FADING

20×Heylor×20

- Θα πάρω το πάτωμα." Λέει και μόλις ο Casper μπει μέσα, κλείνω την πόρτα.

Χώνεται κάτω από το κρεβάτι.

- Μην είσαι χαζός. Το κρεβάτι είναι τεράστιο. Θα κοιμηθούμε μαζί." Του λέω και δεν φαίνεται να δυστάζει και πολύ.

Καθόμαστε και οι δύο στο κρεβάτι με τους ώμους μας να ακουμπάνε ο ένας του άλλου. Έχω γύρει το κεφάλι μου στον  ώμο του και το ίδιο κάνει και αυτός.

Δεν μιλάμε. Απλά χαζεύουμε τον απαίσιο ροζ τοίχο απέναντι.

- Δεν θα με ρωτήσεις γιατί σε πήρα τηλέφωνο." Διαπιστώνει και μπορώ να καταλάβω πως είναι σφιγμένος.

- Δεν θέλω να σε πιέσω. Όταν είσαι έτοιμος θα μου πεις. Το ξέρω ότι θα το κάνεις." Λέω και ανοίγει την παλάμη του μπροστά μου.

Του δίνω το χέρι μου και δένουμε τα δάκτυλα μας.

- Είναι δύσκολο. Και με πονάει..." Λεει και σφίγγει το χέρι μου τόσο πολύ μέσα στο δικό του που με πονάει.

Μα δεν λέω τίποτα.

Ξέρω ότι έχει ανάγκη να μιλήσει.

Και εγώ έχω ανάγκη να ακούσω.

- Δεν μπορώ μόνος μου, θέλω βοήθεια." Λέει και με το ελεύθερο χέρι του ψαχουλευει την τσάντα του που βρίσκεται δίπλα του.

Απο μέσα βγάζει ένα μπουκάλι με διαφανές περιεχόμενο.

- Το είναι αυτό?"

- Η βοήθεια. Ή αλλιώς γνωστή και ως βότκα. Θέλεις?" Με ρωτάει και το φέρνει προς το μέρος μου.

- Όχι. Δεν πίνω. Ευχαριστώ." Την τελευταία φορά που ήπια, χρειάστηκε να μετακομίσω. Οπότε να μένει.

Πίνει την πρώτη γουλια και κοιτάζει πάλι μπροστά. Εγώ κοιτάζω εκείνον.

- Έγινε κάτι πολύ κακό. Και ίσως έφταιγα εγώ." Σταματάει. Παρατειρω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του που έχουν σκληρύνει. Μέσα στο σκοτάδι βλέπω τα γκρίζα μάτια του να σκουρενουν απότομα.

- Πέρυσι, έγινε ένα πάρτι. Το τελευταίο πάρτι που πήγα. Και έγινε κάτι κακό." Η φωνή του ακούγεται πνιγμένη.

- Τι-τι?"

- Όλα έγιναν σλατα εξαιτίας του Scalison και της παρέας του. Έκαναν μια φάρσα στον, σε ένα παιδί και ξέφυγε." Λέει ξερά και πίνει ξανά από το μπουκάλι.

- Morgan τι στο καλό μου λες?"

- Εκείνοι οδήγησαν ένα παιδί στην αυτοχειρία. Και εγώ δεν τους σταμάτησα. Δεν μπόρεσα."

- Morgan πως-"

- Έκανα κάτι πολύ κακό Heylor. Και δεν μπορώ να το διορθώσω." Ξανά φέρνει το μπουκάλι στα χείλη του που τρέμουν.

- Τον σκότωσα εγώ. Εγώ και ο Scalison. Και μετά αυτοκτόνησε."

Τι. Στο. Καλό. Συμβαίνει?

Αφήνει το χέρι μου και βγάζει το μπουφάν του. Το πετάει στο χαλί. Βγάζει την χοντρή μπλούζα του και μένει μονάχα με ένα λευκό φανελάκι.

Ψάχνει ξανά το χέρι μου.

Του το δίνω.

Δεν ξέρω τι να πω.

Δεν ξέρω τι να κάνω.

- Heylor έγινε κάτι πολύ κακό."

Λέει ξανά και τώρα πια γυρίζει να με κοιτάξει. Τα μάτια του είναι δακρυσμένα. Δάκρυα κυλάνε πάνω στα μελανιασμενα ζηγωματικα του.

- Τι έκανες Cyrus? Τι μπορεί να έκανες ώστε να οδηγήσεις ένα παιδί στην αυτοχειρία?" Ρωτάω με ένταση και σφίγγω τον καρπό του.

Μορφαζει και νιώθω το χέρι μου υγρό. Κοιτάζω προς τα κάτω.

- Cy-cyrus? Τι έκανες στο χέρι σου?"

- Νομίζω πως ξέρεις. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να εξηγήσω.. " λέει στεγνά κάτω από το χαμηλό φως του φωτιστικού μου μπορώ να δω το αίμα στο χέρι μου.

Στο χέρι του.

- Γιατί?" Είναι το μόνο που ρωτάω.

- Γιατί δεν μπορείς να ανησυχείς για οτιδήποτε άλλο όταν το αίμα κυλάει από μέσα σου." Απαντάει και ρίχνει το κεφάλι του προς τα πίσω πίνοντας ξανά από το μπουκάλι.

Και τι περίμενα? Φυσιολογική απάντηση από τον Cyrus?

Ποτέ.

Αρπάζω το μπουκάλι από το χέρι του χωρίς δυσταγμο και πίνω μια μεγάλη γουλια.

Αλλά δεν θα πιω άλλο.

Η βοήθεια που όλοι μα χρειαζόμαστε μερικές φορές.

- Πες μου τι έγινε πέρυσι το καλοκαίρι Cyrus. Τι έκανες?"

- Πέρυσι το καλοκαίρι, έκανα το χειρότερο λάθος της ζωής μου..."

Παίρνει το μπουκάλι και ξαναπινει.

Θα χρειαστούμε όλη την βοήθεια που μπορούμε να πάρουμε για να  μάθουμε την αλήθεια.

Πίνω.

Πίνει.

Πίνουμε.