Gurur | Texting (TAMAMLANDI)

61.Bölüm/•

#evdekal
#evdehayatvar
#hayatevesıga -> Bu şey nokia 3310'daki yazı jdşdldşaldşdksönd

İyi okumalar💖
- - -
Kafam, sanki yuvasını bulmuş yavru kuş gibi yarım saattir anneannemin omzundaydı. Anneannemin yamacında salondaki koltukta oturuyorduk. Fakat Yalnız değildik. Onur, annem, babam ve Onur'un arkadaşı Nizar vardı.

Bana bakışları garipti. Değişik bakıyordu. Neden baktığı hakkında iki seçeneğim vardı. Ya anneannem geldiğinden beri yamacından ayrılmamam. Ya da üşüdüğüm için üstüme giydiğim erkek hırkaydı. Bu hırka gururun hırkasıydı. Yani eskiden onundu. Bunun ondan haberi yoktu fakat olurdu herhalde. Tabi beni hatırlarsa.

Nizarın bakma seçenekleri bu ikisiydi. Fakat bilemiyorum. Acıdığı içinde bakıyor olabilir. Ve bu düşünce beni yakıyordu. Canımı acıtıyordu. Fakat öyle Biri olduğunu zannetmiyordum.

Dedim ya bilemiyorum...

Anneannemin sesi ile nizar ile bakışmayı kesmiştim. Kalbim için en iyisi buydu. Yoksa duracaktı kalbim.

Anneannem, "Siz ikiniz!" Dedi. Babam ve annemi işaret ederek. "Sizi oklava ile mi döveyim yoksa terlikle anlınızın çatından mı vurayım?" Anneannem ortamı yumuşatmak için böyle konuşuyordu. Fakat kısa bir süre sonra anlayacaktı bunun bi çare olmadığını. Anneannemin nizarın yanında konuşmasının tek sebebi ona güveniyor olması sanırım. Yoksa yabancı birinin yanında özel bir konu konuşmazdı. Ne ara güvendi şaşkınım doğrusu.

Derin nefes alıp ofladım. Ve ayağı kalktım. Anneannemin bakışları bana döndüğünde, omuz silktim. "Bahçeye çıkıcam." Dedim ve gülümsedim.

Arkamı dönüp bir kaç adım atacakken anneanneme döndüm. "Ha, bir de." Dedim. "Anneanne o güzel nefesini boşuna yorma. Birbirine öldürürcesine bağırarak anlaşan iki insanı sakin bir ses tonu ile anlaşamazsın." Omuz silktim. "Kendim denedim ve sonunda babamdan güzel bir tokat yemiştim. Sana öyle yapmazlar büyük ihtimalle tabi hala saygı nedir unutmamışlarsa. Ne de olsa sevgiyi unutmuş kalpler saygı nedir bilmezler."

Arkamı dönüp giderken babamın fısıltısını duymuştum. Fakat dönüp bakmadım. Bu babama ilk sırt çevirişim değildi.

Bahçeye çıktığımda ilerdeki salıncağa ilerledim. Oraya giderken yüzümde bir sırıtma vardı. Fakat bu buruk bir sırıtmaydı. Onurun evindeki Salıncakta Gururla olan anılarımız gelmişti aklıma.

Gülümsedim. Gözlerim dolu dolu gülümsedim.

Sanırım buraya gelmem gurura olan özlemim yüreğimde daha da arttı.

Gerçi nereye gitsem gurur vardı! Balkonumda gurur vardı. Odam da gurur vardı. Yatağımda gurur vardı. Uykumda gurur vardı.

Artık kendime nasıl güvendim diye sormaktan yorulmuştum. Üzülmekten de yorulmuştum. Gururdan da yorulmuştum!

Salıncağa oturdum. Kafamı salıncağın ipine yaslayıp bakışlarımı yere çevirdim.

Ne olursa olsun bu gerçeği kimse değiştiremezdi. Gururu acayip özlemiştim. Şimdi yanımda olsaydı keşke. Karşıma çıksa ben 'Gururum' dese. Sanırım direk sarılırdım ona. Mesajdaki cesaretini keşke karşıma çıkarkende gösterse. Fakat bir haftadır ses çıkartmıyordu. Ne yapıyordu? Neden gelmiyordu? Beni bu kötü günümde bırakmamalıydı.

