Λοιπόν.
Έχω βγάλει τον σκύλο βόλτα, έχω σημαζεψει το δωμάτιο μου, έχω βρει το θα βάλω, το έχω φορέσει, έχω βαφτεί οσο πρεπει και είμαι πλέον έτοιμη να φύγω.
Τωρα πια περιμένω την May έξω από το σπίτι μου, να έρθει να με πάρει με το αγόρι της για να πάμε στο πάρτι.
Μέσα σε λίγα λεπτά ένα μαύρο τζιπακι κάνει την εμφάνιση του μπροστά στο σπίτι μου.
Το παράθυρο του συνοδηγού ανοίγει και από αυτό ξεπροβάλλει το κεφάλι της φίλης μου.
- Μπες πίσω." Μου λέει και ανοίγω την πόρτα. Κάθομαι μέσα και στρώνω καλύτερα τα ρούχα μου.
- Λοιπόν, από εδώ το αγόρι μου, ο Nuka, Nuka, η Heylor. Είναι καινούρια στην πόλη." Μας συστήνει και δίνουμε τα χέρια μας.
- Χάρηκα για την γνωριμία." Λέμε ταυτόχρονα και γελάμε.
Τον παρατηρώ καλύτερα. Τα μαλλιά του είναι κάστανα και από το λιγοστό φως καταλαβαίνω πως τα μάτια του είναι καστανό πράσινα μα είναι πιο σκούρα από τα δικά μου. Έχει τρύπες και στα δύο αυτια του και το χαμόγελο του μεταδίδει ενέργεια και μόνο που το κοιτάζω.
- Ωραίο φούτερ. Ακούς Counterfeit?" Με ρωτάει κοιτώντας με από τον καθρέφτη και βάζει μπροστά την μηχανή.
- Ποιος δεν ακούει?" Ρωτάω και γελάει ενώ ταυτόχρονα κοιτάζει στραβά την κοπέλα του.
Γελάει και εκείνη και της πιάνει το χέρι. Τους κοιτάζω αμίλητη και απλά χαμογελάω στην εικόνα τους. Χαίρομαι που χαίρονται ένα πράγμα...
Περνάμε αστραπιαία από το σπίτι εκείνου και παρατηρώ πως το μηχανάκι δεν βρίσκεται στην θέση του.
Αλλά δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να ανησυχήσει. Όχι ακόμα τουλάχιστον.
- Και από που μας έρχεσαι Heylor?" Με ρωτάει το αγόρι με αυτό το χαμόγελο που σας έλεγα πριν.
- Από μια μικρή πόλη... Δεν την ξέρεις αλλά είναι πολύ κοντά από εδώ."
- Ενδιαφέρον. Πρέπει να ρωτήσω κάτι ακόμα και ζητάω συγνώμη προκαταβολικά αν θα σε πειράξει." Λέει και είναι έτοιμος να σκάσει στα γέλια ενώ παρατηρώ την May που τον αγριοκοιταζει από την ώρα που ξεκίνησε μιλάει.
- Τι κρίμα που φτάσαμε! Nuka γλυκιε μου θα σε δω μέσα. Πάμε Heylor." Λέει η φίλη μου και βγαίνει βιάστηκα έξω ενώ ο άλλος γελάει σαν χαζός.
Βγαίνω και εγώ και την ακολουθώ σε μια τεράστια αυλή με κόσμο. Πιάνει το χέρι μου και με τραβάει μέσα στο σπίτι όπου γίνεται χειρότερος χαμός.
YOU ARE READING
FADING
Teen FictionΚάθε χρώμα στην μίζερη ζωή του είχε ξεθωριάσει εδώ και καιρό. Τίποτα δεν είχε νόημα. Η ζωή του ήταν απαίσια. Μα ποτέ δεν παραπονιόταν για αυτό. Γιατί ήξερε πως είχε κάνει κάτι κακό. Κάτι ανεπίτρεπτο. Τα κρατούσε όλα μέσα του και τα έθαβε βαθιά, για...