Tüm hayatı işi olan bir kadın...
Hayatını oğluna adamış bir adam...
Kaderin tüm kötülüklerinden habersiz küçük bir çocuk...
Bu üç kişiyi bir araya getirecek tek şey ise; Sevgi.
...
Bu ani gelişmeden dolayı bir an ne yapacağımı şaşırsam da, derin bir nefes alıp kendime doktor olduğumu hatırlattım. Sakinim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beyefendi siz burada biraz sakinleşin ben şimdi geliyorum." Deyip odadan çıktım.
Göz ucuyla adamın kafasını salladığını gördüm.
Kapının önünde endişeyle bekleyen Melisa'yı görünce gülümsedim.
"Neler oluyor Sırma?"
"Henüz bende bilmiyorum canım. Anladığım kadarıyla oğlunun bir sıkıntısı varmış." Deyip mutfağa yöneldim.
Melisa da peşimden gelmeye başladı. Hızla papatya çayı yapmaya başladım.
"Adam çok telaşlı gözüküyordu." Diyen Melisa'yı başımı sallayarak onayladım.
"Farkındayım. Biraz sakinleşmesi için yalnız bıraktım. Sen istersen çıkabilirsin canım. Görüşmenin ne kadar uzun süreceğini bilmiyorum." Dediğimde yüzüme tereddütle baktı.
"Emin misin? İstersen durabilirim. Belki bana ihtiyacın olur." Dediğinde gülümseyip;
"Sorun değil canım idare ederim. Senin sınavların yaklaşıyor. Gidip derslerini çalış." Dediğimde itiraz etmedi.
"Tamam o zaman. Müsait olunca beni ara ama."
"Tamam ararım." Dediğimde Melisa kapıya yöneldi.
"Yarın görüşürüz."
"Görüşürüz canım." Dediğimde mutfaktan çıktı.
Bende işime kaldığım yerden devam ettim.
Çaylar hazır olunca iki kupa alıp doldurdum. Elimdeki kupalarla odaya yürürken derin bir nefes daha aldım. Kapıyı yavaşça açıp içeri girdiğimde adamın bakışları bana döndü.
Kahve gözleri o kadar delici bakıyordu ki rahatsız oldum. Sanki bunu anlamış gibi gözlerini üzerimden çekti. Yavaş adımlarla yürüyüp elimdeki kupayı önüne bıraktım.
"Size papatya çayı getirdim. Sakinleşmenize yardım eder."
"Teşekkür ederim." Dediğinde biraz daha sakin olduğunu ses tonundan anladım.
Bende yerime geçip oturduğumda adama bakıp;
"İsminizi öğrenebilir miyim?" Diye sordum.
Kupadaki gözlerini gözlerime çıkardığında hafif kıpırdandım. Bir insan bu kadar yoğun bakabilir mi?
"Emir. Emir Akça."
"Memnun oldum Emir bey. Bende Sırma. Şimdi neler olduğunu bana sakince anlatır mısınız?" Emir bey derin bir nefes aldı.
Yüksek ihtimalle düşüncelerini toparlamaya çalışıyordu.
