- Μαμά καλά είμαι είπα..." Ξεφυσαω για άλλη μια φορά και κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου.
- Μα αγόρι μου ήσουν στο νοσοκομείο. Κάτι δεν πάει καλά. Μίλα μου σε παρακαλώ αγάπη μου." επιμένει και κοντοστεκομαι στην πορτα.
- Μαμά. Καλα είμαι είπα. Δεν είναι τίποτα το. Σοβαρό. Σε παρακαλώ πάνε για ύπνο και ξεκουράσου. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για μένα. Καλά είμαι. Αλήθεια."
- Μωρό μου, είναι δουλειά μου να ανησυχώ για σένα. Ακόμα και αν δεν την κάνω σωστά..." Λέει και διακρίνω την φωνή της να σπάει.
Γυρνάω προς το μέρος της και την αγκαλιάζω. Κάθε μου κίνηση μου προκαλεί αφόρητο πόνο μα τον αγνοώ.
Δεν μας άξιζε όλος αυτός ο πόνος γαμω.
- Πήγαινε για ύπνο. Είμαι καλά. Θα τα πούμε το πρωί." Λέω και αφήνω ενα φιλί στο μάγουλο της.
Νευει και ψιθυρίζει "καληνύχτα". έπειτα εξαφανίζεται στο τέλος του διαδρόμου.
Μπαίνω στο δωμάτιο μου και πέφτω κατευθείαν στο κρεβάτι μου. Απόλυτο σκοτάδι επικρατεί στον χώρο.
Βγάζω το κινητό από την τσέπη μου και το ανοίγω. Η υψηλή φωτεινότητα με τυφλώνει στιγμιαία.
Ψάχνω για επαφές και βρίσκω αυτήν που ήθελα. Πατάω πάνω της και ξεκινάω να πληκτρολογώ το μύνημα. Μόλις το ολοκληρώνω πατάω αποστολή.
___________________________________________
NUKA
--------------------------------------------------------------Αύριο, στο λιμάνι, στις
22.30, στα στοιχήματα.
Βάλε με.
Θα παίξω.
Δεν ακούω κουβέντα.
Αν δεν με δηλώσεις
εσύ θα το κάνω μόνος
μου.
Καλό βράδυ.
Ευχαριστώ για σήμερα.
___________________________________________Πριν κλείσω το κινητό μου ανατρέχω στην επαφή της. Σίγουρα θα κοιμάται ήδη... Γαμω το κεφάλι μου. Δεν ξέρω πόσο χρόνο έχω ακόμα εδώ. Ίσως έναν μήνα αλλά ίσως και μονάχα μια βδομάδα.
Ακουμπάω το κινητό στο κομοδίνο και ξαπλώνω ανάσκελα. Μετά από λίγο ακούω την πόρτα να τρίζει και πετάγομαι καθώς ανοίγω στιγμιαία τα μάτια μου.
Βλέπω τον πατέρα μου να εισέρχεται στο δωμάτιο κρατώντας ένα μπουκάλι μπύρας. Σέρνει τα πόδια του στο ξύλινο πάτωμα και πλησιάζει.
VOUS LISEZ
FADING
Roman pour AdolescentsΚάθε χρώμα στην μίζερη ζωή του είχε ξεθωριάσει εδώ και καιρό. Τίποτα δεν είχε νόημα. Η ζωή του ήταν απαίσια. Μα ποτέ δεν παραπονιόταν για αυτό. Γιατί ήξερε πως είχε κάνει κάτι κακό. Κάτι ανεπίτρεπτο. Τα κρατούσε όλα μέσα του και τα έθαβε βαθιά, για...