BÖLÜMÜN GİRİŞ KISMI SİLİNMİŞTİR, AKIŞI ANLAMAYACAK OLURSANIZ YORUM VEYA MESAJ ATIN.
"Evet ama bu sefer farklı. İnsanlar çok ciddi, cadıları gerçekten var sanıyorlar..." Ona tüm olanları anlattım. Bitirdiğimde tepkisi benim gibi olmuştu.
"Bence hemen Prattville'ye gitmemiz gerek."
"Bencede öyle. Peki Billy?"
"O öğrenmesede olur, zaten senin hastahanede yaşadıklarını da bilmiyor. Daha yeni kötü şeyler yaşadı, henüz atlatamadı..."
"Neymiş o kötü şeyler?" Arkamı döndüğümde Billy kapının ağzında duruyordu. Çömeldiğim yerden ayağa kalktım.
"Billy..."
"Ne yani artık her şeyi birbirimize anlatmıyor muyuz?" dedi. "Sözde dosttuz."
"Billy!" dedim tekrar ve kapıya doğru yürüdüm. Billy kapı eşiğinden ayrılıp odasına doğru yöneldi ve kapısını kapattı. Açıkca söyleyeyim girip gönlünü almaya hiçte niyetim yoktu.
Özet geçecek olursam; o sabah Carrie'ye olanları anlattıktan sonra Carrie banyoya girdi. Yarım saat sonra tamamen hazır olduğunda dışarı çıktık. Eylemciler yüzünden yol kapalıydı. Bu yüzden taşlanmayan yerlerden hızlıca en yakın taksi durağına ilerledik ve ilk gördüğümüz boş taksiye atlayıp şöfere adres verdik.
Bir saat gibi bir zamanda istediğimiz yere ulaştık. Taksi şoförüne parasını ödedikten sonra taksi çölün ortasında ilerlemeye başladı.
Prattvilee de yangından sağlam çıkan şey "Welcome Prattville, Alabama." yazısı olmuştu. Ama şu an yazının iki yanında dev, üstünde kanlı kıyafetler olan haçlar vardı. Ve yazının üzerinede "Bizi Öldüremeyeceksiniz!" yazıyordu.
Carrie ile 1570 günü katliamın yapıldığı yere gittik. Orasıda farksız sayılmazdı. Her tarafta cadılara ait şeyler vardı. Peki neden geçen geldiğimizde değilde şimdi oluyor?
Aslında sorunun cevabını iyi biliyordum.
Geçmişte ne yapıyorsalar şimdiki zamana da yanısıyordu. Ve ne yaptıklarınıda öğrenmek istediğimden de hiç emin değildim.
"İşte bunu hiç beklemiyordum." dedi Carrie dönüş yolunda. Orada görülecek başka hiçbir şey yoktu.
O gün öğleden sonra evimize en yakın kütüphaneye gittim. Kütüphane görevlisine cadıların tarihi hakkında kitaplar getirmesini rica ettim. Başını olumlu anlamda salladı ve gitti, elinde kalın bir kitapla geri döndü. Kitabı elinden aldım ve boş bir masaya geçtim. Kitabın ismi "Cadılar"dı. Ardından kitabı açtım. Yıllara göre hazırlanmış, her yıl gerçekleşen cadı olayları ve yerleri vardı. Direk 1570 yılının olduğu sayfaya yöneldim. Bir tek Prattville vardı. Yazılar aynen şöyleydi:
"...Cadı tarihinde bu yıl, yaşananlar çok garip. Halk tarafından yakalan erkek bir cadı kadın bir cadıyla kaçtıktan sonra olaylar iyice kızışan kentte uzun bir arama yapıldı ve yakalanan tüm cadılar hapsedildi. Bu yakalananlara da kaçan erkek cadının kardeşi ekledi. O gün büyük bir ateş kuruldu. Halk orada ayaktaydı. Her şey çok çabuk bir şekilde gerçekleşti. Erkek cadının kardeşi kaçtıktan sonra korkunç bir büyü yaparak her yeri yangına çevirdi. Yüzlerce kişinin öldüğü olayda tüm cadılar katledildi. O üç cadı hariç. Bu olaylar ise kulaktan aktarma ile günümüze ulaşmış ayrıntısız bilgiler..."
Derin bir nesef alarak kitabı kapattım. Öğrenmem gereken daha çok şey vardı. Kitabı kütüphane görevlisine teslim ettim ve hızlıca evime gittim. Billy mutfakta yemek yiyordu. Carrie ise kanepede oturuyordu. İçeri girdiğimde bir şey demeden üst kata çıkıp misafir odasına girdim ve günlüğü elime aldım, sayfalarını karıştırmaya başladım. Bir sayfa oldukça dikkatimi çekmişti. Tarih yoktu. Kısa bir yazıydı ve günlüğün son sayfasıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cadının Laneti
FantasyHer şey nasıl mı başladı? Bunu öğreneceksiniz ama bir ayrıntı vereyim; asla eskisi gibi olamayacağım. Çünkü bir lanet vardı. Hayatımı değiştiren ikinci kelime. Ne kadar kurtulmaya çalışsak da peşimizi bırakmayan lanet. Sakin ve düzenli bir hayatım...
