•Eğlence amaçlı yazıldı. Gül, geç.•
Anonim: Teoride aşk güzel bir şeydir fakat pratikte acı vericidir.
__
0539*******: Seni seviyorum, bunu bilmen gerek. Biliyorum, bana karşılık vermeyeceksin. Karşılık beklemeye değil seni sevmeye geldim. Yüzünde...
Sisil: O müdüre de başlatma ondan da hiç haz etmem😒
0539 *** ** **: O senden çok haz ediyor zaten mmcçdkeşfkdşncödme
Sisil: İyiliğini düşünüyorsan, Sen sakın benim karşıma çıkma.
0539 *** ** ** kişisi engellendi.
- - - -
"Onur, yoruldum." Hıçkırdım. Onur'a biraz daha sıkı sarılıp gözyaşlarımı dökmesini önemsemeden hıçkırmaya devam ettim. "Kavga etmeleri bezdirdi artık. Beni istememeleri kalbimi o kadar kırıyor ki... Tepkisiz kalmak için duygularıma düşman oldum artık."
Okul çıkışında eve gelmiş ve akşam olmasını beklemiştim, -Her zaman ki gibi- akşama kadar odamdan çıkmamıştım. Sonra da Onur beni almaya gelmişti. Ve o dediğim yere gelmiştik. Evimize kırk beş, elli dakika uzaktaydı. Onurla daha küçücükken burada tanışmıştık. Burası bizim yerimizdi. Evimizdi. Daha sonra taşınmıştık buradan. Ama yine ayrılmamıştık. Babalarımız liseden arkadaştı ve ayrıca annelerimiz arkadaş olmuşlardı zamanla. Bu sebepten dolayı ayrılmıyorduk. İyi ki.
"Benim ailemde de bir fark yok. Seviyorum seviyorum diyorlardı ama kalplerini kırmak için bahane arıyorlar." Onur bana üstten baktı. Kafamı kaldırıp ona baktım. "Kaderimize sıçalım mı?"
Gülümsedim. "En iyisi kaderimizin götüne fitil koyalım." Dediğimde Onur kahkaha atmıştı. Bende aynı zamanda.
Sonra aynı anda sustuk. Yarım saat boyunca karşıyı izledik. Karşıda Deniz yoktu. Küçük bir nehir vardı. O kitaplarda her zaman bahsedilen o Manzara yoktu burada. Küçük nehirimiz vardı. Küçüktü ama büyük anılar vardı. Onurla olan, annemle olan, babamla olan... Küçüklüğüm vardı.
