို႔လိုလဲ"
"ကိုးနာရီ ခြဲၿပီ ၾကာေလးရ.. ဒီေန႔ေတာ့ စာမလုပ္နဲ႔ေတာ့ အကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္"
ၾကာျဖဴ႕ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ၿပီး အိမ္ထဲသို႔ အဝင္ အိမ္ေပါက္ဝမွ အရိပ္တစ္ခုက ရပ္ၾကည့္ေနတာမို႔ စစ္မာန္ ေျခလွမ္းတို႔ တြန္႔သြားမိသည္။
ထို႔ေနာက္ အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္႐ွဴကာ ထို အရိပ္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။
"စစ္မာန္.."
ပန္းေရာင္ ညဝတ္အက်ႌကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ ခတၱာက ႏူးညံ့စြာေခၚလိုက္ေသာ္လည္း အေခၚခံရသူက ဂ႐ုပင္မစိုက္ပဲ အိမ္ထဲ ဝင္ရန္ျပင္ေနသည္မို႔
YOU ARE READING
လေရာင္ဆမ္းမွ ပြင့္တဲ့ပန္း
Randomလေရာင္ဆမ္းမွ ဖူးပြင့္ရတဲ့ ၾကာပန္းေလးဟာ ကန္ေပၚမွာ မထင္မ႐ွားေပၚေနတဲ့ လရိပ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး လမင္းႀကီးဟာ သူမအတြက္ပဲလို႔ သတ္မွတ္ထားေလရဲ႕........... ဒါဆိုလမင္းႀကီးကေကာ? ေဘးကေတာက္ပလွတဲ့ အမ်ိဳးစံုၾကယ္ပြင့္ေတြထက္ ေရျပင္ထက္က သူ႔က...