Sanırım artık emindim. Gururla olan güzel anılarımız bitmişti. Gözlerimden yaşlar akmaya başladığında kendimi durdurmaya çalıştım.

"Pişt! Neden ağlıyorsun?" Diyen onurla yanaklarımı hemen sildim. Ve başımı kaldırdım. Yanıma Doğru yürüyen iki dev. Onur ve Nizar.

"Ağlamıyorum." Dediğimde Onur tek kaşını kaldırdı.

Ondan bakışlarımı çekip etrafa baktım. Salıncakta kendimi biraz salladığımda rahatlamıştım. Esnediğimde salıncağı ayaklarım yardımı ile biraz daha salladım.

Onur ve Nizar yanıma geldiğinde hemen önümde yere oturdular. Salıncağı durdurup onlara baktım.

Nizara baktım. "Nizar," Dedim. Bakışları bana dikkatlice bakıyordu. "Sana teşekkür ederim." Diyip gülümsedim.

Kaşlarımı çatıp anlamadığı belirten bir bakış attı."Ne için?" Dedi.

"Anneannemi buraya getirme fikri. Benim bile aklıma gelmemişti. Çok mutlu ettin beni. Teşekkür ederim."

Onur dönüp ona tekrar teşekkür ettim.

Nizar, "Rica ederim o zaman." Dedi ve gülümsedi. Üstünde her zaman giydiği takım elbise yoktu. Daha sportif giyinmişti. Siyah kot ve beyaz tişört giymişti. Ve kasları bütün heybeti ile belli oluyordu.

"Sen niye ağladın söylesene!" Diyen ayı ile ona döndüm.

"Sana ne, ayı!" Dediğimde Nizar gülmüştü.

"Şimdi ağlamadım der!" Diyip sırıttı Onur. "Hadi söyle kızım. Benden kaçacağını mı zannediyorsun?" Dediğinde dudak büktüm.

"Ne kaçıcam senden?" Dedim. "Sadece gidersem iki kişiyi çok özleyeceğimi düşünüp kendime eziyet ediyorum." Omuz silktim. "Beni umursamayan bir kişi için kendimi parçalamaya bayılıyorum. Bilirsin." Diyip sırıttım.

Acıma güldüm.

"Kimmiş benden başka özleyeceğin kişi?"

"Seni özleyeceğimi mi zannediyorsun? Kendini beğenmişe bak sen ya!" Dediğimde Onur sırıttı. "Beni kim özlemez ya? Ben özlenmeyecek adam mıyım?" Diyip kaşlarını iki de bir indirip kaldırdı. Bu hareketi ile kahkaha attım.

Ayağımla ona vurduğumda o da gülmüştü.

Kafası ile işaret edip devam etmemi bekledi.

Omuz silktim. "Biliyorsun işte." Dedim. "Bir haftadır gururdan Ne mesaj Ne ses. Bilmiyorum bir şey mi oldu ona? Kafayı yemek üzereyim. Bir de üstüne özledim de onu!" Diyip ipe sarıldım.

Ve o an donup kaldım.

Burada Nizarın olduğunu unutmuştum! Nizara baktığımda bana baktığını gördüm. Gözlerim kocaman açılmış onla bakışıyordum. Onur'a döndüğümde omuz silkti.

"Nizardan laf çıkmaz. Hem gurur denen herifi tanımıyoruz bile?" Dediğinde normal halime dönmeye çalıştım.

Nizar ayağı kalktığında "Ben gideyim. Zaten bizimkiler evde beni bekliyor." Bana döndü. "Merak etme sırrın benle güvende." Diyip göz kırptı.

Onurla vedalaşıp arkasını dönüp gitti. Kapıdaki arabasına binip gitti.

Ben bir şeyler yine işkillendim, sisil. Beni bilirsin ben bir şey hissedersem o hep doğru çıkar.

- - -

Selllam, çiçeklerim💖

Umarım bölümü beğenmişsinizdir.

Adım adım anonime yaklaşıyor muyuz? Yoksa uzaklaşıyor muyuz??

-bir zahmet yaklaşalım aq 61 bölüm oldu' diyenleri duyuyorum Akdldklsıeldködmx

Görüşürüz💖