"Sende kimsin?" dedim ona. Etrafıma baktığımda sonu gelmeyen bir beyazlık vardı.
"Carrie." dedi ve sonra dizlerimin üstünden kalkıp bana doğru bakmaya başladı. "Benim Ethan, Carrie." Evet oydu. Yüzündeki güzellik son hatırladığım gibiydi.
"Burası neresi?" dedim ona.
"Bilmiyorum, tek bildiğim ne kadar huzur dolu olduğu." dedi.
"Bize ne oldu?"
"Bilmiyorum Ethan, bilmiyorum.''
**********
Uyandığımda nerede olduğumu bilmiyordum. Yatakta doğruldum ve oturmaya, düşünmeye başladım. Ben ölmüştüm, bunu hatırlıyorum. Gözlerim kararmıştı ve neler olduğunu anlamadan kendimi burada bulmuştum.
Derken kapı sonuna kadar açıldı ve içeri Kit girdi.
"Günaydın Billy." dedi.
"Günaydın." dedim.
"İyi misin?"
"Sanırım. Bana ne oldu Kit?"
Duraksadı. Derin bir nefes aldı ve tekrar konuşmaya başladı.
"Bu hayatta hep kötü cadılar yoktur Billy, bunu sakın unutma..."
Dediklerini zihnime sindirmem uzun sürmüştü. Bu hayatta hep kötü cadılar yoktur.
"Ne demek istiyorsun Kit?" diye sordum.
"Nasıl hayatta kaldın sanıyorsun? Seni iyileştiren bendim. Bacaklarına baksana..." dedi. Haklıydı. Bacaklarıma baktığımda ne kan vardı ne de yara. Tamamen iyi durumdaydı.
"Teşekkür ederim. Çok teşekkür ederim." dedim ve bir an da.boynuna sarıldım. Şaşırtan şeyse onunda bana karşılık vermiş olmasıydı. O kadar içten ve sıcak sarılıyordu ki... Bir an da gerçeğe döndüm, aklıma Ethan gelmişti.
"Kit, bir şey sorucam. Ethan nasıl?" dedim.
"Neden kendin görmüyorsun?" diye sordu ve yüzünü büyük bir gülümseme sardı. Elini uzatıp elimi tuttu ve beni ayağa kaldırdı. Bir an da tüm kanımın yanaklarıma dolduğunu ve yanaklarımın kızardığını hissettim. Kit'de fark etmiş olacak ki daha fazla gülmeye başladı. Beni kendine çekip olduğumuz evden dışarı çıkardı.
✫ETHAN✫
Carrie ile evimizin - bizim evimizin - bahçesinde ki koltuklu salıncakta beraber oturyorduk. Bundan sonra o, ben ve babam beraber yaşayacaktık.
Uyandığımda kulübenin yanında usulca yatıyordum. Carrie yanımdaydı. Kolumdan tuttu ve kaldırdı. Ardından "Hoşgeldin Ethan." demişti. Ve sonra hep beraber eve dönmüştük.
Öğrendiğim kadarıyla John ve Carrie uzun bir süre tanıştıkları için ilişkileri aşka dönüşmüştü ve beraber yaşıyor, beraber hareket ediyolardı. Ama o gece, yani dün gece Büyü Kitabının kuralları çerçevesince iki cadı, bir vampir ve bir kurtadam ölmüştü. Kit'in diriltme gibi bir yeteneği vardı. Kit sadece üç kişiye yetişebileceğinden dolayı John ölmüştü, Carrie için, aşkı için.
Kit'e ne olucak bilmiyordum. Ailesine olanlardan sonra ( bir cadı avcısı hepsini, Kit hariç hepsini öldürdükten sonra ) Grace'nin yanına yerleşip zorla da olsa tüm itaatlerine boyun eğmişti. Ama artık özgürdü, sonsuza dek.
Babam ise gerçek aşkını bir kez daha öldürmüştü. Ve bu sefer geri dönüşü asla olmayacaktı.
Düşüncelerimi Billy'nin koşarak dışarı çıkması bozmuştu. Aniden ayağa kalkıp ona doğru koştum ve birbirimize çok uzun sarıldık, öyle ki kemiklerimin kırılmaya yüz tuttuğu zaman Billy'i üzerimden attım.
"Yavaş ol dostum tekrar ölmek istemiyorum." dedim ve beraber gülmeye başladık. Carrie ayağa kalkıp yanımıza geldi ve koluma sarıldı.
"Nasılsın Billy?" diye sordu ona.
"Gayet iyiyim." dedi.
Kit evimizin kapısından buraya doğru gelmeye başladı. Üzerinde beyaz , kısa ve dantelli bir elbise vardı. Sarı saçları ise arkasından dalgalanıyordu.
"Selam." dedi Kit yanımıza geldiğinde.
"Selam." dedim. "Seni gördüğüme sevindim. Teşekkürler Kit, her şey için."
''Lafı mı olur Ethan. Siz iyisinizya..." dedi. Billy birden atılıp omzumdan tuttu.
''Mutlu yıllar Ethan.'' dedi Billy.
"Doğum günün kutlu olsun." diye ekledi Kit.
"Teşekkür ederim." dedim. "Her şeyin bitmiş olmasına o kadar çok seviniyorum ki."
"Aslında..." dedi Carrie olduğu yerden. "Aslında her şey şimdi başlıyor."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cadının Laneti
FantasíaHer şey nasıl mı başladı? Bunu öğreneceksiniz ama bir ayrıntı vereyim; asla eskisi gibi olamayacağım. Çünkü bir lanet vardı. Hayatımı değiştiren ikinci kelime. Ne kadar kurtulmaya çalışsak da peşimizi bırakmayan lanet. Sakin ve düzenli bir hayatım...
