The bitter TRUTH

676 64 15
                                    

~အရာရာကိုသာ တန္ဖိုးထားတတ္ရင္ ေနာင္တ ဆုိတာရွိလာမွာမွ မဟုတ္ဘဲ~

----------------------=--------------------------

December လအတြင္းဝင္လာျပီျဖစ္၍ ပူအိုက္လွေသာ ရန္ကုန္ျမိဳ့ေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ ေျမာက္ျပန္ေလမ်ားေႀကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္ေနတတ္သည္။

ျခံထဲတြင္ထိုင္ကာ စာလုပ္ေနေသာ စစ္မာန္ ေလအကြယ္ကို ေနရာေျပာင္းကာ ကိုယ္ကို ခပ္က်ံဳ့က်ံဳ့ထိုင္လိုက္သည္။

ျခံထဲဆင္းထိုင္ျပီးမွေတာ့ အိမ္ေပၚတက္ျပီး အေႏြးထည္ တက္မယူခ်င္၍ ေတာင္ႀကီးသားပီသစြာ တမင္ကို ေပ ထိုင္ေနမိသည္။

စာေမးပြဲနားနီးေလေလ ေက်ာင္းတက္ဖို့က မလိုေတာ့ေလ ျဖစ္တာမို့ ေန သိပ္မပူေသာ မနက္ခင္းနွင့္ ညေနဆည္းဆာအခိိ်ိန္သည္ စစ္မာန္အတြက္ စာက်က္ဖို့ အေကာင္းဆံုး အခိ်ိန္ပင္ ျဖစ္ေနေခ်ေတာ့သည္။

"ကိုမာန္!!!"

ံျခံေရွ့မွ ႀကာေလးက လက္ကိုေဝွ့ယမ္းျပေသာေႀကာင့္ စစ္မာန္ ျပံဳးရင္း ေသာ့ဖြင့္ေပးရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။

"ကိုမာန္ စာက်က္ေနတာလား?"

"အင္း။ နည္းနည္းပါ ဘာလို့လဲ ႀကာေလး"

"ဟီး ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းကားက ႀကာေနတာနဲ့ ကိုမာန္တို့ အိမ္ထဲဝင္ေစာင့္ မလို့ ။ အျပင္မွာ ခ်မ္းတယ္။"

"ႀကည့္ ။ အေႏြးထည္ မပါျပန္ဘူးလား? လာလာ အထဲဝင္ အျပင္မွာ ခ်မ္းေနတာကို "

စစ္မာန္ သံပန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။

"ဟီး။ ဒီေန့ လက္ရွည္ဝတ္လာတယ္ေလ။ အေႏြးထည္ မလိုေတာ့ဘူး။ ေန့ခင္းက်ရင္ ပူမွာပဲကို ကိုမာန္ကလည္း"

"အခု ခ်မ္းေနတယ္မလား?"

"လာ ဒီမွာထိုင္ ေကာ္ဖီေသာက္ ။ ေက်းဇူးရွင္ေလး ကေလးက်ေနတာပဲ။"

စစ္မာန္ ေကာ္ဖီခြက္ လွမ္းေပးရင္း အိမ္ဘက္ကို လွည့္လိုက္သည္။

"ကိုမာန္ ဘယ္သြားမလို့လဲ? "

"ေမနန္း ဆီက အေႏြးထည္ သြားယူေပးမလို့ေလ။   ခ်မ္းေနတာက္ို ဒီတိုင္းထားခဲ့ေပးလ္ု့ိျဖစ္မလား"

လ​ေရာင္​ဆမ္​းမွ ပြင္​့တဲ့ပန္​းWhere stories live. Discover now