Cadının Laneti

34. Geriye Dönüş

Üç gün sonra Lindsey'in evindeki konaklama süremiz doldu.

Billy'nin ölümünün üzerinden beş gün geçmişti ve açıkcası çabuk atlattım. Normalde en yakın arkadaşların ölümü büyük bir etki yaratır ama benim en yakın arkadaşım azrailim olacaktı. Ve onu aslında hayata geri döndürebileceğim gelmişti aklıma, dün gece gelmeseydi işime yarayabilirdi. Sonuçta ben o 'meşhur' Kaos'tum.

Taşındığımız ev tek katlı, üç oda ve bir salondan oluşuyordu. Terk edilmiş bir evdi, bu yüzden satın almak için para harcamamıştık.

"Yeni bir hayat," dedi Carrie evin içine valizimizi koyarken. "Sadece sen ve ben."

Derin bir çektim ve evi gezmeye başladım, Carrie de arkamdan beni takip ediyordu. Şirin bir evdi ama eşyaları yoktu.

"Eşya konusunu ne yapacağız?" dedim. "Bir yerden almamız gerekiyor." Carrie bana ters ters bakmaya başladığında kaşlarımı çattım.

"Ahmak mısın?" dedi. "Sen cadısın. İstediğin her şeyi yapabilirsin. Keşke senin güçlerin elinden alınsaydı. En azından ben işe yarıyorum." Şimdi ters bakma sırası bendeydi. Carrie gülümsemeye başladı ve bana birkaç formül söyledi. Teker teker söylemeye başlayınca önümde eşyalar belirdi.

"Vay canına." dedim. "İnanılmaz!" Ve böylece tüm ev oluştu. Teker teker yerlerine yerleştirdik. Kıyafetlerimizi dizdik ve sonunda koltuğa yorgun bedenlerimizi attık.

"Geç oldu." dedi. Başımı pencereye dönderdiğimde hava kararmaya yüz tutmuştu.

"Ben acıktım." dedim.

"Mutfak orda!"

"Ama bir şey yok." Carrie oflayıp uzandığı yerden kalktı. "İyi o zaman dışarı çık ve yiyecek bir şeyler al." dedi.

"Tek başıma mı? Küçük kardeşini tek başına bu ıssız yerde mi bırakacaksın?"

"Mmmm," dedi. "Sanırım evet."

"Sana lanet olsun!" Bende uzandığım yerden kalktım ve üstümü düzelttim. "O zaman birkaç saate gelirim."

"Defol."

Hızlıca evden çıkıp yürümeye başladım. Bu zamanda yiyecek bulmak için ya tarla ekip biçerdiniz ya da bu işi yapanlardan temin ederdiniz ki onun için karşılığında bir şey vermek gerekiyordu.

Babamla birlikte hep gittiğimiz bir köylünün evine doğru yürüdüm, evinin arkasında iki dönümlük sebze ve meyve yetiştirdiği bir tarlası vardı.

Evine vardığımda kapıyı hızlıca çaldım ama yanıt gelmedi. O anda gözüm havaya kaydı ve tamamen karardığını fark ettim. Her yer bir anda zifiri karanlık olmuştu. Elim tekrar kapıya yöneldi ve iki kez daha çaldım. Bu sefer kapı kendi kendine açılmıştı.

1 YIL ÖNCE / 27.10.1559 / PRATTVİLE

"Ben yatıyorum."

"Tamam oğlum bende birazdan yatarım." Ethan merdivenleri yavaşça çıkıp odasına doğru gidince Josh olduğu yerde dondu. Biraz beklemesi gerekiyordu, beklesinli Ethan tamamen uykuya dalsın.

Planını işleme koymak için iki saat bekledi. Evden dışarı çıktığında gece yarısını geçmişti. Josh hızlı adımlarla her zaman yiyecek aldıkları köylünün, Jordan'ın evine doğru yürüdü. Vardığında derin bir iç çekti ve kapıyı yumrukladı. Jordan onu bekliyordu, bu yüzden kapı hemen açıldı.

"Geri çekil." dedi Josh ve içeri girdi. İçeri girdiğinde ortamı aydınlatan gaz lambaları dikkatini çekmişti. Jordan'ın döşeğine oturunca Jordan çıt çıkarmadan yanına çöktü.