FADING

×29×Heylor×29×

- Ναι May καλά είμαι. Ναι και ο Nuka καλά είναι. Μιλάει με τον Cyrus. Περίμενε έρχεται. Σε κλείνω θα σε πάρω μετά." Κλείνω βιάστηκα το τηλέφωνο και την ν πλησιάζω καθώς περπατάει προς το μέρος μου.

- Όλα καλά?" Ρωτάω ανήσυχη και με ακουμπάει στον ώμο.

- Ναι. Έλα, θα σε πάω σπίτι." Λέει και σφίγγω το σαγόνι μου.

- Δεν θα φύγω." Λέω αποφασιστικά και τρέχω και κάθομαι σε μια από τις μπλέ άβολες καρέκλες λίγο μέτρα πιο κάτω.

- Θα μείνω εδώ μέχρι να βγει." Λέω με πισμα και γελάει άχνα.

- Οι γονεις σου θα ανησυχουν..." Λέει και κατσουφιαζω για λίγα δευτερόλεπτα πριν απαντήσω.

- Οι γονείς μου χέστηκαν. Θα μείνω." Λέω ξερά και σταυρώνω τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.

- Ουαου... Τώρα καταλαβαίνω γιατί σε λέει ενοχλητική. Και γιατί του αρέσεις..." Λέει και γελάει.

- Κάτσε τι!?" Φωνάζω παρόλο που άκουσα ακριβώς και καταγραμμα τι είπε.

- Πάμε στο δωμάτιο." Λέει και συνεχίζει να χαμογελάει δίχως να μου πει τι εννοούσε.

• • •

- Ο Nuka υπογράφει το εξιτήριο σου μια σε λίγο θα φύγουμε. Είσαι έτοιμος?"

- Ναι πανέτοιμος. Απλά θα μπορούσα ίσως να σου ζητήσω μια χάρη?" Ρωτάει δυστακτηκα και με πλησιάζει.

- Φυσικά ότι θέλεις." Αποκρίνομαι και ακουμπάω τον ώμο του.

- Μείνε μακριά μου. Το εννοώ. Νοιάζομαι υπερβολικά πολύ για εσένα ώστε να πάθεις κάτι κακο. Δεν θα είμαι πάντα εκεί να σε προστατεύω. Μείνε μακριά. Θα πληγωθείς. Είμαι επικίνδυνος."

Έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα. Νομίζα πως μετά από όσα έγιναν θα με άφηνε να τον πλησιάσω. Ότι θα μπορούσαμε να είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι. Η έστω να είμαστε φίλοι.

- Δεν μπορείς να το ζητάς αυτό Cyrus. Δεν μπορείς να με διώχνεις συνέχεια μακριά σου. Σε νοιάζομαι. Και σε χρειάζομαι. Με κάνεις να νιώθω ξεχωριστή. Δεν σε νιώθω επικίνδυνο. Άσε με να βοηθήσω. Σε παρακαλώ." Νιώθω δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου.

- Δεν έχει νόημα. Σε λίγο καιρό θα φύγω και δεν θα με ξαναδεί κάνεις σάς."

- Γιατί το κάνεις αυτό?!" Φωνάζω και πετάγεται λίγο.

- Ποίο?"

- Γιατί τους διώχνεις όλους μακριά σου? Έχεις ακόμα δίπλα σου άτομα που σε αγαπάνε και σε νοιάζονται. Που θα έδιναν την ζωή τους για εσένα. Και εσύ τα πετάς όλα εξαιτίας του παρελθόντος!"

- Το παρελθόν έχει ήδη καθορίσει την μοίρα μου πολύ πριν έρθεις εσύ!''

- Δεν εισαι ο μόνος που κουβαλάς προβλήματα γαμωτο! Δεν κουβαλάς μόνον εσύ ανηατες πληγές! Στο ξαναειπα. Έχω περάσει πολλά, αλλά είμαι εδώ και δεν πάω πουθενά!"

- Πες μου ένα καλό λόγο για να μείνω Heylor! Έναν λόγο που θα με κάνει να ξεχάσω τον αδερφό μου. Θα σταματήσει τις κρίσεις μου και τους φόβους μου. Πες μου κάτι που θα είναι αρκετό για να θέλω να ζήσω!"

Τώρα μόλις προσεξα πως τόση ώρα φωνάζουμε και οι δύο και μας έχει ακούσει όλο το νοσοκομείο.

Φαίνεται εξοργισμένος. Σφίγγει τις γροθιές του και οι αρθρώσεις του έχουν ασπρίσει.

- Δεν ξέρω τι να σου πω. Απλά ξέρω πως ψάχνεις αφορμές για να φύγεις αντί να ψάχνεις λόγους για να μείνεις..." Ανοίγει το στόμα του για να πει κάτι μα το ξανακλεινει μόλις βλέπει τον Nuka να εισέρχεται στο δωμάτιο.

- Τι στο καλό πάθατε εσείς οι δύο γαμω?"

- Τίποτα. Όλα καλά. Φεύγουμε?" Ρωτάει εκείνος βιαστικά και βάζει τα πρησμένα χέρια του στις τσέπες του.

- Ναι. Πάμε." Λέει ο Nuka και μέσα σε λίγα λεπτά έχουμε βρεθεί στο αυτοκίνητο του.

Ο Cyrus κάθεται πίσω και εγώ στην θέση του συνοδηγού. Καθόλη διαδρομή επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Η σιωπή με ενοχλεί. Όταν φτάσαμε μπροστά από το σπίτι μου, το αυτοκίνητο σταμάτησε. Χωρίς να κοιτάζω κανέναν από τους δυο τους πετάω ένα ξερό "καληνύχτα" και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Αφού κλείνω την πόρτα κατευθύνομαι προς το σπίτι μου. Μα το αμάξι δεν φεύγει παρα μόνο όταν μπαίνω μέσα.

Ο Casper ξεκινάει και γαυγιζει χωρίς σταματημό μα τον αγνοώ καθώς βγάζω τα παπούτσια μου. Ανεβαίνω τις σκάλες και πάω στο δωμάτιο μου. Βγάζω το τζιν και το σουτιέν μου και ξαπλώνω φορώντας μόνο το φούτερ μου.

Θέλω να κλάψω. Μα δεν μου βγαίνει όσο κι αν πιέζω τον εαυτό μου. Κλείνω τα μάτια μου και δεν αργώ να αποκοιμηθω.

Η τελευταία μου σκέψη περιλαμβάνει το όνομα του.

Μεγάλη καταστροφή τα απρόοπτα...