Έτσι πως είναι πεσμένος στο πάτωμα και με κοιτάζει με ένα βλέμμα γεμάτο μίσος φαίνεται πιο ελκυστικός από πρίν.
Του πάει η αγριάδα που του δημιουργούν τα πυκνά φρύδια του.
- Κοίτα. Θα στο καθαρίσω και εσύ δεν θα πεθς τίποτα σε κανέναν. Σύμφωνοι?'' ρωτάει καθώς σηκώνεται και πηγαίνει στο ντουλάπι.
- Σύμφωνοι. Αλλά θα μπορούσες να κάνεις και κάτι άλλο για εμένα?"
- Οχι. Θα καθαρίσω το ντουλάπι μου- εννοώ το ντουλάπι σου και θα αφήσουμε ο ένας τον άλλο ήσυχο." Λέει και είχε ήδη τελειώσει το καθάρισμα.
- Μα γιατί είσαι τόσο ακατάδεκτος Cyrus?'' φυσικά και ρώτησα την κοπέλα που κάθησα δίπλα της στην τάξη πως τον έλεγαν στα αλήθεια.
Σιγά μην πίστευα ότι τον έλεγαν Morgan Morganstein...
Δεν είμαι τόσο χαζή
- Μην με λες έτσι."
- Αφού έτσι σε λένε κανονικά. Γιατί να μην σε λέω έτσι?"
- Γιατί δεν με ξέρεις. Και όποιος δεν με ξέρει δεν έχει δικαίωμα να λέει το όνομα μου."
Γιατί όσα λέει ακούγονται τόσο σωστά?
- Για αυτό δεν μου έχεις απευθύνει ποτέ τον λόγο με το όνομα μου?"
- Για αυτό και επειδή δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τους μαθητές αυτού του σχολείου."
- Και εσύ δεν ήσουν μαθητής?"
- Ναι. Αλλά δεν τους ξέρεις όπως εγώ. Έχουν κάνει φριχτά πράγματα και εσύ μοιάζεις ίδια με εκείνους." Λέει και αρπάζει την σφουγκαριστρα του και πηγαίνει προς την έξοδο.
- Ναι αλλά δεν με ξέρεις! Πως βγάζεις τέτοιο συμπέρασμα!?" Του φωνάζω καθώς απομακρύνεται.
- Που πας Morgan?" Του φωνάζω για άλλη μια φορά μα δεν σταματάει.
- Να χωθώ σε μια τρύπα!" Φωνάζει και χάνετε από το οπτικό μου πεδίο.
Κάθομαι και κοιτάζω την πόρτα καθώς κλείνει και αφήνει τον ήχο της βροχής έξω.
- Heylor έρχεται ο καθηγητής. Θα έρθεις?" Ακούω την Maya να μου λέει από την άκρη της σκάλας.
- Ναι. Ναι έρχομαι."
Ανεβαίνουμε επάνω και μπαίνουμε στην αίθουσα. Όλοι καθοντουσαν στις θέσεις τους και κανείς δεν φάνηκε να νοιαζόταν που είχαν μια νέα μαθήτρια στην τάξη.
Ίσα ίσα που ξέρουν ότι κάθομαι στο τρίτο θρανίο μπροστά στην έδρα.
Άλλοι μιλάνε και μερικοί φωνάζουν.
YOU ARE READING
FADING
Teen FictionΚάθε χρώμα στην μίζερη ζωή του είχε ξεθωριάσει εδώ και καιρό. Τίποτα δεν είχε νόημα. Η ζωή του ήταν απαίσια. Μα ποτέ δεν παραπονιόταν για αυτό. Γιατί ήξερε πως είχε κάνει κάτι κακό. Κάτι ανεπίτρεπτο. Τα κρατούσε όλα μέσα του και τα έθαβε βαθιά, για...