FADING

6×Heylor×6

Αυτή η μέρα δεν εξελίχθηκε όπως την περίμενα...

Σκέφτομαι καθώς ξεκλειδωνω την πόρτα του νέου μου σπιτιού.

Ήδη γαυγισματα και φασαρίες ακούγονται από το εσωτερικό και καθώς μπαίνω μέσα, δέχομαι επίθεση από ένα τριχωτό πλάσμα.

Ααααααααα.

Τον σκύλο μου.

Το πιο ψηλό Maltese που υπάρχει όπως θα έλεγε και ο μπαμπάς.

Αλλά δεν είναι και τόσο μεγάλος.

Μονάχα 3,5 κιλά αλλά το τρίχωμα τον κάνει να φαίνεται διπλάσιος από όσο είναι στην πραγματικότητα.

- Casper κάτω!" Τον διατάζω μα ξέρουμε και οι δύο πως εθανια αδυνατόν για έναν χαρούμενο σκύλο να κάτσει στον κωλο του.

Παίζω για λίγο μαζί μου μέχρι που σταματάει και γυρνάει πίσω στον ύπνο του.

Βγαζω τα βρεγμένα μου Σταυράκια και τα πετάω δίπλα στην πισίνα.

Έχοντας ακόμα την τσάντα στους ώμους μου, εισέρχομαι στο σαλόνι, όπου εκεί έχω να αντιμετωπίσω ένα δεύτερο πεδίο μάχης.

- Και ποιος θα πληρώσει τους λογαριασμούς μου λες? Ακόμα δεν ήρθαμε εδώ και όλοι θέλουν να μας διώξουν! Τι θα πουν οι γείτονες!?"

Αυτή είναι η μαμά.

Διαφωνούμε στα πάντα και το σπίτι μετατρέπεται σε ρίνγκ 22 ώρες το 24ωρο...

Ανησυχεί για τους πάντες και τα πάντα.

Συνεχώς.

- Άσε μας ρε γυναίκα να πούμε ακόμα δεν γύρισα σπίτι. Θα τους πληρώσω αύριο. Και χέστηκα για τους γείτονες!"

Αυτός είναι ο μπαμπάς.

Συμφωνούμε σχεδόν στα πάντα και δεν θέλεις να τα βάλεις μαζί του.

Πάντα κερδίζει στους καυγάδες καθώς πάντα έχει δίκιο.

Κανείς δεν έχει προσέξει ακόμα την παρουσία μου σε αυτό το σπίτι εκτός από τον σκύλο.

Συνισταμένα πράγματα...

Παρατειρω τον μικρό μου αδερφό που ζωγραφίζει στην κουζίνα.

Είναι μόλις εφτά χρόνων αλλά πιο έξυπνος από ένα δωδεκάχρονο.

Του κάνω νόημα και βγαίνει από την κουζίνα και με ακολουθεί στο δωμάτιο.

- Πως ήταν η πρώτη σου μέρα στο δημοτικό σπόρε?" Τον ρωτάω μόλις πέφτουμε και οι δύο στο κρεβάτι μου.