"İşte Billy, kurtarıcımız geliyor!"
Hiç düşüneden koşarak yola atladım. Adam beni görünce ani fren yaptı ve durdu, bu yüzden birkaç adım gerilemek zorunda kaldım. Adam arabadan indi, yan koltukta bir kadın vardı ve şaşkın görünüyordu.
"Tanrı aşkına kızım senin derdin ne?"
"Bakın lütfen önce sakin olun..."
"Az daha sana çarpıyordum!"
"Evet ama..."
"Ve eğer ölseydin hapse girecektim."
"Benim ölmem önemli değil ama?"
"Ne?"
"Yok bir şey. Arkadaşım yaralandı ve ölmek üzere. İlaçları Prattville'de ve oraya gidemeyecek kadar güçsüz. Oraya gitmemiz için yardım eder misiniz?" Kadın da arabadan indi.
"Bunu neden yapayım?"
"Lütfen."
"Hayır."
"Ne oluyor Henrie?" dedi kadın.
"Yok bir şey Marie gidelim."
"Hayır lütfen yardım edin."
"Ne oldu genç?" dedi kadın.
"Arkadaşım yaralandı ve acilen Prattville'ye gitmemiz gerek. Bizi bırakabilir misiniz?"
"Hayır dedim zaten Marie. Gidelim."
"Lütfen."
"Aslında bunu yapabbilirz Henrie Prattville yolumuzun üstü."
"Ama orası çok karışık bir cadı bulunmuş ve duyduğuma göre kaçmış." Birden terlemeye başladım ve birkaç adım geriledim.
"Bir gencin hayatından daha önemli değildir ya. Onu getirin." dedi kadın. Bir anda boynuna atlayacakken durdum ve "Teşekkürler." diyip adamı Billy'nin yanına getirdim. Adama yardım ederek Billy'i kaldırdık ve arabaya taşıdık. Ardından adam sürmeye başladı.
Araba kamyonetti ama ne dediklerini duyabiliyordum.
"... evet çok heyecanlıyım."
"Sanırım o da bizi... saat kaç?"
"Üç buçuk."
"Gün ağırmak üzere...." Gerisini anlamamıştım. Billy'ye döndüğümde ise soluk soluğa, terler içinde yatıyordu. Onun için çok üzülüyordum ve bunları hepsi bizim yüzümüzdendi yani Ethan ve benim. O lanet olasıyı bulduğum zaman elimden kaçması gerekecekti! Kit'e de hayret etmiştim. Oysa ki en yakın arkadaş sayılırdık. Ama onlar bizi bu cehennemde bırakıp güzel bir hayat yaşıyordu.
Her tümsekte Billy inlesede, radyonun sesi sonuna kadar açık ve onlarda bağıra bağıra iğrenç sesleriyle şarkıyı söylesede uyumak istiyordum. Yorgun düşmüştüm ve bir dakika bile dayanacak gücüm kalmamıştı. Ben de kendimi uykunun serin sularına bıraktım.
* * *
Uyandığımda araba hala yoldaydı, hava karanlık ve buz gibiydi. Billy hala uyuyordu. Ön tarafa baktığımda kadının uyuduğunu gördüm. Dışarıyı izlemeye başladım, etraf tanıdık geliyordu. Biraz daha ilerledikten sonra giriş kapısını gördüm ve yüzümde bir gülümseme belirdi.
"Billy uyan geldik." Billy'i yavaşça dürttüm. O da gözlerini aralayıp yavaşça doğruldu.
"Nereye geldik?"
"Eve."
"Eve mi?"
"Evet."
"Hı? Tamam."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cadının Laneti
FantasyHer şey nasıl mı başladı? Bunu öğreneceksiniz ama bir ayrıntı vereyim; asla eskisi gibi olamayacağım. Çünkü bir lanet vardı. Hayatımı değiştiren ikinci kelime. Ne kadar kurtulmaya çalışsak da peşimizi bırakmayan lanet. Sakin ve düzenli bir hayatım...
