FADING

26×Cyrus×26

- Cyrus!?" Η δυνατή μουσική δεν μου επιτρέπει να την ακούσω καθαρά. Κάνω ένα δυστακτικο βήμα προς το μέρος της.

- Είσαι καλά? Πονάς πουθενά? Ο λαιμός σου είναι κόκκινος." Λέω και ακουμπάω με τα ακροδακτυλα μου τον ερθισμενο λαιμό της.

- Καλά είμαι. Τι κάνεις εδώ? Νόμιζα..."

- Κάποιος πρεπει να σε προστατεύει από αυτό το ρεμαλι. Παρακαλώ." Λέω και της κλείνω ξανά το μάτι.

Δεν χαμογελάει ούτε λίγο.

Μου φαίνεται πολύ ταραγμένη και είναι απόλυτα λογικό.

Την πλησιάζω αργά και φυλακίζω τι χέρι της στο δικό μου.

Δεν προσπαθεί καν και είναι τόσο όμορφη.

Κοιτάζω στιγμιαία το βλήμα που έχω πεσμένο μπροστά στα πόδια μου, μα το αγνοω τελείως.

Με νοιάζει μόνο να είναι καλά εκείνη.

Και γαμωτο είμαι ηλίθιος. Την έχω πατήσει ήδη μαζί της. Και από εδώ και πέρα δεν υπάρχει επιστροφή.

Γαμωτο.

- Cyrus, εγώ δεν.... Δεν χρειάζονταν να έρθεις. Νομίζω ήσουν ξεκάθαρος μαζί μου. Και ξέρω πως όλο αυτό το θέμα με το πάρτι δεν σου κάνει καλό." Λέει βιαστικά και ακουμπάει τον ώμο μου.

- Είμαι καλά. Όλα καλά." Λέω και τότε καταλαβαίνω τι τρέχει.

- Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι ξαφνικά μου τελειώνει το οξυγόνο. Είμαι πολύ καλά." Λέω πολύ γρήγορα και κοφτά και τότε είναι σαν να ξυπνάω για τα καλά.

Είμαι σε ένα πάρτι, στο σπίτι του Scalison. Στο σπίτι αυτού που ευθύνεται για τον πόνο μου.

Είναι σαν τότε. Μόνο που το τότε πέρασε. Και γαμωτο, το τότε επιστρέφει.

Σκηνές από εκείνο το βράδυ έρχονται στο μυαλό μου και κατευθείαν νιώθω το οξυγόνο μου να ελαχιστοποιείται ραγδαία.

Ξαφνικά δεν νιώθω τα πόδια μου και τα γόνατα μου λυγίζουν. Πέφτω με δύναμη στο πάτωμα πριν προλάβει κάποιος να με πιάσει.

- CYRUS!!" Την ακούω να ουρλιάζει πάνω από την μουσική και γονατίζει δίπλα μου. Ακόμα το χέρι της είναι μέσα στο δικό μου. Είναι ζεστή.

Όλα γίνονται πολύ γρήγορα.

Μάλλον θα βλέπω παραισθήσεις, αλλιώς δεν εξηγείται.

Τι στο καλό κάνει εδώ o Nuka?

Αναπνέω γρήγορα. Το κεφάλι μου πονάει και νιώθω τα άκρα μου να παγώνουν και να μουδιάζουν ταυτόχρονα.

Όλα γίνονται πολύ πολύ γρήγορα.

Το οξυγόνο δεν είναι αρκετό για όλους. Για εμένα.

- Σηκώστε τον να τον πάμε έξω με το τρία! Ένα, δύο, τρία!"

Ξαφνικά βρίσκομαι στον αέρα. Είμαι σίγουρος πως κάποιος μου κρατάει το χέρι μα η όραση μου είναι θολή.

Δεν ακούγεται πια τόσο δυνατά η μουσική. Έχει κρύο εδώ. Το γρασίδι με φαγουριζει.

- Μήπως να καλέσουμε ασθενοφόρο?"

- Δεν ξέρω! Έχω φρικαρει. Πρώτη φορά το βλέπω να του συμβαίνει ζωντανά."

- Κάτσε τον ξέρεις!?"

- Δεν είναι αυτό το θέμα μας Heylor!"

Μα γιατί φωνάζουν?

Ακούω άτομα να μιλάνε για εμένα αλλά δεν μου απευθείνουν τον λόγο.

- He-heylor" προσπαθώ να μιλήσω μα ίσα που ακούγομαι.

- Nuka!" Καταφέρνω να πω πιο καθαρά και δυνατά και όλοι γυρνάνε να με αντικρίσουν.

- Σάκο." Λέω και αμέσως καταλαβαίνει.

Τραβάει τον σάκο από τους ώμους μου και τον ανοίγει. Ψαχουλευει για λίγο και μετά βγάζει από μέσα το κίτρινο κουτάκι με την ξεβαμενη ετικέτα.

Το ανοίγει και επιτρέπει στην χούφτα του να πέσουν δύο χάπια. Τα βάζει κατευθείαν στο στόμα μου και μου φέρνει και ένα ποτήρι για να τα κατεβάσω.

Νιώθω τα πάντα γύρω μου να θολώνουν και το κεφάλι μου είναι πιο βαρύ από πρίν.

- Κάλεσαν ήδη το ασθενοφόρο."

- Cyrus, κοίταξε με. Εδώ. Κοίτα με γαμωτο! Μην κλείνεις τα μάτια σου! Cyrus! CYRUS!"

Δεν μπορώ να κρατήσω άλλο τα μάτια μου ανοιχτά. Πάλι ένα χέρι σφίγγει το δικό μου μα δεν πονάνε οι πληγές μου.

Δεν πονάει τίποτα.